สวัสดีค่ะ เราอยู่ม.ปลายค่ะ เรามาเขียนกระทู้นี้เพราะเราคิดว่านี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้คุยกับA(นามสมมติ)ในฐานะเพื่อนที่มันไว้ใจต่อจากนี้คงกลายเป็นเพื่อนร่วมห้องเฉยๆเเล้ว เราทะเลาะกับAรึป่าวอันนี้เราบอกไม่ได้ค่ะ เพราะปัญหาเรากับAคือนอยด์กันไปดื้อๆ อารมณ์เหมือนคนงอลกัน ไม่พูดกัน เงียบใส่กันไปเฉยๆโดยไม่มีเหตุผล บางทีก็ไม่ได้มีสาเหตุอะไรเหมือนคนเบื่อๆกัน มันเกิดเหตุการณ์นี้บ่อยเคยหนักๆอยู่2ครั้งคือตอนที่อยู่ในกลุ่มมีกัน5คน จนครั้งที่2คือนอยด์กันจนกลุ่มเเตก ตอนนี้ก็ยังรู้สึกผิดอยู่มากๆเเละทุกครั้งที่พูดเรื่องนี้กับA ทำให้เรากับเพื่อนในกลุ่มเเยกกันพัก เเล้วเรากับB(นามสมมติเพื่อนในกลุ่มอีกคน)ก็ไม่ถูกกันไปเลย เราเลยมาพักกับAเเค่2คน ตอนที่อยู่ในกลุ่มถามว่าเราอึดอัดรึป่าว ก็อึดอัดเเค่ช่วงตอนมีปัญหานี่เเหละเเต่ก่อนหน้านั้นคือเราก็มีความสุขนะ เราโดนBพยายามเเซะต่างๆนาๆ เเต่เราก็อดทนเพราะช่วงเเรกAบอกให้เราอดทน เราก็ยอม เเต่พอหลังๆมันก็บอกเราว่า ถ้าเราทนไม่ไหวให้บอกมันมันก็จะออกไปกับเรา คือตอนนั้นเราโคตรรู้สึกรักAมากๆเเบบขอบคุณจริงๆ อย่างน้อยเราก็ยังเหลือเเกที่ยังอยู่ข้างเราตอนเราไม่เหลือใครจริงๆ เเต่พอเราออกมาพักกับมันจริงๆ...มันก็ไม่ได้มีความสุขตอนอยู่กับเราขนาดนั้น เราพอจะดูออก มันก็เงียบขึ้น บางทีเหมือนจะไม่อยากคุยกับเราด้วยซ้ำ เราก็พยายามชินนะ พยายามที่จะเข้าหามันเเทน เรารู้สึกว่าตัวเองต้องง้อมันตลอดเวลาถามว่าเหนื่อยมั้ย ก็เหนื่อยอะเเต่เรายังอยากมีมันอยู่ เราพยายามทำทุกอย่างให้ดูปกติ เเต่มันก็เกิดปัญหานอยด์กันจนได้ เรารู้มาจากเพื่อนอีกคนว่ามันอึดอัดตอนอยู่กับเรา มันไม่พอใจที่เราไปตั้งกลุ่มไลน์กับเพื่อนเราคนอื่น(โดยไม่มีมันในกลุ่ม)เเต่เราก็ไม่ได้พูดอะไรเสียๆหายถึงมันสักครั้ง เราตั้งกลุ่มไลน์กับเพื่อนคนอื่นเพียงเพราะเราก็อยากมีเพื่อนคนอื่นๆบ้าง เพราะเราก็รู้สึกว่าช่วงนี้มันเทคเราน้อยลง เราน้อยใจมันเหมือนกันนะบางที มันเทคBกับเพื่อนคนอื่นๆมากกว่าเราอีกสะด้วยซ้ำ เรารู้สึกผิดทุกครั้งเวลาเราทำให้มันไม่มีความสุข เอาจริงๆเราอยากปล่อยมันไปเจอกับเพื่อนที่มันต้องการเเต่เราก็ทำไม่ได้ เราพยายามยื้อมันไว้หลายครั้งเเล้วหล่ะ ถ้าเป็นคนอื่นคงไปตั้งเเต่ทะเลาะกันรอบ2เเล้ว ซึ่งเราเข้าใจในจุดๆนี้ เเล้วครั้งนี้ครั้งที่3ก็เหมือนจะเป็นการนอยด์กันเเบบต่างคนต่างไม่คุยกันเเบบหนักครั้งสุดท้ายเเล้วล่ะ เรารู้สึกว่ามันจะไปจากเราเเล้วจริงๆ เราโคตรเจ็บเลย ยิ่งมารู้ตัวอีกทีว่าตัวเองรู้สึกดีกับมันไป60%เเล้ว(เเต่Aก็มีคนที่ชอบมา3ปีเเล้วเเบบตอนนี้ก็ยังชอบอยู่)มันยิ่งตอกย้ำว่าเราจะไม่มีมันในชีวิตเเล้ว เสียใจถึงขนาดร้องไห้จนไม่เป็นอันเรียนรู้เรื่อง เราเกลียดตัวเองตอนเป็นเเบบนี้มากๆ เราร้องไห้มา3วันติด โทรหาC(นามสมติเพื่อนในกลุ่มเก่าที่เรารู้สึกสนิทใจอีกคน)ทุกเย็นเพื่อไปร้องไห้กับมัน เรารู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นคนโง่ไปเเล้วอะ เสียใจเเต่ทำไรไม่ได้สักอย่างCบอกให้เราตัดใจสะ เราถามCเป็นร้อยรอบว่าเเล้วเราหล่ะ เราจะอยู่กับใคร ทำไมBถึงได้Aไป Cก็บอกเรานะว่าAมันอึดอัด Bไม่ได้บังคับมันอยากไปเอง เรายิ่งรู้สึกเสียใจไปอีก ก่อนหน้านั้นมันบอกกับเราว่ามันอยู่กับเราเเล้วมันสบายใจกว่าอยู่กับB คือเราไม่เข้าใจอะ มันทำเหมือนเราเป็นเเค่ของเล่น มันบอกกับเราว่ามันจะอยู่กับเรา คือเราคาดหวังกับอะไรลมๆเเล้งๆอยู่ก็ไม่รู้ เเต่เราก็ลืมมันไม่ได้ เราคิดถึงทุกๆการกระทำที่มันทำกับเรา คิดถึงรอยยิ้ม คิดถึงความทรงจำดีๆที่เคยทำกับมัน ไหนจะความรู้สึกดีที่เผลอมีให้มันอีก บางทีการกระทำมันก็เหมือนให้ความหวังเราไปเเล้ว(ซึ่งเราก็รู้เเหละว่าเราคิดไปเอง)คิดถึงคำพูดของมัน คิดถึงกอด คิดถึงฝ่ามือ เเต่ก็คิดว่ากำลังจะเสียไปเเล้วมันหน่วงๆที่อก เหมือนเเบบชีวิตนี้เรามีเเค่มันมาโดยตลอดอะ มันอาจจะดูเห้ยเว่อร์ไปนะ เพื่อนคนอื่นก็มีเเต่คือเราเทใจไปให้มันเเล้ว เราไม่รู้ว่ามันเเคร์เรา สนใจเรา นึกถึงเราบ้างไหม เเต่ทุกๆการกระทำ ความคิดทุกอย่างของเรา คือจะมีมันตลอดอะ เราคิดว่ามันคือส่วนหนึ่งของเราไปเเล้ว เราขอมันเคลียเเล้วจะโทรคุยเเต่มันก็บอกว่า เดี๋ยวไปคุยเอง เราก็บอกได้ มันบอกกับเราว่าไม่มีอะไร อย่าคิดมาก เเต่มันบอกกับCคนละอย่างมันทำให้เรารู้สึกเหมือนคนโง่เข้าไปอีกอะ เพื่อนเราบอกให้เราออกมาจากจุดๆนั้นได้เเล้ว เเต่เราพาตัวเองออกมาไม่ได้จริงๆ เรายังคิดว่าตัวเองยังต้องมีมันอยู่อะ เราต้องทำยังไงกับตัวเองดี เห็นหน้ามันก็ร้องไห้เเล้ว ไม่ต้องอะไรเเค่คิดก็ร้องเเล้วช่วงนี้กลายเป็นคนขี้กังวลไปเลย เราอยากได้มันกลับมาถึงจะเเค่1%ก็ตาม..... ขอคำปรึกษาด้วยนะคะ ตอนนี้คือต้องการคนให้คำปรึกษาเเบบจริงจังที่ทำให้เราตาสว่างหรือสำนึกไปเลย เพื่อนบอกมันไม่รู้จะทำยังไงให้เราคิดได้เเล้วจริงๆ เห้อขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ ขอบคุณค่ะ...