กระทู้นี้เป็นการระบายอารมณ์ค่ะ ถ้าใครไม่อยากอ่านก็ไม่ต้องอ่านค่ะ
.
.
.
.
.
.     
ถ้าเราพูดอธิบายดีๆกับใคร...แล้วอยู่ดีๆเขามาว่าเรา เราจะงงมั้ยค่ะ
การพูดนี่ต้องระวังตลอด ต้องโกหกตลอด ให้เขาไม่สามารถคิดได้ว่าเราเถียงเขาอยู่
แต่ถ้าเราเถียงเพราะความจริง และความจำเป็นจริงๆที่จะต้องอธิบายให้ฟัง เขาก็จะว่าเราเถียงใช่หรือเปล่าคะ
และถ้าคุณครูว่าเราเถียง แล้วไปถึงพ่อแม่ พ่อแม่ก็อยู่ฝั่งครูตลอดใช่มั้ยคะ ถึงเราพยายามอธิบายยังไง
พ่อแม่ก็จะอยู่ฝั่งครูตลอด นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เด็กไม่อยากเรียนค่ะ
ถึงแม้จะเรียนได้ที่1 ก็ใช่ว่าจะมีความสุขนะคะ ต้องทำตัวให้ดีอยู่เสมอ
คะแนนตกแค่นิดเดียว ก็โดนพ่อแม่ตี ด่า ว่าเราแล้ว จริงมั้ยคะ
อยากให้เรียนดี เรียนเก่ง ใช่เรียนดี เรียนเก่ง แต่...ขาดความสุข
เอาเถอะ ถึงจะคิดสั้นแค่ไหนมันก็ยังเปลี่ยนความคิดไม่ได้อยู่ดี
นี่แหละเหตุผลที่ทำให้เด็กฆ่าตัวตาย เพราะความกดดัน อยากให้เรียนเก่ง แต่ไม่เคยถามเลยว่า
มีความสุขกับการเรียนมั้ย พ่อแม่บอกเครียด แต่เด็ก...เครียดยิ่งกว่าเป็น10เท่า
เป็นคนทรมานจะตาย อยากเป็นผี ไม่อยากเรียนผีไม่ต้องเรียนไง เป็นอิสระ ไม่ต้องกดดัน ไม่ต้องโดนบังคับให้เรียน อยากมีเวลาพัก แต่แม่บอกให้เรียนทั้งวัน ถึงจะอยากเป็นผีสักแค่ไหน แต่ก็คิดสั้นไม่ได้หรอก   เพราะคิดในใจเสมอว่าการฆ่าตัวตายมันบาป   ใช่...พ่อแม่จะเข้าข้างครูเสมอถึงเราจะอธิบายไปก็เหอะ ไม่ต้องเสียเวลาไปอธิบายหรอก ไม่พูดอะไรดีกว่า  เพราะความกดดันกลายเป็นโรคซึมเศร้า   เพราะไม่ว่าเราจะบอกอะไรไป เขาก็ไม่ฟังเราหรอก

...ใช่มั้ยคะ??