"เควนติน ทาแรนติโน่" คือ 1 ในผู้กำกับไม่กี่คนที่แค่เห็นชื่อก็พร้อมตีตั๋วเข้าไปดูแล้ว แต่ Once Upon a Time in Hollywood ยังได้นักแสดงนำทั้งสองคนเป็น ลีโอนาโด กับ แบรด พิตต์ อีก อื้อหือ ยิ่งไม่อยากพลาด
เสน่ห์ของหนังเควนตินอย่างนึงที่แฟนๆจะทราบกันดีคือ ความกวนประสาท มุกตลกที่แสบสันฮาเจ็บลึก บทสนทนาที่เฉียบคมและน่าติดตาม ตบด้วยแอ๊คชั่นที่เลือดสาดถึงใจ ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นลายเซ็นที่ชัดเจนมากของเควนตินเค้า
ซึ่งในหนังเรื่องใหม่อย่าง Once Upon a Time in Hollywood นี้ก็มีลายเซ็นที่ว่านี้อยู่เช่นเคย เพียงแต่บางอย่างลดน้อยลงไปหน่อย แผ่วกว่าเรื่องก่อนๆหน้านี้ การดำเนินเรื่องก็ใช้การสนทนาเป็นหลัก และนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกเลยที่เควนติน สร้างหนังโดยอิงจากเรื่องจริงซะด้วย
ดูเรื่องนี้ไปชั่วโมงกว่าก็รู้สึกได้ว่า "นี่หนังจะให้เราดูอะไรวะ?" ฮ่าๆ คือไม่รู้ประเด็นของหนังเลยว่า เป้าหมายคืออะไร? เรากำลังจะดูเพื่อให้ตัวละครไปถึงจุดไหน? "แต่" มันคือความไม่รู้ที่สนุกมาก มันน่าติดตามโดยไม่รู้อะไรนี่แหละ พอเราไม่รู้อะไรเลยก็ยากจะเดาทางของหนังจริงๆ ซึ่งเควนตินก็ซัดเราด้วยวิธีการเล่าเรื่อง, บุคลิกตัวละครต่างๆ ฯลฯ ใส่เราอย่างสนุกเค้าละ (แต่ก็สนุกเราด้วย) บางซีนจากไม่มีไรเลย อยู่ดีๆก็ลุ้นระทึกโคตรซะงั้น ทำได้ไง 55+
ด้วยความที่ชอบลีโอนาโด มากๆอยู่แล้ว บวกกับแบรด พิตต์ ที่เท่โคตรๆๆในเรื่องนี้ ทำให้ทุกอย่างในเรื่องนี้มันดูดีขึ้นอย่างมาก สนุกขึ้นมากๆ ซึ่งถ้าตัดคู่นี้ออก ความสนุกและความชอบในเรื่องนี้คงหล่นไปเยอะ
สิ่งที่ชอบอีกอย่างคือ ฉาก LA ในยุค 60's ที่เนรมิตออกมาได้เนียนตาดีจัง เสื้อผ้าหน้าผม รถยนต์ อุปกรณ์เครื่องใช้ หรือแม้แต่ในกองถ่ายภาพยนต์และตัวละครต่างๆในยุคนั้น ก็จัดว่าเยี่ยม
น่าเสียดายแทนตัวเองที่ไม่เข้าใจในบางมุกในหนัง ที่อาจจะด้วยไม่รู้จักดารานั้นๆ หรือหนังเรื่องนั้นๆ ในช่วงเวลานั้นๆละมั้ง (ฝรั่งในโรงรอบเดียวกัน ขำในมุกที่เราไม่เก็ต อิจฉาเลย ฮ่าๆ)
โดยรวมหนังเรื่องนี้ก็เป็นแนว ดราม่าตลกร้ายที่ขายเสน่ห์ของนักแสดงได้จัดจ้านแบกหนังทั้งเรื่องได้แบบคุ้มค่าตัวสุดๆ ความเป็นเควนติน คือถ้าชอบก็ชอบเลย ไม่ชอบก็เบื่อง่วงหลับได้เช่นกัน หากคุณไม่เคยดูหนังของผู้กำกับคนนี้มาก่อน เรื่องนี้อาจจะไม่ใช่เรื่องแรกที่ควรลองดูงานเค้านะครับ แต่ถ้าอยากลองก็จัดได้เลย แค่เข้าไปนั่งดู แล้วทำหัวโล่งๆ ที่เหลือปล่อยให้ เควนติน จัดการกับสมองเราเอง
ปล. หนังเควนตินส่วนใหญ่ ดูจบทีไร ไม่อยากให้จบทุกทีสิน่า ฮ่าๆ
(หักคะแนนมุกที่คนรุ่นใหม่อาจจะเก็ตยาก และความแผ่วในงานสไตล์เควนติน ซึ่งน่าจะเพราะอิงจากเรื่องจริง เลยทำไรมากไม่ได้มั้ง)
