เคยไหม.. ที่เราไปต่อไม่ได้   แต่ก็ตัดใจไม่ได้เช่นกัน
ความรักที่รอคอยมานานหลายปี
ความรักที่คิดหาเหตุผล คิดแล้วคิดอีก  สุดท้ายก็ได้คำตอบว่าคือคนนี้เท่านั้น
ที่พิเศษกว่าคนอื่น  ที่ไม่เหมือนใคร ที่ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไง ผ่านกาลเวลาที่เปลี่ยนไปหลายปี เราก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม
จดจำเขาได้แทบทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ สดใสดีใจ เสียใจ โกรธ หรือแม้ต่อคำต่อว่าให้กัน ก็ให้ความสำคัญทุกเรื่องราว
แม้เสียงเขาไอ ยังห่วงใยว่าจะไปเป็นอะไรไปหรือเปล่า   

แต่สุดท้ายเมื่อเราดื้อรั้นเท่าไหร่ เราก็จะยิ่งโดนเขากั้นออกมาเท่านั้น  ก็ต้องยอมถอยออกมาก หรือทำอะไรก็ได้ แค่ให้เขารู้สึกดี

แค่ให้เธอรู้สึกดี พี่อยู่ต่อคนเดียวได้


เพราะรักเธอมาก  เกินกว่าจะผิดหวัง
เกินกว่าจะรั้ง ด้วยคำว่าเป็นแฟน
แม้รู้เต็มใจ ไม่มีใคร ทดแทน
ยอมเดินออกนอกแผน เพื่อยังคงคำว่าเรา

หาทุกวิถีทาง เพื่อฉุดรั้งเธอไว้
ด้วยรักสุดใจ ผ่านเวลาเก่าเก่า
ให้เธอรู้สึกดี  แต่ฉันนี้สุดเหงา
ยังดีกว่าที่เรา เย็นชาต่อกัน

ไม่ได้”ตัดใจ”
แต่ต้องทำให้ได้   คือ”ปรับใจ”ให้ทัน

แม้มันยาก หากจะนับคืนวัน
ว่าความรู้สึกเหล่านั้น  มันยาวนานเท่าไหร่

ยอมรับวันนี้
ความรู้สึกน้องพี่ ผูกสัมพันธ์ไว้

ไม่ได้เลิกรัก ไม่ได้เลือกตัดใจ
ยังคงห่วงใย แบบพี่ชายที่ควรเป็น

แค่ให้เธอ... รู้สึดีเอาไว้
ส่วนน้ำตาพี่ชาย มันแอบไหลกระเซ็น
แค่มีเธอ…  ยังคงมาให้เห็น
ทุกเช้าบ่ายเย็น ขอเป็นอย่างนี้ตลอดไป