ราตรีนี้ไร้แสง แห่งโสมส่อง
ดาวเรืองรองวาววับก็ลับหาย
ฝนยังพรมเริงรับกับพระพาย
สะท้านกาย ใจหนาวร้าวดวงแด
คนเคยห่วงห่างหายคล้ายเลี่ยงหลบ
น้ำตากลบอาบย้อยซ้ำรอยแผล
สายฝนสาดล้างฝันให้ผันแปร
ทิ้งคราบแพ้ย่อยยับกับเกมกล
ดึกแล้วหนอออดอ้อนกอดหมอนข้าง
ความอ้างว้างพาจิตคิดสับสน
โอ้ใจเอยเหน็บหนาวเหงาเต็มทน
คิดถึงคนเคยหยอกบอกรักกัน
คะนึงวันเคยหวาน..ซึ้งซ่านสุข
คอยปลอบปลุกใจนี้ให้มีฝัน
รอยสัมผัสรัดกอดพรอดรำพัน
ตราบวันนั้นจวบวันนี้...ไม่มีลืม...
***จากวันนั้น จวบวันนี้ ไม่มีลืม***