เราอายุ18ค่ะ เรียนอยู่ รร.หนึ่งในจังหวัดสุราษฎร์ธานี เราแต่งงานแล้วค่ะ เราเพิ่งแต่งงานไปตอนก่อนเปิดเทอม1ของม.5 แต่งงานช่วงปิดเทอม เราแต่งงานกับครูในรร.ของเราเอง เนื่องจาก สามีเราเป็นญาติห่างๆกัน ครอบครัวเค้ามีปัญหา ต้องพึ่งอิทธิพลเก่าของปู่เรา เค้าเลยให้หลานของปู่ก็คือเรา แต่งงานกับเค้า เราแทนพี่เค้าว่าพี่ ป. นะคะ พี่ป.จัดการเรื่องการแต่งงานทั้งหมด ทุกอย่างเลย แม้แต่ชุดแต่งงานของเรา
พอถึงวันงาน เค้ามารับเราไปต่งหน้าทำผมตั้งแต่เช้า เริ่มด้วยงานตอนเช้า และ พอตกตอนเย็น เราต้องมายืนรับแขกหน้างาน บริเวณงานเป็นห้องพิธีของโรงแรมในตัวเมือง พี่ป.ก็มายืนข้างๆแล้วจับมือเรา
คือเราอายุแค่นี้เรายังอยากมีชีวิตอิสระอยู่ เรากลั้นไม่ไหวจริงๆ เราร้องไห้ออกมาแบบไม่ไหวจริงๆ เรามองหน้าพี่เค้าแล้วยิ่งอดไม่ได้ มันทรมารมาก เด็กอายุแค่นี้แต่ต้องมาแต่งงาน เรากลัวคนอื่นรู้ เรากลัวที่ต้องห่างจากพ่อแม่ เรากลัวไปหมด พอถึงตอนที่เค้าให้ไปพูดบนเวที เราก็พูดแค่ว่า "ดีใจที่มายืนตรงนี้กับผู้ชายคนนี้ค่ะ" พี่ป.เค้าก็บอกว่า "เค้าดีใจมากที่มีวันนี้กับเรา" เราร้องไห้ออกมาตรงนั้น ร้องไห้จนถึงตอนเข้าหอ พอถึงตอนเข้าหอ เราก็ร้องไห้โฮออกมาตอนที่พ่อแม่มาให้พร เรากับพี่เค้าไม่ได้มีอะไรกัน พี่เค้าให้เกียรติเรา แต่เราก็ไม่ชิน เราไม่เคยรอรกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อแม่ เราหมดความหวังมากๆ อยากไปหย่าซ่ะเดี๋ยวนั้น โกรธพ่อแม่โกรธปู่ย่ามาก

จนผ่านไปซักพัก เราเริ่มสนิทกับพี่แก เรามีอะไรกับพี่ป.ไปแล้ว =_= แต่ก็แบบเฉยๆกัน

พอเริ่มเปิดเทอม เราก็วางตัวไม่ถูก ปกติเรากับพี่เค้าเป็นสามีภรรยากันไง นี่ต้องมาเป็นครูกับศิษย์ มันแปลกๆเนอะว่ามั้ย แล้วคือมันมีเพื่อนคนนึงในระดับม.5 ซึ่งเมื่อก่อนเราก็รู้อยู่แล้วแหละว่ามันชอบครูป.ซึ่งก็คือสามีเรานั่นแหละ พอเปิดเทอมเราก็มารร.กับพี่ป.ปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ ไอ้เพื่อนคนนี้นี้อ่ะ มันแสดงอาการไม่พอใจเรามากๆ แต่มันไม่รู้หรอกว่าเรากับครูป.แต่งงานกัน เราแทนเพื่อนคนนี้ว่าพ.นะ ครูป.ต้องไปสอนห้องของพ.ด้วย แล้วคือเราไม่อยากให้ไป เอาจริงๆคือหวง
ด้วยที่มันจำเป็นไง เราเลยพูดอะไรไม่ได้ พี่ป.สอนรายวิชาคณิตศาสตร์ สอนห้องเราด้วยแหละ เราอยู่ห้อง1ห้องโครงการพิเศษ แต่ด้วยที่เพื่อนเราคือพ.อยู่ห้องธรรมดา พ.เลยมีเวลาว่างในคาบว่าง นางชอบมาอยู่ในห้องหมวดคณิตศาสตร์บ่อยๆ เราเข้าไปคือเจอทุกที

