เมื่อสิ้นอาทิตย์ที่ผ่านมาคงเป็นวันแห่งความสุขของใครหลายๆคนนะครับ แต่สำหรับผมเหมือนฟางเส้นสุดท้ายที่มันได้ขาดลง
ผมทำงานบริษัทนี้มาแค่ 1 ปีกว่าเท่านั้น สองวันหยุดที่ผ่านมา มีคำถามเกิดขึ้นในใจผมตลอดเวลา มันเกิดอะไรขึ้นกับผม ผมควรอยู่ทนต่อไป หรือออกไปหาโอกาสใหม่ให้ตัวเองดี
เรื่องมีอยู่ว่า วันแรกที่มา บ. นี้เพื่อมาสมัครงาน และทาง บ. ยินดีรับเข้าทำงานและมีข้อตกลงในการปรับเงินเดือนให้เมื่อผ่านโปร ซึ่งผมยินดีที่จะลดเงินเดือนลงนิดนึง เพื่อให้ได้เงินเดือนที่เพิ่มขึ้น
เมื่อเดือนที่ 4 ผ่านไป ผมได้รับการแจ้งว่า ผมผ่านโปรแล้วนะ และผมจะได้สิทธิประโยชน์ตามบริษัทมีให้ ผมยิ้มด้วยความยินดีและขอบคุณพี่หัวหน้างานใจดี แต่..ยังไม่จบ พอพลิกเอกสารมาด้านหลัง ปรากฏว่า ผมไม่ได้รับการปรับเงินเดือน และคงเงินเดือนไว้เรทนี้ ผมซึมไปสองวัน รู้สึกว่าเหมือนโดนหลอก แต่คุยกับเพื่อนที่ทำงาน เค้าบอกว่าทำงานครบปีก็ปรับ นี่ใกล้ตรุษจีนละ เดียวโบนัสก็ออก ผมเปิดปฏิทินดู เอาวะ สู้ก็สู้ ใกล้ตรุษจีน คงได้ตามสัดส่วน
วันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง โบนัสออกครับ ผมหวังไว้สูงมาก เราน่าจะได้บ้างนะ แต่พอถึงเวลารับสลิปเงินเดือน ก็รู้สึกแย่ครับ โห ใช้งานขนาดนี้ ทำไม่ทัน กลับมืดทุกวัน แม้แต่โบนัสนิดนึงยังไม่ได้ หลังจากนั้นงานเยอะเลยลืมไปเลย
เดือนก่อนต้นเดือนนึกได้ เห้ยยย เราทำครบปีแล้ว นี่เลนมา 1เดือน เงินเดือนต้องปรับให้แล้ววว ชีวิตลั้นลาเลยครับ หลังจากรู้สึกไม่โอเคมานาน.... พอตอนเช้ามืดวันเงินเดือนเข้า ตื่นมาเช็คเงิน โอ้โห.. เห้ยยย ไม่ปรับอีกแล้วหรออออ รู้สึกว่าความอดทนหมด แย่ทุกอย่าง เข้าห้องน้ำไปทำใจ พอฝืนยิ้มได้ ไปอ้อนป้าๆ ถามเรื่องปรับเงินเดือน ได้ความว่า "ต้องรอปรับประจำปีพร้อมกันนะคะ" ผมได้แค่หัวเราะ แห่ะๆ แล้วเดินออกไป
ผมกลับมาห้องพร้อมความผิดหวัง ผมยอมลดเงินเดือนลง เพื่ออยากได้เงินเพิ่ม ผมย้ายงาน ย้ายที่อยู่มาเพื่ออยากให้ตัวเองได้เติบโตทั้งหน้าที่และเงินเดือน พ่อแม่ก็จะได้สบายมากขึ้น ผมไม่ได้ greedy แต่ผมต้องการสิ่งที่ได้ตกลง และความถูกต้องเท่านั้นครับ
ตอนนี้ผมไม่มีความสุขเลยครับ ไม่อยากเห็นทางเข้าบริษัท ไม่อยากเห็นหน้าเจ้านาย อยากหยิบโน๊ตบุ๊คไปวางคืน แล้วเดินออกมาครับ
ผมไม่เถียงว่าที่นี่ ปสก. เยอะ และงานเยอะมาก แต่ทุกวันผมก็ต้องใช้จ่าย ต้องให้พ่อแม่ พาท่านไปหาหมอครับ ผมก็อายุมากแล้ว โอกาสงานยิ่งน้อยลง ผมไม่อยากรอเวลาแล้วครับ ผมควรหางานใหม่ไปด้วย หรือทนเอาโบนัส หรือทนให้ครบสองปีดีครับ
