..... เขาคนนั้นเป็นเพื่อนผู้หญิง นามสมมติ : ฝ้าย
เราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถมฯ ไปไหนไปกัน
เป็นเพื่อนรัก เพื่อนสนิท สุขด้วยกัน ทุกข์ด้วยกัน
จนเพื่อนคนอื่นและครูเรียกว่า คู่บัดดี้ เราทั้งคู่
รักษามิตรภาพแบบนี้ มาเรื่อยๆ จนมัธยมปลาย
เราก็เรียนโรงเรียนเดียวกัน ห้องเดียวกัน มันเกือบจะ
เป็นความทรงจำที่ดี แต่ ! เราดันมาทะเลาะกันก่อน
..... ช่วงม.6 เราเริ่มทะเลาะกัน แท้จริงเริ่มเราสั่นคลอน
ตั้งแต่ม.5 แล้ว ต่างคนต่างคิดว่าพอมีเพื่อนใหม่ในสังคมใหม่
คงจะลืมเพื่อนเก่า เพราะเราไม่ได้ไปไหนไปกันเหมือนก่อน
ต่างคนต่างมีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ ทำให้อะไรหลายๆ
อย่างเริ่มไม่เหมือนเดิม 
..... เราเป็นฝ่ายเริ่มชวนพูดคุย อยากให้กลับมาเป็นเพื่อน
สนิทเพื่อนรัก เพราะรู้สึกห่างเหินกัน แต่ผลสุดท้ายเราก็ต้อง
ทำตามหน้าที่ของเรา ก็ห่างๆกัน อาจเป็นเพราะฝ้ายน้อยใจ
เลยไม่ให้ความร่วมมือ
.....  ฝ้ายก็เริ่มประชดประชันด้วยการห่างเหินออก
ไปอยู่กลุ่มอื่น จากที่อยู่กลุ่มเดียวกัน ทั้งที่เราไม่ได้โกธรกัน
..... พอนานเข้า เราก็ทักไปคุย แต่มักจะถูกตัดบทสนทนา
จากฝ้าย เราก็พูดไปตรงๆ ต่างคนต่างมีปากเสียง
จนเหตุการณ์เลวร้าย เราโกธรกัน คุยกันไม่รู้เรื่อง
..... จบด้วย เราลบเพื่อนฝ้ายออกจาก Facebook
และฝ้ายก็ตอบกลับด้วยบล็อก Facebook เรา
ตอนนั้นฝ้ายคงเสียความรู้สึกมาก 
..... และในหลายๆครั้งต่อมา เราก็พยายามขอโทษ
ทั้งด้วยคำพูดและเขียน แต่ฝ้ายไม่ยอมคุยกับเราเลย
เหมือนเรากลายเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นเรียนกันเท่านั้น
..... จนปัจจุบัน ต่างคนต่างเข้าเรียนต่อมหาลัย 
ฝ้ายก็ยังไม่ปลดบล็อก Facebook เรา เราเรียนต่อ
คนละจังหวัด คนละภาคด้วย ไม่มีโอกาสเลยที่จะได้เจอกัน
..... เราไม่รู้ฝ้ายยังนึกถึงเราบ้างหรือเปล่า แต่เราเสียดาย
ความรู้สึกดีๆที่มีให้กันก่อนช่วงม.5 มันเป็นอะไรที่ดีมากๆ
อยากให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมมาก
..... ในอนาคตไม่รู้ว่าเราจะได้กลับมาเป็นเพื่อนกันอีกหรือไม่
แล้วถ้าเป็นคุณ คุณจะทำอย่างไรค่ะ?