[CR] Once Upon a Time in Hollywood = เควนติน ก็คือเควนติน อยู่วันยังค่ำจริงๆ
เสน่ห์ของหนังเควนตินอย่างนึงที่แฟนๆจะทราบกันดีคือ ความกวนประสาท มุกตลกที่แสบสันฮาเจ็บลึก บทสนทนาที่เฉียบคมและน่าติดตาม ตบด้วยแอ๊คชั่นที่เลือดสาดถึงใจ ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นลายเซ็นที่ชัดเจนมากของเควนตินเค้า
ซึ่งในหนังเรื่องใหม่อย่าง Once Upon a Time in Hollywood นี้ก็มีลายเซ็นที่ว่านี้อยู่เช่นเคย เพียงแต่บางอย่างลดน้อยลงไปหน่อย แผ่วกว่าเรื่องก่อนๆหน้านี้ การดำเนินเรื่องก็ใช้การสนทนาเป็นหลัก และนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกเลยที่เควนติน สร้างหนังโดยอิงจากเรื่องจริงซะด้วย
ดูเรื่องนี้ไปชั่วโมงกว่าก็รู้สึกได้ว่า "นี่หนังจะให้เราดูอะไรวะ?" ฮ่าๆ คือไม่รู้ประเด็นของหนังเลยว่า เป้าหมายคืออะไร? เรากำลังจะดูเพื่อให้ตัวละครไปถึงจุดไหน? "แต่" มันคือความไม่รู้ที่สนุกมาก มันน่าติดตามโดยไม่รู้อะไรนี่แหละ พอเราไม่รู้อะไรเลยก็ยากจะเดาทางของหนังจริงๆ ซึ่งเควนตินก็ซัดเราด้วยวิธีการเล่าเรื่อง, บุคลิกตัวละครต่างๆ ฯลฯ ใส่เราอย่างสนุกเค้าละ (แต่ก็สนุกเราด้วย) บางซีนจากไม่มีไรเลย อยู่ดีๆก็ลุ้นระทึกโคตรซะงั้น ทำได้ไง 55+
ด้วยความที่ชอบลีโอนาโด มากๆอยู่แล้ว บวกกับแบรด พิตต์ ที่เท่โคตรๆๆในเรื่องนี้ ทำให้ทุกอย่างในเรื่องนี้มันดูดีขึ้นอย่างมาก สนุกขึ้นมากๆ ซึ่งถ้าตัดคู่นี้ออก ความสนุกและความชอบในเรื่องนี้คงหล่นไปเยอะ
สิ่งที่ชอบอีกอย่างคือ ฉาก LA ในยุค 60's ที่เนรมิตออกมาได้เนียนตาดีจัง เสื้อผ้าหน้าผม รถยนต์ อุปกรณ์เครื่องใช้ หรือแม้แต่ในกองถ่ายภาพยนต์และตัวละครต่างๆในยุคนั้น ก็จัดว่าเยี่ยม
น่าเสียดายแทนตัวเองที่ไม่เข้าใจในบางมุกในหนัง ที่อาจจะด้วยไม่รู้จักดารานั้นๆ หรือหนังเรื่องนั้นๆ ในช่วงเวลานั้นๆละมั้ง (ฝรั่งในโรงรอบเดียวกัน ขำในมุกที่เราไม่เก็ต อิจฉาเลย ฮ่าๆ)
โดยรวมหนังเรื่องนี้ก็เป็นแนว ดราม่าตลกร้ายที่ขายเสน่ห์ของนักแสดงได้จัดจ้านแบกหนังทั้งเรื่องได้แบบคุ้มค่าตัวสุดๆ ความเป็นเควนติน คือถ้าชอบก็ชอบเลย ไม่ชอบก็เบื่อง่วงหลับได้เช่นกัน หากคุณไม่เคยดูหนังของผู้กำกับคนนี้มาก่อน เรื่องนี้อาจจะไม่ใช่เรื่องแรกที่ควรลองดูงานเค้านะครับ แต่ถ้าอยากลองก็จัดได้เลย แค่เข้าไปนั่งดู แล้วทำหัวโล่งๆ ที่เหลือปล่อยให้ เควนติน จัดการกับสมองเราเอง
ปล. หนังเควนตินส่วนใหญ่ ดูจบทีไร ไม่อยากให้จบทุกทีสิน่า ฮ่าๆ
(หักคะแนนมุกที่คนรุ่นใหม่อาจจะเก็ตยาก และความแผ่วในงานสไตล์เควนติน ซึ่งน่าจะเพราะอิงจากเรื่องจริง เลยทำไรมากไม่ได้มั้ง)
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้