คือเรากับแฟนเคยอยู่ห่างกันค่ะ แล้วคืนที่โหดร้ายก็เกิดขึ้นกับเรา เมื่อมีคนที่เรารู้จักนับถือเป็นพี่ชายคนนึง ได้มาข่มขืนเรา ยอมรับว่าวันนั้นเราไม่อยากอยู่บนโลกเลยค่ะเราอยากตายไปซะคืนนั้น จนตอนเช้าเราโทรคุยกับพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เราเล่าให้พี่สาวฟังพร้อมกับการร้องไห้ไม่หยุด ในหัวคิดแค่ว่าอยากตาย กลัวแฟนจะรู้เรื่อง เพราะเราทำให้แฟนเสียใจมากๆ โดนที่ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ พี่สาวเราห้ามไม่ให้บอกเรื่องนี้กับใคร ไม่ให้บอกแฟนเพราะกลัวจะเป็นเรื่องใหญ่ เราก็กล้าๆกลัวๆ เราเริ่มผิผดปกติกับแฟน จนเรายอมบอกความจริง หลังจากบอกแล้ว แฟนเราเหมือนคนบ้าเลยค่ะ โทรคุยกับเราร้องไห้ ถามหาความจริง วันนั้นเราก็บอกเลิกแฟนแต่เขายังต้องการความชัดเจนมากกว่านี้ เขาโมโหและเสียใจมาก ตีรถมากรุงเทพ แบบด่วนเรากลัวเขาเกิดอุบัติเหตุมาก เขาโทรหาเราตลอด บอกให้เราเก็บของเพราะเขาจะมารับกลับ ถ้าไม่กลับเขาก็คงต้องเลิก เพราะเขาทนเห็นเราโดนทำแบบนี้ไม่ได้ เราเก็บเสื้อผ้ารอเขา จนเขามาถึงหอพักเขาถามหาความจริงทุกอย่าง เราเล่าให้ฟังทั้งหมด แล้วได้แต่บอกเลิก และให้ฆ่าเราทิ้งเราไม่อยากอยู่แล้ว เขากอดเราไว้แน่น พร้อมบอกให้เรากลับไปเริ่มต้นกันใหม่ที่บ้าน เขาพร้อมจะรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเรา พร้อมจะดูแลเรา ถึงจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับเรา เราเก็บของทุกอย่างแล้วกลับพร้อมกันวันนั้น หลังจากเรื่องวันนั้น ทำให้เราฝันร้ายมาอยู่ตลอด แทบไม่อยากหลับตาเลย เราเล่าให้แฟนฟังทุกครั้งว่าฝันร้าย เขาก็สงสารเราไม่อยากให้เราฝันเรื่องเดิมๆ เขาก็ห้ามให้เราคิดถึงเรื่องคืนนั้นอีก จะได้ไม่ฝันแต่เราอดคิดไม่ได้ เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นเราทำผิดกับแฟนมากๆ ถึงเขาไม่พูดเขาก็ไม่มีวันลืมเรื่องนี้ แต่แค่ไม่พูดเท่านั้น เรายังมีแต่ภาพเลวร้ายคืนนั้นวนเวียนตลอด นอนร้องไห้บ่อยมาก และเราผิดไหมถ้าอยากเลิกกับแฟน เพราะเรื่องนี้มันหลอนอยู่ตลอด ไม่อยากจะจำอยากลืมแต่มันยากมาก สงสารแฟนที่ต้องมาคบกับผู้หญิงสกปรกอย่างเรา ถ้าเรากลับไปแก้ไขได้ เราคงไม่ต้องมานั่งมองหน้าแฟนแล้วเป็นทุกข์แบบนี้ มันคงวนเวียนกับเราไปจนวันตาย 

ถ้าคุณผู้หญิงที่เจอแบบเราจะมีวิธีรับมือเรื่องนี้ยังไงคะ
แล้วถ้าแฟนคุณผู้ชาย เจอเรื่องแบบเราจะรับได้ไหมคะ

เครียดมากหยุดคิดเรื่องนี้ไม่ได้สักที มันทรมานมากค่ะ