Once Upon a Time.. in Hollywood(Quentin Tarantino, 2019)


ผู้กำกับฮอลลีวู้ดแต่ละคนน่าจะอยากมีจดหมายรักถึงฮอลลีวู้ดเป็นของตัวเอง พี่น้องโคเอนมี Hail, Ceasar! ที่จิกๆกัดๆแต่ก็รักนะ ดาเมียน ชาเซลล์ มี La La Land ที่บอกรักเวอร์วังอลังการ การบอกรักครั้งนี้ของเควนตินต่างออกไป เหมือนอารมณ์ของหนัง เขาบอกรักฮอลลีวู้ดแบบหวานละมุน

พอลดสไตล์หวือหวาลงไป ผลที่ได้เป็นอารมณ์หวานปนเศร้าหลังดูหนังสำหรับเรายิ่งได้ผลกว่าเดิม หนังมันพูดถึงอดีตอันรุ่งโรจน์​และกำลังจะมอดดับ ตัวละครริค ดาลตัน (ลีโอ)​ กับคลิฟฟ์ บูธ (แบรดพิตต์)​ เป็นภาพแทนของคนที้ต้องรับมือกับยุคเปลี่ยนผ่านด้วยอารมณ์และวิธีการที่ต่างกัน

แบรด พิตต์ ผสมผสาน​วิธีการแสดงแบบนักแสดงจ๋า เล่นจากอินเนอร์​ข้างในแบบที่เคยเห็นใน Moneyball กับอีกครึ่งหนึ่งเป็นพลังดาราของเขา รับบทนี้อย่างลงตัว และน่าจะเป็นผลงานการแสดงที่ดีที่สุดของเขาในรอบหลายปี ตัวละครของเขาคือสตันท์​แมน อาชีพที่กำลังจะไม่ถูกจ้างอีกต่อไป ซึ่งจริงๆอยู่ในสถานะที่ไปต่อยากกว่าลีโออีก เรามองเห็นความร้าวรานข้างในที่มากกว่า แต่รับมือกับมันอย่างแข็งแกร่ง แบรด พิตต์​ น่าจะได้ออสการ์​ (สาขาการแสดง)​ มาครองสักที

เอาจริงๆแม้จะเล่าเรื่อยๆในช่วงแรก แต่เควนตินก็ยังไม่ทิ้งมุกตลกและอารมณ์​ขันที่เป็นลายเซ็นของเขา เพียงแต่ครั้งนี้มันเป็นอารมณ์หยอกเอินด้วยความรัก คิดถึง และอาวรณ์มากกว่า นั่นทำให้ผลของหนังคืออารมณ์หวานปนเศร้าที่เกาะกุมหัวใจ แบบที่เควนตินไม่เคยทำมาก่อน

95/100

ฝากติดตามเพจด้วยนะคร้าบบ: https://www.facebook.com/TrustGuAndGoWatchIt/