สวัสดีพี่ๆเพื่อนๆชาวpintipทุกๆคนนะคะเข้าเรื่องเลยแล้วกัน (เราเคยมีลูกและสามีมาแล้วสาเหตุที่เลิกหลายปัญหาเลยมาด้วยการนอกใจเรา)จนได้มาเจอและรู้จักกับสามีคนปัจจุบันเราอายุห่างกัน25ปี ในเวลาไม่นานก็ตกลงใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกอย่างเป็นปกติสุขของคนที่ใช้ชีวิตร่วมกันตามประสาผัวเมีย ด้วยวันเวลา..รักจึงกลายมาผูกพัน..ความอบอุ่นใจกับสิ่งดีๆที่เราไม่เคยได้รับจากใครเขาเป็นทุกอย่างสำหรับเราแสนดีกับเราจนบางครั้งเราคิดว่าดีเกินไปมั้ยเขาเป็นคนเงียบๆเขาดูแลและใส่ใจเราทุกๆอย่างทุกเรื่องห่วงทั้งเรื่องครอบครัวและลูกเราเขารักห่วงเรามากจากสิ่งที่เขาทำ แต่ด้วยความที่ยังเป็นเด็กไม่ค่อยรู้จักโตของเราและผ่านโลกมาไม่มากนักบางครั้งที่มีปัญหาและทะเลอะกันเราก็จะน้อยใจจนเก็บของจะกลับบ้านทุกครั้งเขาก็ง้อและยอมเรามาตลอด ส่วนมากมาจากเรื่องคำพูดที่ไม่ค่อยระวังและเป็นคนพูดตรงเกินไปของเขาและเราเป็นคนขี้น้อยใจมาตั้งแต่เด็กคอยจะหึงบ้างบางครั้งก้คิดมากระแวงเขาอยู่บ่อยๆแต่เราก็ยอมกันและกันเรื่อยมาเราสู้และผ่านอุปสรรคที่มีมาด้วยกันยิ้มให้กันเสมอในวันที่เขาเองไม่มีแม้แต่ตังติดตัวเพราะเรารู้ว่าเขาทำงานคนเดียวส่วนเราก็คอยดูแลเรื่องของผู้หญิงทั่วไป เราเคยไปทำงานแต่เขาบอกว่าไม่อยากให้เราลำบากเขาจะเลี้ยงเราเองอยู่กันมา4ปี8เดือนแล้วเราไปๆมาๆระหว่างบ้านกับที่เราอยู่กับเขาเพราะไปหาลูก เขาบอกว่าไว้ใจเราแต่ไม่ไว้ใจแฟนเก่าเรา แต่เราก็ให้สัญญาและบอกให้เชื่อใจเราเพราะเราไม่มีวันนอกใจกายทรยศแทงข้างหลังเขาเหมือนที่คนเก่าๆของเขาทำแน่ จนเรากลับมาหาลูกครั้งล่าสุดมีปัญหาระหองระแหงระแวงกันเรื่อยมาเพราะไม่เข้าใจกันเลยด้วย เขาบอกว่าเครียดคิดมากเรื่องงาน เงิน สารพัด จนวันหนึ่งเขาโทรมาร้องไห้กับเราคอลกันเห็นหน้าเขาพูดทำนองว่าดูแลตัวเองให้ดีคงไม่มีโอกาสได้ดูแลเราแล้วแต่สัญญาจะส่งเงินให้ใช้เหมือนเดิมจนเราทนไม่ไหวขึ้นไปหาเขาคุยกันถึงปัญหาแต่สิ่งที่เรารับรู้ได้คือเขาเปลี่ยนไปอย่างกับคนละคนเลยหงุดหงิด! ตอนเรายุ่งกับมือถือเขาก็เหมือนไม่พอใจ โมโห! ที่เราขอรหัสไลน์เขาไม่เคยไม่ไว้ใจเราแบบนี้เลยเมื่อก่อนเป็นยังไงตอนนี้เขาเปลี่ยนไปแทบทุกอย่างทั้งคำพูดและสายตาที่มองเราเย็นชาจนขนลุกอะไรที่เขาไม่เคยเป็นไม่เคยทำตอนนี้เขาทำกับเราแล้วเราจุกมากบอกไม่ถูกคิดอะไรไม่ออกเลย