เรื่องสั้น ผู้ประเสริฐ
โดย ส.ชยปาน
ในป่าลึกไกลออกไปที่ซึ่งน้อยคนจะไปถึง
ช้างป่าสามเชือก พ่อ แม่ และช้างลูกชายที่เพิ่งคลอดใหม่ได้ไม่เต็มเดือนดีนัก มันจึงต้องอาศัยใต้ท้องพ่อเป็นที่กำบังยามฝนตกแดดออกและป้องกันเหล่าสัตว์ร้ายที่จะมารังแก และได้แต่เฝ้ามองงาที่โค้งสวยของพ่อช้างที่ส่องแสงวาววับเมื่อต้องแดดเช้า มันรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยยิ่งนัก
ใกล้บริเวณนั้นมีเสือโคร่งหนุ่มร่างกำยำคอยลัดเลาะตามสุมทุมพุ่มไม้อยู่ข้าง ๆ ตลอดทั้งวันไม่ห่างตา มันรอโอกาสที่จะตะครุบเหยื่อเพื่อจับไปกินเป็นอาหารและเพื่อเลี้ยงลูกน้อยอีกสามตัว ทว่าพ่อช้างไม่เปิดโอกาสนั้นให้แก่มันเลยแม้แต่ครั้งเดียว วันแล้ววันเล่า จนมันถอดใจและจากไปในที่สุด
“พ่อจะดูแลเจ้าเอง” พ่อช้างได้บอกกับลูกช้างในเช้าวันหนึ่งยามแดดอุ่น
สามเดือนหลังจากนั้นสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น...
ขณะที่ทุกชีวิตกำลังเพลิดเพลินอยู่กับการหากินตามปกติประจำวันอยู่นั้น แว่วเสียงใบไม้ร่วงในราวป่าราวกับเสียงย้ำเตือนว่ามีภัยมา แล้วแขกที่ไม่ได้เชื้อเชิญก็ปรากฏกายขึ้นหลังม่านหมอกหนา ไม่นานนักลูกช้างก็หายไป!
“ผูกไว้แน่น ๆ นะโว้ย อย่าให้มันหลุดไปได้”
หนึ่งในกลุ่มนักล่าสัตว์จากในเมืองออกคำสั่งบอกเพื่อนอีกสามคนที่กำลังสาละวนจับลูกช้างมัดไว้กับต้นไม้ มันฮึดฮัดต่อสู้ พร้อมกรีดร้องหาพ่อและแม่เสียงดังลั่นป่า ในวินาทีนั้นร่างดำสูงใหญ่ก็ปรากฏขึ้นท่ามกลางสายตาของนักล่าสัตว์ทั้งสี่ พวกเขาแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจเหมือนเจอขุมทรัพย์มายืนรออยู่เบื้องหน้า เสียงหัวเราะอย่างสะใจและจ้องเขม็งไปที่งาโค้งสวยคู่นั้นอย่างไม่ละสายตา
ปัง!
กระสุนนัดแรกแม่นยังกับจับวาง ดวงตาข้างหนึ่งของพ่อช้างแตกกระจาย ลิ่มเลือดไหลลงอาบแก้ม มันร้องอย่างเจ็บปวด กระทืบเท้าไปมาจนฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว แม่ช้างยืนตกตะลึงต่อภาพที่เห็นส่งเสียงร้องอยู่ข้างหลัง
ปัง!
กระสุนนัดที่สองตรงแน่วสู่ดวงตาอีกข้าง แล้วพ่อช้างก็ล้มลงร้องโอดครวญดิ้นทุรนทุรายอยู่ตรงนั้น สัตว์น้อยใหญ่ตื่นตระหนก ต่างวิ่งหนีแตกกระเจิงไปคนละทิศละทาง หมู่นกตกใจตีปีกบินวนเต็มท้องฟ้า ยอดไผ่ไหวลู่ลมคล้ายกำลังโศกเศร้ากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แม่ช้างทำอะไรไม่ถูก ยืนโงนเงนไปมานัยน์ตาพร่าเลือน เพียงแค่เสี้ยวอึดใจกระสุนนัดต่อไปก็ตามมา
ปัง!...
เหมือนทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหวไปชั่วขณะท่ามกลางความยินดีของกลุ่มนักล่าสัตว์ผู้โหดเหี้ยม ใครจะรู้ว่าลูกช้างได้หลุดหายไปเสียแล้ว ทิ้งไว้แค่หมู่กอหญ้าลู่ล้มเป็นทางยาวเข้าไปในป่าที่ลึกยิ่งกว่า.
