เครียดและกดดันจากความไม่เข้าใจระหว่างเรากับแม่ค่ะ ตั้งแต่เล็กจนถึงตอนนี้เราอายุ 30 กว่า แม่ไม่เคยมองเราดีเลย คิดลบกับเราทุกเรื่อง เราพูดความจริงก็ว่าเราโกหก เช่นเรื่องล่าสุดตอนนี้เราตกงาน เนื่องจากทางบริษัทปิดโปรเจคสายงานที่เราทำ ต้องให้พนักงานในสายงานออกทั้งหมด เราเครียดเพราะถ้ายังหางานไม่ได้ภาระค่าใช้จ่ายที่มีเราคงรับภาระไม่ไหว จึงได้ไปปรึกษาทางบ้าน พ่อก็เข้าใจเราดีทุกอย่าง แต่แม่เค้ากลับมองว่าเราโกหกคิดว่าเราไม่ได้ตกงานจริง ท้อใจ เหนื่อยใจมากค่ะ หลายต่อหลายครั้งที่โดนแม่ด่าว่า ในสิ่งที่ไม่เป็นความจริง เราก็เงียบไม่โต้เถียง เพราะเคยอธิบายเหตุผลแล้วแต่เค้าไม่เคยรับฟังเราเลย คิดเองทุกอย่าง ประติดประต่อเอาเองเป็นเรื่องเป็นราวได้โดยที่ไม่เป็นอย่างนั้นเลย บางทีก็เครียดนะคะ เราตกงาน คิดว่าที่พึ่งทางใจคือครอบครัว อยากได้กำลังใจ แต่แม่ก็ไม่เคยเข้าใจเราเลย บางครั้งเอาเราไปพูดกับญาติๆ ในทางที่ไม่ดี ซึ่งเรื่องนั้นไม่เป็นความจริงตามที่เค้าคิดเลย ทำให้ญาติบางคนมองเราเป็นคนไม่ดีไปเลยค่ะ  เราต้องทำตัวยังไงคะพูดหรืออธิบายอะไรไป แต่แม่ไม่เคยรับฟังเราเลย  จะเถียงแม่ก็กลัวบาปค่ะ รบกวนขอคำแนะนำด้วยนะคะ ว่าเราควรทำตัวอย่างไรและมีวิธีไหนที่ทำให้แม่รับฟังเหตุผล และมองเราในด้านดีบ้างคะ

เป็นกระทู้แรก หากผิดพลาดขออภัยด้วยนะคะ

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกความคิดเห็นนะคะ