เข้าใจน่ะว่าคนเราต้องมีปากบ้าง  พูดบ้าง  แต่เป็นคนที่คิดอะไรช้า  ปฎิเสธคนไม่เป็นอ่ะ  บางทีเพื่อนฝากซื้อของในห้าง(ซึ่งห้างไม่ใช่ทางผ่านแถมไกลจากบ้านเราเป็นสิบ ๆ โล)  เพื่อน ๆ มักคิดว่าเราไม่มีภาระ  เลิกงานก็ไม่ได้ไปไหนไม่ต้องรีบกลับ  ฝากซื้อนั่นนี่ได้  แต่ไม่เคยถามซักคำว่าเราสะดวกไม๊  ขับรถผ่านรึเปล่า  แต่พอเป็นเราบ้างได้ยินเค้าไปซื้อเราฝากบ้าง  กลายเป็นโดนด่ากลับว่าทำไมไม่ไปเอง  คือ  งง  ใน  งง  อ่ะ  ปกติเราไม่ค่อยพึ่งพาใครน่ะ  เวลาเลิกงานทุกคนก็ต้องรีบกลับบ้านไปดูแลลูกเมีย  (ซึ่งเราก็ต้องรีบกลับบ้านพาหมาไปวิ่งเล่น  ให้อาหารแมว  ทำความสะอาดบ้านเช่นกัน)

    ทำไมในสายตาคนอื่นเรากลายเป็นคนเห็นแก่ตัว  เอาเปรียบคนอื่น  เราไม่ได้อยากจะยอมน่ะ  แต่พูดอะไรไม่ออก  จุก  สุดท้ายก็มานั่งร้องไห้คนเดียวด้วยความที่พูดอะไรไม่ได้