***จากวันนั้น จวบวันนี้ ไม่มีลืม***


ราตรีนี้ไร้แสง แห่งโสมส่อง
ดาวเรืองรองวาววับก็ลับหาย
ฝนยังพรมเริงรับกับพระพาย
สะท้านกาย ใจหนาวร้าวดวงแด

คนเคยห่วงห่างหายคล้ายเลี่ยงหลบ
น้ำตากลบอาบย้อยซ้ำรอยแผล
สายฝนสาดล้างฝันให้ผันแปร
ทิ้งคราบแพ้ย่อยยับกับเกมกล

ดึกแล้วหนอออดอ้อนกอดหมอนข้าง
ความอ้างว้างพาจิตคิดสับสน
โอ้ใจเอยเหน็บหนาวเหงาเต็มทน
คิดถึงคนเคยหยอกบอกรักกัน

คะนึงวันเคยหวาน..ซึ้งซ่านสุข
คอยปลอบปลุกใจนี้ให้มีฝัน
รอยสัมผัสรัดกอดพรอดรำพัน
ตราบวันนั้นจวบวันนี้...ไม่มีลืม...

redroseredroseredroseredroseredrose
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่