ขอชี้แจงก่อนนะครับว่าผมเป็นคู่ ช-ช
ผมคบกันแบบลับๆกับพี่ที่ทำงานมาจะเข้า ปีที่ 2 แล้ว เขาอยู่ตำแหน่งสูงกว่าผม แต่คนในที่ทำงานหลายคนก็พอจะรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเราสองคน แต่ไม่มีใครกล้าปริปากพูด เรื่องมันมีอยู่ว่าพอมันนานวันขึ้น เราก็เริ่มรู้สึกผูกพันธ์มากขึ้น จึงถามเขาเพื่อย้ำความสัมพันธ์ หลังจากที่เราดูแลกันกันแบบเพื่อนแต่มากกว่าเพื่อนมานานพอสมควร คำถามที่ยิงไปคือ สรุปสถานะเราคืออะไร ? คำตอบที่ได้คือ เขาบอกกับเราว่า " คุณก็รู้ใช่ไหม ว่าที่บ้านของผมไม่มีทางรับเรื่องนี้ได้ (บ้านเขาเป็นครอบครัวคนจีน) การที่จะให้พาเข้าบ้านหรือเปิดตัวมันเป็นไปไม่ได้ เราก็ดูแลกันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ให้กำลังใจกัน ดูแลกัน แต่ถ้าวันใดที่เรามีคนอื่นที่ดีกว่า เขาเปิดเผยได้ จะไปก็ไม่ว่า แต่ขอให้มาบอก " เรารู้สึกจุกกับประโยคสุดท้าย เพราะมีความรู้สึกว่า เขาไม่หวงเราบ้างเลยหรอถึงปล่อยให้ไปกับคนอื่นง่ายดายขนาดนี้ เราเข้าใจเขาเสียใจกับคำตอบที่ได้ไปพร้อมๆกัน จึงนำมาคิดทบทวนว่าจะเอายังไงต่อ จนได้คำตอบว่า เราจะถอยหลัง 1 ก้าว เพื่อไม่ให้เรารู้สึกกับเขาไปมากกว่านี้ แต่สิ่งที่ได้กลับมือคือ เขายิ่งเอาใจใส่เรามากขึ้น เทคแคร์เรามากขึ้น แสดงออกมากขึ้น เหมือนรู้ว่าเราเริ่มจะถอยหลัง เรารู้สึกสับสนกับความสัมพันธ์ครั้งนี้ว่าจะเอาไงต่อดี
1.เขาดูแลเราดีมาก มารับไปทานข้าวทุกวัน เอาใจใส่ทุกอย่าง ขออะไรได้หมด เอาใจเก่งมาก
2.ที่ผ่านมาเราอาจคิดไปเองและคาดหวังไปเองพอไม่เป็นดั่งหวังจึงเสียใจมาก
3.การที่เขาบอกว่าถ้าเราเจอคนที่ดีกว่า ให้ไปกับเขาได้เลย เราค่อนข้างสับสน เพราะที่ผ่านมาเขาหึงและหวงเรารุนแรงมาก ไปร้านเหล้าด้วยกัน มีคนมาขอเบอร์เราทั้งที่เราไม่ได้เล่นด้วยและไม่ได้ให้ เขาร้องไห้เสียใจหนักมาก และเขาหึงเรากับเพื่อนผู้ชายทุกคน
4.ความสัมพันธ์แบบนี้เราควรคิดปลอบใจตัวเอง หรือควรทำยังไงให้เราเจ็บปวดน้อยที่สุด เพราะตอนนี้เรารักเขามาก จากที่ไม่เคยคิดอยากครอบครองตอนนี้เราหวงเขา หึงเขามากขึ้น จนแสดงอาการงี่เง่าออกมาหลายครั้งให้เขาหงุดหงิดใจ
5.เราควรทำยังไงดี ไปต่อ หรือพอ แค่นี้ครับ