ทนอยู่ต่อหรือออกไปหาโอกาสใหม่ให้กับตัวเองดีครับ
ผมทำงานบริษัทนี้มาแค่ 1 ปีกว่าเท่านั้น สองวันหยุดที่ผ่านมา มีคำถามเกิดขึ้นในใจผมตลอดเวลา มันเกิดอะไรขึ้นกับผม ผมควรอยู่ทนต่อไป หรือออกไปหาโอกาสใหม่ให้ตัวเองดี
เรื่องมีอยู่ว่า วันแรกที่มา บ. นี้เพื่อมาสมัครงาน และทาง บ. ยินดีรับเข้าทำงานและมีข้อตกลงในการปรับเงินเดือนให้เมื่อผ่านโปร ซึ่งผมยินดีที่จะลดเงินเดือนลงนิดนึง เพื่อให้ได้เงินเดือนที่เพิ่มขึ้น
เมื่อเดือนที่ 4 ผ่านไป ผมได้รับการแจ้งว่า ผมผ่านโปรแล้วนะ และผมจะได้สิทธิประโยชน์ตามบริษัทมีให้ ผมยิ้มด้วยความยินดีและขอบคุณพี่หัวหน้างานใจดี แต่..ยังไม่จบ พอพลิกเอกสารมาด้านหลัง ปรากฏว่า ผมไม่ได้รับการปรับเงินเดือน และคงเงินเดือนไว้เรทนี้ ผมซึมไปสองวัน รู้สึกว่าเหมือนโดนหลอก แต่คุยกับเพื่อนที่ทำงาน เค้าบอกว่าทำงานครบปีก็ปรับ นี่ใกล้ตรุษจีนละ เดียวโบนัสก็ออก ผมเปิดปฏิทินดู เอาวะ สู้ก็สู้ ใกล้ตรุษจีน คงได้ตามสัดส่วน
วันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง โบนัสออกครับ ผมหวังไว้สูงมาก เราน่าจะได้บ้างนะ แต่พอถึงเวลารับสลิปเงินเดือน ก็รู้สึกแย่ครับ โห ใช้งานขนาดนี้ ทำไม่ทัน กลับมืดทุกวัน แม้แต่โบนัสนิดนึงยังไม่ได้ หลังจากนั้นงานเยอะเลยลืมไปเลย
เดือนก่อนต้นเดือนนึกได้ เห้ยยย เราทำครบปีแล้ว นี่เลนมา 1เดือน เงินเดือนต้องปรับให้แล้ววว ชีวิตลั้นลาเลยครับ หลังจากรู้สึกไม่โอเคมานาน.... พอตอนเช้ามืดวันเงินเดือนเข้า ตื่นมาเช็คเงิน โอ้โห.. เห้ยยย ไม่ปรับอีกแล้วหรออออ รู้สึกว่าความอดทนหมด แย่ทุกอย่าง เข้าห้องน้ำไปทำใจ พอฝืนยิ้มได้ ไปอ้อนป้าๆ ถามเรื่องปรับเงินเดือน ได้ความว่า "ต้องรอปรับประจำปีพร้อมกันนะคะ" ผมได้แค่หัวเราะ แห่ะๆ แล้วเดินออกไป
ผมกลับมาห้องพร้อมความผิดหวัง ผมยอมลดเงินเดือนลง เพื่ออยากได้เงินเพิ่ม ผมย้ายงาน ย้ายที่อยู่มาเพื่ออยากให้ตัวเองได้เติบโตทั้งหน้าที่และเงินเดือน พ่อแม่ก็จะได้สบายมากขึ้น ผมไม่ได้ greedy แต่ผมต้องการสิ่งที่ได้ตกลง และความถูกต้องเท่านั้นครับ
ตอนนี้ผมไม่มีความสุขเลยครับ ไม่อยากเห็นทางเข้าบริษัท ไม่อยากเห็นหน้าเจ้านาย อยากหยิบโน๊ตบุ๊คไปวางคืน แล้วเดินออกมาครับ
ผมไม่เถียงว่าที่นี่ ปสก. เยอะ และงานเยอะมาก แต่ทุกวันผมก็ต้องใช้จ่าย ต้องให้พ่อแม่ พาท่านไปหาหมอครับ ผมก็อายุมากแล้ว โอกาสงานยิ่งน้อยลง ผมไม่อยากรอเวลาแล้วครับ ผมควรหางานใหม่ไปด้วย หรือทนเอาโบนัส หรือทนให้ครบสองปีดีครับ