ขอบคุณภาพหน้าปก
โดย นายหญิงออม
________________
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ความเดิม
https://ppantip.com/topic/39183239/comment3-1
หมู่เดินทางออกเดินมุ่งกลางดง
เดินช้าลงอิดโรยเหนื่อยล้าขา
ให้หมดปากฝืนทนแรงโรยรา
เดินบุกป่าฝ่าดงพฤกษ์พงไพร
พลันครานั้นคณะมุ่งด่านช้าง
บุญคำบ้างคนนำยุดเคลื่อนไหว
อีกจอมพรานพลันเห็นในทันใด
บุญคำไซร้กำมือชูสัญญาณ
ครั้นจอมพรานก้าวล้ำกำชับสั่ง
ทุกคนยั้งยืนยุดหยุดขับขาน
ด่านกว้างใหญ่โปร่งโล่งสภาพการณ์
มิคาดค้านยืนอึ้งตะลึงลาน
ยักษ์ปักหลั่นปักหลักย่านตรงหน้า
ชาติคชาช้างป่าคชาหาญ
นามระบือเลื่องลือตะลอนราน
อันธพาลผินหลังปักหลักรอ
พลันยักษ์ใหญ่หุนหันกระสากลิ่น
บาทตรึงดินชูงวงส่ายเศียรศอ
ม้วนหมู่กายแลเหลียวผินหลังกรอ
ตาเล็กล้อหมุนค้างตะลึงงัน
ทั้งสองฝ่ายพลันพบประสบพักตร์
ต่างประจักษ์ตะลึงยุดหุนหัน
ดุษณีนิ่งเงียบคลับคลากัน
ต่างฝ่ายพลันละล้าต่างลองเชิง
เวรตะไลไอ้ด้วนนั่นเองนาย
นั่นอวดกายยักษ์ใหญ่ยืนใจเหลิง
พรานจันบ่นไยยิ้มใจบันเทิง
มันละเลิงย่ามใจยืนขวางทาง
บอกทุกคนนิ่งไว้เดี๋ยวข้าเอง
ทำนักเลงอวดโตโชว์ยืนขวาง
จึงจอมพรานสั่งพลางจ้องมันพลาง
ออกเดินย่างช้าๆ ไปหามัน
หมู่นายจ้างยืนขึงตะลึงซ้ำ
นั่นจะทำอะไรนายพรานฉัน
ต่างยืนอึ้งเบือนหน้าสบตากัน
อะไรนั่นทำไมไยไม่ยิง
พลันทันใดให้เกิดลมพัดหวน
กลิ่นพรานทวนหาใช่กลิ่นพังหญิง
ไอ้ด้วนร้องแปร๋นก้องไม่ประวิง
ตั้งหน้าวิ่งงวงจุกปากอยากกำชัย
ครั้นจอมพรานตั้งมั่นยืนปักหลัก
ด้วนมิพักมุ่งหน้าตั้งงาไส
๒๐ ก้าวกะเสยเสียบจอมไพร
นั่นอะไรไยยั้งชะงักงัน
พลายสีดอร่างยักษ์เบรกฝุ่นฟุ้ง
ทั้งกลิ่นคลุ้งตลบด่านมหันต์
คลายงวงชูสัญญาณถอยพลางพลัน
เบื้องหลังนั้นราดขี้แตกพัลวัน
คราเจ้าด้วนหน้าตั้งรั้งเท้าลี้
ทั้งหางชี้กลับทิศจิตกระสัน
อยากดำดินมุดหนีไวพลันพลัน
มิอาจกลั้นราดขี้เรี่ยราดไป
เอเจ้าด้วนทะยานหนีป่าราบ
รึมันปราบถางชัฏนั่นไฉน
อึกทึกโผงผางดังกลบไพร
เจ้าด้วนไซร้ถางป่าปลูกผักกิน
หมู่นายจ้างฉงนพางุนงง
ให้ใหลหลงระทึกใจถวิล
อัศจรรย์ประจักษ์ตารวยริน
นั่นรพินทร์อีกช้างเป็นอย่างไร
สัตว์น้อยใหญ่ประดาพาหวาดเกรง
มิกำเหงหลีกแล่นแสนหวั่นไหว
บารมีจอมพรานขจรไพร
หายสงสัยแพ้พ่ายสัจพราน
________________________
ขอได้รับความขอบคุณ
วีรกรรม...ไอ้ด้วน...
