เรื่องมีอยู่ว่าผมมีผญ.คนนึงซึ่งคนนี้เป็นแฟนเก่าผมมาตั้งแต่ป.5ผมคบกับเขาได้จนถึงป.6แล้วเขาก็จากผมไปโดยการไม่อ่านแชทไม่ตอบ ซึ่งช่วงนั้นผมได้ไปบวชเณรที่วัดแห่งหนึ่ง ผมได้แต่คิดว่าเธอจะทักผมมาแต่พอกลับมาดูกับไม่มีซักข้อความที่เธอทักมาผมได้แต่ทักหาเธอแล้วเธอก็ไม่อ่านไม่ตอบทำให้ผมรู้สึกเสียใจผมเลยทักไปบอกเขาว่าถ้าไม่อ่านผมจะบล็อคนะเขาจึงอ่านแล้วตอบเพียงแค่สติกเกอร์ จากนั้นผมก็ตัดใจจากเธอตอนนั้นผมรู้สึกถึงความเจ็บปวดแบบอธิบายไม่ถูกอ่ะ จนผมขึ้นม.1ผมกุยุรร.เดียวกับเขาเหมือนเดิม แต่เขายุม.2นะ ช่วงนี้ก็ไม่มีอะไร พอช่วงม.3นี่แหละ เขาได้ทักมาหาผมแบบเหมือนรื้อฟื้นอ่ะซึ่งผมก็คุยกับเขาไปซักพักแล้วเขาก็บอกกับผมว่ากับมาคุยกันไหมผมก็ตอบตกลงนะ เพราะผมยอมรับว่าผมยังรักเขานุให้ทำไงได้ล่ะรักครั้งแรกมันลืมยาก
แล้วผมก็คุยกับเขาปกตินะ จนวันที่2ผมก็ทักเขาไปเหมือนเดิมแล้วเขาก็ตอบผมเหมือนเดิมแหละแต่ไม่เหมือนวันแรก ซึ่งเขาก็ได้บอกผมว่าทำการบ้านอะไรต่างๆนาๆ ผมก็ตอบว่าโอเคไม่เป็นไรเพราะผมก็เข้าใจแหละม.4มันก็ต้องการบ้านเยอะอยู่แล้วพอมาวันที่3นี่ก็ตอบนะแต่เริ่มไม่ค่อยอ่านล่ะจนผมทักไปอีกทีตอนดึกๆเขาก็ไม่อ่าน ผมก็คิดว่าเขาคงหลับแล้วแหละ พอมาวันที่4ผมทักไปเขาไม่อ่านไม่คอบไม่อะไรผมเลยจนผมรู้สึกเหมือนโดนเทอะ คือผมก็พยายามปรอบใจตัวเองนะว่าเขาอาจไม่ว่าง แต่ก็เห็นเขายังแชร์ยุเลย555ผมว่ามันคงเป็นเวรกรรมของผมแหละเฮ้อออ ตอนนี้เขาก็ทำให้ผมรู้สึกแบบตอนนั้นอีกแล้ว
ก็รอดูต่อไปนะคับว่าเขาจะตอบผมมั้ย ผมไม่ต้องการอะไรหรอกแค่คิดว่า ทำไมเขาต้องให้ความหวังผมแล้วทำกับผมแบบนี้ รอดูต่อไปนะคับ^^