เหตุการณ์ที่เล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงทุกอย่างค่ะ ขอเล่าไม่ลงดีเทลเยอะนะคะ แค่อยากแชร์ประการณ์ให้คนที่กำลังอกหักหรือผิดหวังจากความรัก ให้เดินหน้าต่อ สู้ต่อไป^^
จขกท.ยังเสียใจอยู่เลย ไม่ดราม่านะคะ

เรื่องมีอยู่ว่า.....
ทุกอย่างเริ่มต้นจากความรักในวัยเรียนของเด็ก ม.ต้น ซึ่งเราและเขาก็พึ่งเลิกกับแฟน (เราเลิกกับแฟนเก่าเพราะเขาต้องมาเรียนต่อต่างจังหวัด ผช เป็นฝ่ายบอกเลิก ทั้งๆที่เขาก็ยังทำใจไม่ได้) หลังจากนั้นเราก็มีโอกาสได้คุยกับเขา จริงๆแล้วเรียนอยู่ห้องเดียวกันค่ะ เราเป็นเด็กหน้าห้อง เขาเป็นเด็กเกเรหลังห้อง ก่อนหน้าที่จะคบกันจริงจัง เขารู้ว่าเราคบกันแบบหลอกๆ เพราะเราอยากให้แฟนเก่าเราลืมเราเพื่ออนาคตของเขาเอง หลังจากที่คบกันแบบจริงจัง ช่วง ม.3 เทอม2 ด้วยความโลกสวยของเราเอง เราคิดว่าเราสามารถเปลี่ยนเขาจากเด็กเกเร ให้กลายเป็นคนที่ดีขึ้นได้ โดยความคิดที่เป็นเด็กและเราโตมาในครอบครัวที่อยู่ในระเบียบที่เคร่งครัด เราตั้งแต่คำถามว่าทำไมเขาถึงติดเกมส์ ติดเพื่อน ไม่มาเรียน ติดเที่ยว กินเหล้า แรกๆเราก็ไม่ได้อะไรกับเขามาก เพราะคิดว่าเราอาจจะโตมากันคนละแบบและเขาก็ไม่มีพ่อแม่ ด้วยความคิดนี้แหละที่เราเริ่มจริงจังที่อยากจะเปลี่ยนเขาให้กลายเปนคนที่ดีขึ้น หลังจากนั้นเราสอบติด ม.ปลาย สายวิทย์-คณิต ในสถาบันเดิม ส่วนเขาไม่จบ ม.3 เพราะเขาติดเกมส์ ไม่มาเรียน ไม่มาสอบ แต่เราบอกกับตัวเองไว้แล้วว่าจะต้องเปลี่ยนเขาให้ได้ เราก็เลยช่วยเขาแก้ ร ก่อนที่เราจะเปิดเทอมขึ้น ม.4 คัดสมุดให้เขาส่ง อ.เป็นเล่มๆ ไม่รู้ว่าตอนนั้นทำไปได้ยังไง ช่วงที่เราเรียน ม.4 เขาก็มาแก้0ที่ รร.ตลอด แล้วสัญญากับเราว่าจะเรียนต่อ ม.ปลาย เราก็เริ่มรู้สึกว่าเขาเริ่มมีความรับผิดชอบมากขึ้น เรายิ่งมีความหวังว่าสามารถเปลี่ยนแปลงเขาได้ ผ่านไป1ปี เราขึ้น ม.5 เริ่มมีเรื่องทะเลาะกัน เริ่มจากที่เขายังแก้0ไม่เสร็จ หลังจากนั้นเขาก็เริ่มไม่มาแก้0 ติดเพื่อน ติดเที่ยว ช่วงนั้นทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ ด้วยความโลกสวยอีกเช่นเคย เราปลอบตัวเองว่าคบกันมา2ปีแล้ว ที่ผ่านมาเขาก็พยายามปรับให้เรานะ หลังจากนั้นมาก็เริ่มทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆ เราเสียใจทุกครั้ง และทุกๆครั้งเขาก็สัญญากับเราว่าจะไม่ทำอีก จะกลับมาเรียน สัญญาบลาๆๆๆๆ ซึ่งมันก็ทำให้เราใจชื้นขึ้นมาหน่อย จนมาถึงเหตุการณ์สำคัญหลังจากที่เราขึ้นมหาลัย ช่วงปี1 เดี๋ยวมาเล่าต่อนะคะ