ตอนแรกว่าจะตั้งกระทู้ตอนปลายปี ไม่ก็ปีใหม่ แต่อีกนานเลย เลยตั้งเลยละกัน ว่าหลายๆปีที่ผ่านมาสอนให้เรารู้ว่า
1ต้องรู้จักพูดคำว่า ไม่บอก 
หลายตรั้งที่คนถามอะไรมาแล้วเราไม่อยากบอกอะ ก้คือไม่อยากบอก ที่ผ่านมาเราได้แต่อึกอักใจ คิดคำตอบว่าจะตอบอะไรดีเพราะเราไม่อยากบอกอะ ต้องมานั่งตอบบ่ายเบี่ยง ตอบว่าไม่รู้บ้างเพื่อให้เค้าไม่ต้องมาถาม +เคยถามอะไรสักอย่างเพื่อนแล้วเพื่อนตอบกละบมาว่า ไม่บอกหรอก ทำให้เรารู้ซึ้งเลยค่ะว่า ไม่อยากบอก ก็พูดไปเลยว่า ไม่บอก ไม่ต้องไปนั่งคิดหาคำตอบ + ให้ฝั่งนั่นรู้ว่า ชั้นไม่ได้อยากให้เทอรู้หรอกนะ เพราะฉะนั้นไม่ต้องมาถาม ไม่ต้องมาอยากรู้ให้มาก
2.รู้จักทอแลบ้าง โกหกบ้างก้ได้ ((ในบางครั้งที่จำเป็นเพื่อการเอาตัวรอด))
เจอประสบการ์ณบางอย่าง มันก้ต้องเอาตัวรอดบ้าง ไม่จำเป็นต้องพูดหมดที่มีหรือความจริง ในนี้เช่น มีพี่นัดเลี้ยง แต่เราไม่อยากไปอะ อึดอัด ไม่ชอบ ไปกันหลายคนด้วย เราเลยคิดว่า ถ้าบอกว่าไม่อยากไปเพราะไม่อยากเจอหน้าพี่((ความจริง)) มันก้พูดไม่ดี คือเราก้ไม่จำเป็นต้องพูดทุกอย่างที่เราคิดอะ เก็ทปะ ไม่เกี่ยวกับเรื่องพูดความจริง พูดตรงๆเพื่อความจริงใจอะไรงี้นะ แต่เราพูดตามสถานกา์รณอะ รักษาน้ำใจงี้ เราเลยอ้างว่า ไม่สบายจ่ะ ไปไม่ได้นะ
แล้วก้มีเหตุการ์ณประมาณ2-3ครั้งสมัยก่อนที่ทำให้รู้ว่า บางครั้งไม่จำเป็นต้องพูดจริงไปอะ ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่คนพูดอาจจะตายได้ คือถ้าพูดความจริงแล้วสถานการ์ณมันไม่ดี ก้ไม่ต้องพูด
3.คำพูดคนอื่นที่ไม่ดี หรือเราฟังแล้วไม่วบายใจ หงุดหงิด ไม่ชอบ ไม่ต้องไปเก็บมาคิดให้รกใจเรา 
อันนี้พูดง่าย แต่ทำยาก กำลังทำอยู่ คือคนบางคนมันพูดแบบให้คนรอบข้างเค้ารู้สึกเฟลไปด้วยอะ คือแบบเหมือนดึงจิตใจเราให้เฟลไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง นั่งบ่นเรื่องอะไรไม่รู้แทบจะไม่มีอะไรเลย ฟังแล้วก้จะจิตตกหดหู่เปล่าๆ คอนนี้กำลังไม่เก็บมาใส่ใจ ประมาณเรื่องของเมิง
4.หัดพูดคำว่า ไม่เชื่อก้เรื่องของเมิง 
ตามนี้เลย มะก่อนเวลาพูดไปแล้วเค้าไม่เขื่อเรา ไม่รู้ว่าจะแคร์เค้าไปทำไม ในเมื่อมันไม่เขื่อ ไม่เขื่อก้เรื่องของเมิง เมิงจะเชื่อไม่เชื่อไม่มีผลต่อชีวิตกุ กุไม่มาง้อให้เมิงเชื่อหรอก
ปอลิง 1.ตั้งกระทู้คำถามเพราะว่า เพื่อใครได้เรียนรู้อะไรในปีที่ผ่านๆมา มาแบ่งปันกัน+ ยังไม่ได้ยืนยันตัวตนเลยตั้งกระทู้เล่าเรื่องไม่ได้ค่ะ
2.ตั้งไว้เตือนใจตัวเอง