ความสัมพันธ์ที่เป็นไปไม่ได้ แต่กลับตัวไม่ได้ไปไม่ถึง
ผมคบกันแบบลับๆกับพี่ที่ทำงานมาจะเข้า ปีที่ 2 แล้ว เขาอยู่ตำแหน่งสูงกว่าผม แต่คนในที่ทำงานหลายคนก็พอจะรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเราสองคน แต่ไม่มีใครกล้าปริปากพูด เรื่องมันมีอยู่ว่าพอมันนานวันขึ้น เราก็เริ่มรู้สึกผูกพันธ์มากขึ้น จึงถามเขาเพื่อย้ำความสัมพันธ์ หลังจากที่เราดูแลกันกันแบบเพื่อนแต่มากกว่าเพื่อนมานานพอสมควร คำถามที่ยิงไปคือ สรุปสถานะเราคืออะไร ? คำตอบที่ได้คือ เขาบอกกับเราว่า " คุณก็รู้ใช่ไหม ว่าที่บ้านของผมไม่มีทางรับเรื่องนี้ได้ (บ้านเขาเป็นครอบครัวคนจีน) การที่จะให้พาเข้าบ้านหรือเปิดตัวมันเป็นไปไม่ได้ เราก็ดูแลกันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ให้กำลังใจกัน ดูแลกัน แต่ถ้าวันใดที่เรามีคนอื่นที่ดีกว่า เขาเปิดเผยได้ จะไปก็ไม่ว่า แต่ขอให้มาบอก " เรารู้สึกจุกกับประโยคสุดท้าย เพราะมีความรู้สึกว่า เขาไม่หวงเราบ้างเลยหรอถึงปล่อยให้ไปกับคนอื่นง่ายดายขนาดนี้ เราเข้าใจเขาเสียใจกับคำตอบที่ได้ไปพร้อมๆกัน จึงนำมาคิดทบทวนว่าจะเอายังไงต่อ จนได้คำตอบว่า เราจะถอยหลัง 1 ก้าว เพื่อไม่ให้เรารู้สึกกับเขาไปมากกว่านี้ แต่สิ่งที่ได้กลับมือคือ เขายิ่งเอาใจใส่เรามากขึ้น เทคแคร์เรามากขึ้น แสดงออกมากขึ้น เหมือนรู้ว่าเราเริ่มจะถอยหลัง เรารู้สึกสับสนกับความสัมพันธ์ครั้งนี้ว่าจะเอาไงต่อดี
1.เขาดูแลเราดีมาก มารับไปทานข้าวทุกวัน เอาใจใส่ทุกอย่าง ขออะไรได้หมด เอาใจเก่งมาก
2.ที่ผ่านมาเราอาจคิดไปเองและคาดหวังไปเองพอไม่เป็นดั่งหวังจึงเสียใจมาก
3.การที่เขาบอกว่าถ้าเราเจอคนที่ดีกว่า ให้ไปกับเขาได้เลย เราค่อนข้างสับสน เพราะที่ผ่านมาเขาหึงและหวงเรารุนแรงมาก ไปร้านเหล้าด้วยกัน มีคนมาขอเบอร์เราทั้งที่เราไม่ได้เล่นด้วยและไม่ได้ให้ เขาร้องไห้เสียใจหนักมาก และเขาหึงเรากับเพื่อนผู้ชายทุกคน
4.ความสัมพันธ์แบบนี้เราควรคิดปลอบใจตัวเอง หรือควรทำยังไงให้เราเจ็บปวดน้อยที่สุด เพราะตอนนี้เรารักเขามาก จากที่ไม่เคยคิดอยากครอบครองตอนนี้เราหวงเขา หึงเขามากขึ้น จนแสดงอาการงี่เง่าออกมาหลายครั้งให้เขาหงุดหงิดใจ
5.เราควรทำยังไงดี ไปต่อ หรือพอ แค่นี้ครับ