จาก 2 นัดที่ โค๊ช นิชิโนะ ได้คุมทีม ผมนี่ขนลุกเลยครับ
ยกมือขึ้นพนม  กองเชียร์ยาว 8 เมตร ใครๆ ก็เห็นว่า ผ่าน!!  ...............  (ยังจะเล่น)

สาระมาครับ

นัดนี้ นิชิโนะ มาในแผน 4-2-3-1 ซึ่งนักข่าวหลายสำนักหรือ กูรูฟุตบอล ต่างพูดว่า มันคือ แผนที่ นิชิโนะ ถนัด เรื่องรายละเอียดคงแตกต่างกันไปแต่ละนัด แต่ถ้าดูในเชิงโครงสร้างหลัก ก็คงคิดว่าใช่ หากเราย้อนกลับไป ในทีมที่โค๊ช นิชิโนะ เคยคุมมาทั้งในนามสโมสร และทีมชาติ ก็ถือว่า 4-2-3-1 เป็นแผน ที่เป็นโครงหลักของแกมาโดยตลอด

พอมาทำทีมชาติไทย การใช้ 4-2-3-1 นั้นสามารถทำได้ง่ายเลย เพราะนักเตะไทยเคยเล่น แผนนี้กันจนชินมาก่อนหน้านี้แล้ว แม้11 ตัวจริง เมื่อวานจะมาจากทีมที่มีระบบ การเล่น 3-4-3 ทั้งหมด แต่ 4-2-3-1 ก็คู่คนไทยมานาน (รวมถึง 5-3-2 ก็ด้วยนะ)

เรื่องความเข้าใจในแทคติคนั้น ค่อนข้างโอเค เพราะแผนไม่ซับซ้อน และหากมองข้ามเรื่องความสามารถ ส่วนบุคคล ไป ก็ทำให้เราเห็นว่า สิ่งที่ไทยขาด ตอนนี้ สิ่งเดียวคือ Team Work 

สังเกตได้จากการเล่นของตำแหน่งที่ต้องสอดประสานกันในยังขาดความเข้าใจกันในบางจังหวะ
ไม่ว่าจะเป็น คู่เซ็นเตอร์ ที่ยังเก้ๆกังๆ ว่าใครถ้า ทอมเบีย เข้าชนแล้ว พรรษาจะทำอย่างไรต่อ หรือ การประสานกันของ // ชนาธิป กับ ศุภโชค ที่ยังต่อกันไม่ค่อยติด เพราะชนาธิปก็ไม่รู้ว่า ศุภโชคทำอะไรได้บ้าง หรือศุภโชคก็ไม่รู้ว่าชนาธิปจะมีโอกาศจ่ายให้จังหวะไหนบ้าง // ด้านขวา ยิ่งไม่ต้องพูดถึง 

สิ่งที่ทำให้ได้ตอนนี้ คือ "ลอง ให้เวลาโค๊ชและนักเตะ" 
ผมเชื่อว่า ถ้า 11 ตัวจริง สามารถต่อกันติด จากจิ๊กซอที่บิดเบี้ยว จะกลายเป็นภาพ ช้างศึก ผืนใหญ่ ที่จะเฉิดฉายขึ้นมาได้อีก

ปล. ขอให้โค๊ชหาคาแรคเตอร์ของทีมชาติไทย ที่ตัวเองอยากได้ให้เจอไวๆ นะครับ