หมู่เดินทางออกเดินมุ่งกลางดง
เดินช้าลงอิดโรยเหนื่อยล้าขา
ให้หมดปากฝืนทนแรงโรยรา
เดินบุกป่าฝ่าดงพฤกษ์พงไพร
พลันครานั้นคณะมุ่งด่านช้าง
บุญคำบ้างคนนำยุดเคลื่อนไหว
อีกจอมพรานพลันเห็นในทันใด
บุญคำไซร้กำมือชูสัญญาณ
ครั้นจอมพรานก้าวล้ำกำชับสั่ง
ทุกคนยั้งยืนยุดหยุดขับขาน
ด่านกว้างใหญ่โปร่งโล่งสภาพการณ์
มิคาดค้านยืนอึ้งตะลึงลาน
ยักษ์ปักหลั่นปักหลักย่านตรงหน้า
ชาติคชาช้างป่าคชาหาญ
นามระบือเลื่องลือตะลอนราน
อันธพาลผินหลังปักหลักรอ
พลันยักษ์ใหญ่หุนหันกระสากลิ่น
บาทตรึงดินชูงวงส่ายเศียรศอ
ม้วนหมู่กายแลเหลียวผินหลังกรอ
ตาเล็กล้อหมุนค้างตะลึงงัน
ทั้งสองฝ่ายพลันพบประสบพักตร์
ต่างประจักษ์ตะลึงยุดหุนหัน
ดุษณีนิ่งเงียบคลับคลากัน
ต่างฝ่ายพลันละล้าต่างลองเชิง
เวรตะไลไอ้ด้วนนั่นเองนาย
นั่นอวดกายยักษ์ใหญ่ยืนใจเหลิง
พรานจันบ่นไยยิ้มใจบันเทิง
มันละเลิงย่ามใจยืนขวางทาง
บอกทุกคนนิ่งไว้เดี๋ยวข้าเอง
ทำนักเลงอวดโตโชว์ยืนขวาง
จึงจอมพรานสั่งพลางจ้องมันพลาง
ออกเดินย่างช้าๆ ไปหามัน
หมู่นายจ้างยืนขึงตะลึงซ้ำ
นั่นจะทำอะไรนายพรานฉัน
ต่างยืนอึ้งเบือนหน้าสบตากัน
อะไรนั่นทำไมไยไม่ยิง
พลันทันใดให้เกิดลมพัดหวน
กลิ่นพรานทวนหาใช่กลิ่นพังหญิง
ไอ้ด้วนร้องแปร๋นก้องไม่ประวิง
ตั้งหน้าวิ่งงวงจุกปากอยากกำชัย
ครั้นจอมพรานตั้งมั่นยืนปักหลัก
ด้วนมิพักมุ่งหน้าตั้งงาไส
๒๐ ก้าวกะเสยเสียบจอมไพร
นั่นอะไรไยยั้งชะงักงัน
พลายสีดอร่างยักษ์เบรกฝุ่นฟุ้ง
ทั้งกลิ่นคลุ้งตลบด่านมหันต์
คลายงวงชูสัญญาณถอยพลางพลัน
เบื้องหลังนั้นราดขี้แตกพัลวัน
คราเจ้าด้วนหน้าตั้งรั้งเท้าลี้
ทั้งหางชี้กลับทิศจิตกระสัน
อยากดำดินมุดหนีไวพลันพลัน
มิอาจกลั้นราดขี้เรี่ยราดไป
เอเจ้าด้วนทะยานหนีป่าราบ
รึมันปราบถางชัฏนั่นไฉน
อึกทึกโผงผางดังกลบไพร
เจ้าด้วนไซร้ถางป่าปลูกผักกิน
หมู่นายจ้างฉงนพางุนงง
ให้ใหลหลงระทึกใจถวิล
อัศจรรย์ประจักษ์ตารวยริน
นั่นรพินทร์อีกช้างเป็นอย่างไร
สัตว์น้อยใหญ่ประดาพาหวาดเกรง
มิกำเหงหลีกแล่นแสนหวั่นไหว
บารมีจอมพรานขจรไพร
หายสงสัยแพ้พ่ายสัจพราน
________________________
ขอได้รับความขอบคุณ