เรื่องสั้น ผู้ประเสริฐ
โดย ส.ชยปาน
ในป่าลึกไกลออกไปที่ซึ่งน้อยคนจะไปถึง
ช้างป่าสามเชือก พ่อ แม่ และช้างลูกชายที่เพิ่งคลอดใหม่ได้ไม่เต็มเดือนดีนัก มันจึงต้องอาศัยใต้ท้องพ่อเป็นที่กำบังยามฝนตกแดดออกและป้องกันเหล่าสัตว์ร้ายที่จะมารังแก และได้แต่เฝ้ามองงาที่โค้งสวยของพ่อช้างที่ส่องแสงวาววับเมื่อต้องแดดเช้า มันรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยยิ่งนัก
ใกล้บริเวณนั้นมีเสือโคร่งหนุ่มร่างกำยำคอยลัดเลาะตามสุมทุมพุ่มไม้อยู่ข้าง ๆ ตลอดทั้งวันไม่ห่างตา มันรอโอกาสที่จะตะครุบเหยื่อเพื่อจับไปกินเป็นอาหารและเพื่อเลี้ยงลูกน้อยอีกสามตัว ทว่าพ่อช้างไม่เปิดโอกาสนั้นให้แก่มันเลยแม้แต่ครั้งเดียว วันแล้ววันเล่า จนมันถอดใจและจากไปในที่สุด
“พ่อจะดูแลเจ้าเอง” พ่อช้างได้บอกกับลูกช้างในเช้าวันหนึ่งยามแดดอุ่น
สามเดือนหลังจากนั้นสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น...
ขณะที่ทุกชีวิตกำลังเพลิดเพลินอยู่กับการหากินตามปกติประจำวันอยู่นั้น แว่วเสียงใบไม้ร่วงในราวป่าราวกับเสียงย้ำเตือนว่ามีภัยมา แล้วแขกที่ไม่ได้เชื้อเชิญก็ปรากฏกายขึ้นหลังม่านหมอกหนา ไม่นานนักลูกช้างก็หายไป!
“ผูกไว้แน่น ๆ นะโว้ย อย่าให้มันหลุดไปได้”
หนึ่งในกลุ่มนักล่าสัตว์จากในเมืองออกคำสั่งบอกเพื่อนอีกสามคนที่กำลังสาละวนจับลูกช้างมัดไว้กับต้นไม้ มันฮึดฮัดต่อสู้ พร้อมกรีดร้องหาพ่อและแม่เสียงดังลั่นป่า ในวินาทีนั้นร่างดำสูงใหญ่ก็ปรากฏขึ้นท่ามกลางสายตาของนักล่าสัตว์ทั้งสี่ พวกเขาแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจเหมือนเจอขุมทรัพย์มายืนรออยู่เบื้องหน้า เสียงหัวเราะอย่างสะใจและจ้องเขม็งไปที่งาโค้งสวยคู่นั้นอย่างไม่ละสายตา
ปัง!
กระสุนนัดแรกแม่นยังกับจับวาง ดวงตาข้างหนึ่งของพ่อช้างแตกกระจาย ลิ่มเลือดไหลลงอาบแก้ม มันร้องอย่างเจ็บปวด กระทืบเท้าไปมาจนฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว แม่ช้างยืนตกตะลึงต่อภาพที่เห็นส่งเสียงร้องอยู่ข้างหลัง
ปัง!
กระสุนนัดที่สองตรงแน่วสู่ดวงตาอีกข้าง แล้วพ่อช้างก็ล้มลงร้องโอดครวญดิ้นทุรนทุรายอยู่ตรงนั้น สัตว์น้อยใหญ่ตื่นตระหนก ต่างวิ่งหนีแตกกระเจิงไปคนละทิศละทาง หมู่นกตกใจตีปีกบินวนเต็มท้องฟ้า ยอดไผ่ไหวลู่ลมคล้ายกำลังโศกเศร้ากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แม่ช้างทำอะไรไม่ถูก ยืนโงนเงนไปมานัยน์ตาพร่าเลือน เพียงแค่เสี้ยวอึดใจกระสุนนัดต่อไปก็ตามมา
ปัง!...
เหมือนทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหวไปชั่วขณะท่ามกลางความยินดีของกลุ่มนักล่าสัตว์ผู้โหดเหี้ยม ใครจะรู้ว่าลูกช้างได้หลุดหายไปเสียแล้ว ทิ้งไว้แค่หมู่กอหญ้าลู่ล้มเป็นทางยาวเข้าไปในป่าที่ลึกยิ่งกว่า.