มีหนักๆอยู่วันนึง คือเราออกจากบ้าน แล้วคือเป็นวันที่3ของการเปิดเรียน แล้วคือก่อนหน้านั้นมันมีเพื่อนกลุ่มเดียวกับพ.พูดกับพี่ป.ว่า จะให้ความสำคัญเราเป็นพิเศษเพราะเป็นญาติกันไม่ได้ พอวันถัดมานางก็เอาเลยจ้า พอไปถึงรร.พี่ป.ก็บอกว่า ให้เรียก อาจารย์เหมือนเดิม โอเคเราก็ไม่ว่าอะไร จนนางเข้าสอนนางมาตบโต๊ะเราเพราะเราหลุดเรียกนางว่าพี่ไป แล้วบอกให้เราไปวิ่งรอบสนาม 7รอบ พอเสร็จ เมื่อเช้านางไม่ได้ให้ตังค์เรา เราเลยไปทวงตังค่าขนม นางก็ตะเพิดเราต่อหน้าพ.ว่าอย่ามาอ้างน็นนี่กับนาง
เราก็ไม่ไหวเเล้ว วันนั้นเราไม่ได้กินข้าวกินขนม
พอตกตอนเย็นเราต้องกลับบ้าน เราเลยเดินไปบอกว่า
"อาจารย์คะ หนูกลับเอง" นางก็บอกมาทันทีว่ากลับพร้อมกัน จะกลับกับใคร เราก็รีบตอบทันทีเหมือนกัน ว่าไม่อาจเอื้อมไปนั่งรถกลับกับจารย์หรอก สุดท้ายเราก็กลับเอง เราหนีไปกลับกับเพื่อน

พอกลับมาบ้าน ปกติเราต้องไปซื้อของมาทำอาหาร แต่วันนี้เราไม่ทำ เราแค่ทอดไข่กินคนเดียว พอนางกลับมา นางก็ถามว่าเป็นอะไร ทำไมไม่ทำให้นางด้วย เราก็จะคอกใส่พี่ป.ไปว่า รำคาญ จะไปนอนแล้ว จะนอนคนเดียวด้วย

หลังจากทะเลาะกันตื่นมาตอนเช้าพี่ป.ก็เงียบตลอดทางไปรร. เราก็เข้าคาบพี่ป.ปกติ แต่วันนี้นางมาทวงงาน แล้วคือเราส่งแล้ว แต่ที่โต๊ะของพี่ป.ไม่มีงานเรา พี่แกเลยมาตีเรา ตีแรงมากด้วย เราไมได้ใส่กระโปรงเราใส่กางเกงวอร์ม มันเลยเจ็บมาก เจ็บแบบที่ร้องไห้ออกมาเลย

เราวิ่งขึ้นห้องหมวดคณิตศาสตร์แล้วไปหาอาจารย์ที่เคยสอนเราที่เราสนิทด้วย เล่าให้แกฟัง แกโกรธพี่ป.มาก จนเรามองนาฬิกามันหมดคาบแล้ว อยู่ดีๆพี่ป.ก็เดินเข้ามาพร้อมงานเราอยู่ในมือ แล้วเดินมาบอกเราตอนที่เรานั่งกอดอาจารย์พร้อมร้องไห้อยู่ ว่าขอโทษนะที่ไม่ฟังเรา พี่แกบอกว่าท่านรองเอาไปดูเห็นมันสวยดี เราได้ยินแบบนั้นก็ร้องใหญ่ เราไม่ผิดแต่โดนตีคุ้มมั้ย แถมคนที่ตีเราก็สามีเราเอง

ผ่านมาหลายอาทิตย์อยู่ เราก็ไปห้องหมวดเห็นพ.นั่งอยู่กับพี่ป. เราเลยพูดขึ้นแบบดังมาก หน้าด้านเนอะโดดเรียนมานั่งเฝ้าผัวชาวบ้าน  จนอาจารย์ในหมวดหันมามองกัน อาจารย์หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นว่า น่าจะจริงนะ เรานี่โคตรได้ใจ

นางเริ่มรู่ตัว แล้วเรื่อยๆ จนตอนนี้เราอยู่ปี1แล้ว มีอะไรจะมาอัพเดตให้เรื่อยๆนะคะ