ตอนเริ่มสงครามในปี 1946 นั้น ก๊กมินตั๋งมีกำลังพลมากกว่าพรรคคอมมิวนิสต์จีนราวๆ 4 ต่อ 1 ครับ มีอาวุธที่เหนือกว่า ดินแดนในการควบคึมกว้างขวางกว่า และเงินทองสนับสนุนมากกว่า ซ้ำยังมีสหรุฐเป็นกระเป๋าเงินใหญ่และพี่เลี้ยงด้านการทหาร (ก่อนสหรัฐจะหยุดช่วยเหลือในช่วง 2 ปี ก่อนจบสงคราม)
ในด้านกองทหารก๊กมินตั๋งในจีนเหนือมีกำลังพลประมาณ 1.5 ล้านคน ส่วนใหญ่เคยเป็นทหารหุ่นให้กองทัพญี่ปุ่นมาก่อน ไม่ก็เป็นขุมกำลังของพวกขุนศึกภูธรเก่าที่กลับมามีอำนาจเมื่อสงครามสิ้นสุด
ส่วนกองทหารที่ดีที่สุดของก๊กมินตั๋งคือ กองทหารจากโรงเรียนหวงผู่ ซึ่งได้รับความช่วยเหลือด้านการฝึกและอาวุธจากสหรัฐครับ มีไพร่พล 6 แสนคน รวมกับกองทหารตามหัวเมืองต่างๆในภาคใต้ รวมแล้วไม่น้อยกว่า 3 ล้านคน

กองทัพที่เป็นหัวหอกในการบุกภาคเหนือ โดยเฉพาะการเข้าตีเยี่ยนอัน เมืองหลวงของพรรคคอมมิวนิสต์จีนคือ กองทัพของหูจงหนาน ที่ว่ากันว่าเป็นกองทหารที่ดีที่สุดในจีนเหนือ มีไพร่พลราว 2 แสนคน รุกจากเหอหนานเข้าตีส่านซี และสานเป่ยในปี 1946
ทางฝ่ายพรรคคอมมิวนิสต์จีนในสายเป่ยนั้น วางแผนว่าจะไม่รบกับหูจงหนานตรงๆ แต่จะเดินทัพลากกองทัพของหูจงหนานให้ติดตามไปเรื่อย จนกระจัดกระจายและเหนื่อยล้า จึงเข้าโจมตี
กองทัพของหูจงหนานตีเยี่ยนอันแตกในปี 1947 แต่กองทัพแดงทิ้งเมืองถอยข้ามหวงเหอไปซานซีแล้ว และไปตั้งฐานใหม่ที่ซานซี ผนวกกำลังกับกองทัพทหารบ้านในซานซีแทนครับ

ในปี 1947 นั้น กองทัพก๊กมินตั๋งวางยุทธศาสตร์สำคัญเอาไว้ 4 จุดในจีนเหนือครับ
1. กองทัพของหูจงหนาน บุกรุกไล่กองทัพของประธานเหมาในสานเป่ย เป้าหมายคือยึดเยี่ยนอัน และทำลายแนวป้องกัน ส่าน-กาน-หนิง เพื่อเปิดทางให้กองทัพของเหล่าขุนศึกแซ่หม่าแห่งกานสูรุกเข้ารวมกำลังกันบดขยี้กองทัพแดงใน ส่าน-กาน-หนิง ให้สิ้นซาก

2. ในซานตง มีกองทัพของหวางเหยาอู่ พร้อมไพร่พลราวๆ 2 แสนคน เพื่อคอยควบคุมและสนับสนุนการปราบกองทัพปลดปล่อยประชาชนที่กระจัดกระจายใน เหอหนานและจื่อลิ ครับ อีกทั้งหากทางจื่อลิ-เหลียวเสิ่น เกิดวิกฤติ ก็อาจจะส่งกองทัพไปช่วยได้

3. ในซานซีเหนือ ซึ่งเป็นเขตที่กองทัพปลดปล่อยประชาชนหยั่งรากลึกมาตั้งแต่สมัยสงครามต่อต้านญี่ปุ่น ขุนศึกก๊กมินตั๋งหลายคนพร้อมกองทหารหลายแสน คอยไล่ปราบทหารบ้านของพรรคคอมมิวนิสต์จีน ที่มีหัวหอกหลักคือ กองกำลัง หลิว-เติ้ง (คือหลิวป๋อเฉิง และ เติ้งเสี่ยวผิง)

4. เหลียวเสิ่น เหล่าขุนศึกก๊กมินตั๋งหลายคนนำโดย เว่ยลี่หวง แม่ทัพใหญ่แห่งภาคอีสาน คอยดูแลรักษาเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือเอาไว้ ด้วยกำลังพล 5 แสนกว่าคน ศัตรูหลักของเว่ยลี่หวงและเหล่าทหารก๊กมินตั๋งคือ กองทัพของหลิวเปียว ที่หยั่งรากลึกในแถบนี้มาแต่สมัยสงครามต่อต้านญี่ปุ่น

ในบรรดาจุดยุทธศาสตร์ทั้ง 4 นี้ มีแค่ในซานตงครับที่ก๊กมินตั๋งควบคุมพื้นที่ทั้งในเขตเมืองและชนบท นอกนั้นส่วนใหญ่ก๊กมินตั๋งรักษาได้แต่เขตเมือง ในชนบทนั้นเป็นเขตครอบครองของพรรคคอมมิวนิสต์จีน