เขาบอกจะกลับไปบ้านและให้เรารออยู่สองสามวันโดยที่ติดต่อเขาไม่ได้ทุกช่องทางไม่คิดเป็นห่วงเราแล้วว่าจะอยู่ยังไงจะรู้สึกยังไงสุดท้ายเราทนไม่ไหวใช้เฟสเขาทักถามหลานเขาทำนองอำสุดท้ายก็ได้รู้ว่าเขากลับมาบ้านพร้อมเมียเก่าเขาเราคิดมากร้องไห้เจ็บจนหน้าชาหมดเรี่ยวแรงไปไม่เป็นเลยทั้งยังติดต่อเขาไม่ได้ โทรหาญาติเขาเขาบอกให้เรากลับบ้านก่อนเราก็กลับมาบ้านอยู่เฉยๆทำอะไรไม่ได้เลยเพราะเขาปิดเครื่องจนตอนนี้วันนี้เราพยามตัดใจแล้วแต่ยังทำไม่ได้ เราเจ็บมากเสียใจมากที่เราไม่ได้แม้แต่โอกาสที่จะพูดอธิบายอะไรสักอย่างเขาคิดเขาทำเขาเลือกอยู่ฝ่ายเดียว มันเป็นเพราะเราที่มาหาลูกแล้วด้วยความจำใจบางครั้งก็ต้องไปไหนด้วยกันกับแฟนเก่าก็เพราะลูกแต่เราขาดกับคนเก่ามาหลายปีมากไม่มีแม้แต่ใยบางๆโดยที่เราก็ไม่ค่อยได้บอกว่าเราพาลูกไปนี่นั่นกับแฟนเก่าเราเพราะเราแคร์ความรู้สึกเขามากไม่อยากให้เขาต้องคิดน้อยใจหรืออะไรไปไหนชาวบ้านก็รู้เห็นไม่ได้หลบๆซ่อนๆเลยแต่แล้วเขาปล่อยให้ความคิด โกรธ โมโหความ
แค้นเคืองเรา..มาพักหลังนี่เพราะเขาระแวงเรามากกับฟังคำพูดคนนอกบวกกับรักที่มีให้เราเริ่มลดน้อยลงและหลายๆอย่างจนเขาเลือกทำในสิ่งที่เขาคิดว่าเราต้องเจ็บเจียนตายโดยการหายไปแล้วกลับมาพร้อมกับเมียเก่าเขาทั้งที่เคยบอกกับเราว่าขาดการติดต่อไปนานแล้ว..โดยทิ้งความคาใจคำถามมากมายว่าเราทำอะไรผิด! เราไม่เคยแม้แต่จะคิดนอกใจนอกกายเขาเลยทั้งที่เราก็ยังสาวแต่ไม่เคยมองคนอื่นเลยเรารักและแคร์เขาคนเดียวทิ้งทุกอย่างเพื่อมาอยู่กับเขาแต่วันนี้รักเราที่ร่วมกันประคับประคองมาต้องพังยับเยินและจบลงเพราะความเข้าใจผิดว่าเรากลับมาคืนดีกับสามีเก่าเรา เราเจ็บแทบขาดใจแต่ต้องทำเป็นเข้มแข็งติดต่อเขาไม่ได้เลยเราอยากอธิบายและขอโทษเขาให้เขาเข้าใจโดยเลิกกันไปด้วยดีว่าเราไม่ได้ทำอย่างที่เขาคิดเลย เขาทำเหมือนที่ผ่านมาไม่มีความหมายคำรักคำสัญญาต่างๆมันแค่ลมปากอย่างนั้นหรอ..เรากลับไปไม่ได้แล้วเขาไปมีความสุขกับคนเก่าของเขาแล้วเรายินดีขอให้เขามีความสุข...
เจ็บปวดที่สุดเลยค่ะขอกำลังใจนะคะ.           ความจริงเรื่องมันยาวมากแต่ก็พยามตัดที่ให้ทุกคนอ่านเข้าใจที่สุด.ช่วยเราด้วยนะคะ            ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ... 
 (นี้เป็นกระทู้แรกของเรามันหาทางไปและปรึกษาใครไม่ได้จริงๆพิมพ์ไปน้ำตาก็ไหลไป ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ. ที่นี้ด้วยนะคะ)