เรารู้นะว่าเราผิดที่นินทาลับหลังคนอื่นเราสำนึกและขอโทษไปแล้วแต่คนๆนั้นไม่ยอมเลิกราไม่ละเว้นพูดแขวะเราทุกวันเราก็นิ่งๆไม่ได้เข้าไปยุ่งกับเค้าแล้วไม่ได้พูดกันด้วยซ้ำหน้ายังไม่มองเลยแต่เค้าก็ไม่หยุดแขวะเราสักทีทั้งๆที่หลังจากนั้นก็คือต่างคนต่างอยู่แล้วเรารู้ว่าเราผิดนะแต่เราไม่ได้นินทาแบบด่าเสียหายขนาดนั้นเราก็แค่บ่นๆตามภาษาเวลาใครทำไม่ถูกใจเรา เราก็มานั่งคิดว่า เห้ย เราผิดนะไม่มีใครถูกใจเราหมดหรอก เราก็ขอโทษ แต่เค้าก็ไม่เลิกจองเวรสักทีจนเราจะระเบิดอยู่แล้ว