วัดนาป่าพง เกิดได้เพราะความยึดมั่นถือมั่นอัตตามาก และความหลงมัวเมาในอาสวะกิเลสตัณหาในใจตัวเอง ของเจ้าอาวาสนามว่า คึกฤทธิ์ โสตถิผโล เริ่มจากการบวชเณร และไปอาศัยอยู่กับหลวงปู่ชา เพราะสมัยนั้นท่านกำลังโด่งดัง และหาโอกาศถ่ายรูปเก็บไว้ใช้ประโยชน์ สรุปก็คือ หวังอาศัยความดังของหลวงปู่ชา  พฤติกรรมบ่งบอกนัยยะทางความคิดได้ชัดเจน เพราะอาศัยได้ไม่นานนัก  

คงทนอยู่กับข้อวัตรปฎิบัติอันเคร่งครัด บีบรัดกิเลสในใจไม่ไหว ก็หาทางออกจากวัด ออกจากครูบาอาจารย์ และสุดท้ายจบลงด้วยการ ปรามาสครูบาอาจารย์ของตนเอง คือ หลวงปู่ชา วัดหนองป่าพง ผู้สอนให้ศิษย์ภาวนาด้วยการใช้คำบริกรรม

และทุกวันนี้ ก็ยังคงเผยแพร่ การปรามาสนี้ ต่อไป

ภาพหลวงปู่ชา นั่งภาวนา โดยบริกรรมธรรมกรรมฐาน