เรื่องมันมีอยู่ว่า เราได้คบกับแฟนเราซึ่งเขามีลูกติด เราก็มีลูกติดเหมือนกันต่างคนต่างมีลูกต่างคนต่างมีครอบครัวมาแล้วคือว่า เรามาอยู่กับเขาเราก็โดนประจานว่าแย่งสามีคนอื่นทั้งๆที่มันไม่ใช่เลย เขาแยกกันอยู่ก่อนที่เราจะมาเจอกันและคบหากันและอยู่กินกันเป็นครอบครัวเราตัดสินใจมาอยู่บ้านเขามาหางานทำ ลูกเราก็อยู่ที่บ้านแม่เป็นคนเลี้ยงให้เราส่งเงินให้ทุกเดือนแต่ก็ไม่ได้มากมายอะไรเพราะเรามีหนี้สินมีภาระต้องรับผิดชอบเงินเดือนก็น้อยส่วนตัวเขาทำงานดีเป็นระดับหัวหน้ามีเงินเดือนเยอะแต่กลับต้องมีภาระที่มันไม่สมควรคือส่งรถให้ภรรยาเก่าส่งเงินให้ลูกเดือนนึงไม่ต่ำกว่า 20,000 บาทภาระทางบ้านโน้นแต่กับเรา เงินใช้เดือนนึงไม่ถึง 4,500 บาทต่อเดือนเราก็อดทน คิดว่าสักวันจะดีขึ้นจนอยู่กันไปได้ 3 ปี เขาก็มีโครงการต้องออกจากงานซึ่งได้เงิน 1 ล้านกว่าๆแล้วก็คิดว่าจะหมดหนี้สินทั้งหมดแล้วเหลือเท่าไหร่ค่อยว่ากันค่อยหาอะไรทำ ส่วนตัวเราก็ยังทำงานอยู่ได้เงินเดือนก็ประมาณ 9,000 เดือนเป็นแบบนี้ทุกเดือนถ้าไม่มีโอทีก็จะได้น้อย พอได้เงินมาจากธนาคารเหลือเงินประมาณ 1 ล้านก็ไปโปะรถให้ภรรยาเก่า เขาให้เหตุผลกับเราว่ายังไงลูกก็ต้องไปเรียนลูกจะได้มีรถไปเรียนไม่ต้องตากฝนตากฝนตากแดด เราก็ไม่ว่าอะไรหลังจากนั้นก็ไปปิดรถมอเตอร์ไซค์ PCX ของเรา แล้วก็ใช้หนี้ส่วนต่างๆไปอีกสรุปแล้วเหลือเงินประมาณ 800,000 บาททีนี้แม่สามีก็ไปฝากเงินให้ลูกเขาคนละ 200,000 บาทเป็น 400,000 บาท เหลือเงิน400,000
แม่เขาก้อขอไปอีก ทีนี้ก้อเหลือเงินไม่เท่าไหร่ เราก้ออยากให้เขาเก็บไว้แต่เงินอ่ะเนอะใช้ไวจะตาย มันก้อเริ่มหมดไง แต่เราไม่เคยคิดจะทิ้งเขาหรือไปจากเขาเลย เพราะรักเห็นใจ แล้วอยุ่กันมาหลายปีแล้ว คำพูดทางครอบครัวเขามันก็แทงใจเราว่าถ้าเอ็งหมด เดี๋ยวมันก้อไป คำพูดนี้มันทำร้ายจิตใจมากจริงๆทั้งๆที่เราไม่เคยคิดเลย มันยังไม่พอแค่นั้นสิค่ะ รวมถึงลูกสาวสองคนของเขาอีกซึ่งกำลังเริ่มโตแล้วก้อเชื่อแม่ตัวเองมาก อคติกับเราทุกอย่าง ส่วนตัวเราก้อไม่ชอบลูกเขาอยุ่แล้วอันนี้ยอมรับ แต่ไม่เคยยุ่ง พอมาบ้านก้อทำกับข้าวให้ซักผ้าให้ ไม่เคยพูดเคยบ่นสักคำ เราก้อยังไม่ดีเลย คิดดูสิทำงานนอกบ้านเหนื่ยต้องกลับมาทำที่บ้านอีก เหนื่อยทั้งใจทั้งกาย พอลูกเขามาอยุ่บ้านพ่อทีไร เรากับแฟนต้องมีเรื่องทะเลาะกันทุกครั้ง คือเขาแคร์ลูกเขามาก จนเราไม่มีตัวตน เหมือนตัวอะำรสักอย่างบอกไม่ถูกความรู้สึกมันเปนแบบนั้น พออยุ่กันสองคนเราก้อรักกันดีไม่เคยทะเลาะกันเลย คือปันหามันเกิดจากตัวเราหรือว่ายังงัยอ่ะ ไม่เข้าใจ เรื่องมันมีอีกมากมายเลย แต่เราต้องทำงานแล้วอ่ะ ถ้าคัยเข้ามาอ่านรบกวนขอความคิดเห็นหน่อยนะ ว่าเราควรกลับไปมีชีวิตของเรา หรือว่าสู้ต่อไป  อดทนต่อไปดี😿