สวัสดีครับ ผมชื่อมอสครับ เป็นเด็กมหาลัยที่เรียนอยู่ในจังหวัดจังหวัดนึง เป็นเรื่องที่ผมเจอมากับตัวเองครับ เป็นช่วงได้หอแรกๆครับ เป็นประสบการณ์ที่จำได้เสมอมา เริ่มเรื่องเลยครับ ผมเป็นเด็กคนนึงที่หาหอช้า

ชื่อเรื่อง : The Assignment --- แยมสะดุ้งตื่นขึ้นมาในห้องเรียน ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ หัวใจเต้นรัวเหมือนจะหลุดออกจากอก รอบตัวเธอมีแต่ความความเงียบในห้องมีกันแค่สามคนไฟข้างนอกห้องเรียนที่ติดๆดับๆ เธ

ดิฉันกับพี่สาวต้องมาแย่งเด็กวัย1ขวบ10เดือน ซึ่งเป็นลูกของดิฉัน ฉันตอนแรกก็มีความคิดอยากให้พี่สาวไปเลี้ยงเพราะเขาฐานะดี อาชีพมั่นคง แต่ทำไม่พอพี่สาวได้ตัวเด็กไปเลี้ยงทำไม่ต้องกีดกันไม่ให้เยี่ยม แต่ปากบ

นี่เป็นเพียงกระทู้ที่เราระบายสิ่งที่เรารู้สึกเเละอึดอัดใจ ในฝ่ายของตัวเรา เป็นเรื่องที่เราระบายออกมาตรงๆเลยไม่ได้ เเละเรื่องนี้มันก็ทำให้เรารู้สึกเหมือนกับสิ่งที่เรากำลังจะเล่า จริงๆมันก็คือความในใจขอ

สวัสดีค่ะ ก่อนนอื่นขอแนะนำตัวก่อน เราเป็นเด็กทุนของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งเขตภาคตะวันตก เราได้รับทุนตอนปี 2 แล้วถูกให้ย้ายเข้าหอในตอนปี 3 ต้องบอกว่าตอนนั้นดีใจมากที่ได้อยู่หอ เพราะเนื่องจากเรามาอาศัยอย

ในตอนนั้นฉันไม่เข้าใจถึงความหมายของความฝันที่ไร้จุดจบ ที่ราวกับจะดึงดูดและกัดกินเราไปทีละน้อยทีละน้อย ความฝันสำหรับฉันเปรียบเสมือนกับฉากละครในยามที่เราหลับและม่านหมอกสีเทาจางในยามที่เราตื่น มันไม่ได้ม

เพลงประกอบของหนัง สตรีเหล็ก2 อะครับ ที่มันนร้อง ว่า "ฉันสนุกก็เพราะฉันสนุกไม่ได้มุข ทำดีเพื่ออวดใคร ยิ้มที่ส่งมากับแววตาที่สดใส ของจริงๆจากใจทั้งใจทั้งนั้น ฉันฮาเฮก็เพราะฉันฮาเฮ ไม่จำเจเจอใครก