เราไม่รู้ว่ามันต้องต้องเป็นกระทู้คำถามหรือว่ากระทู้อะไร เราเลยเลือกเป็นกระคำถาม ก่อนอื่นบอกก่อนน่ะค่ะว่านี้เป็นกระทู้แรกของเราอาจจะมีเขียนผิดเขียนถูกบ้างเพราะไม่ค่อยเก่งภาษา บ้างอย่างอาจจะมีแต่งเติมไปบ้าง เพราะนานมาเเล้วอาจจะมีลืมๆไปบ้างและเพื่ออรรถรสในการอ่าน เราชื่อวาย(นามสมุติ)สูง 158 ซม. มีเพื่อนสนิทสองคน ชื่อเลย์กับอาย เราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ม.4 ที่เราสนิทกันได้เพราะเราเป็นเด็กใหม่เหมือนกันมาก็ไม่รู้จักใคร เพราะจบม.6 ทางบ้านของเราก็ให้เราไปเรียนต่อที่กรุงเทพเเต่พวกนางที่ต่อแถวๆบ้าน แม่ให้เราไปเรียนอยู่กับอากรุงเทพ อามีลูกชายคนหนึ่งชื่อพี่หนึ่ง เป็นพี่เรา 2 ปี เรากับพี่หนึ่งก็เจอกันตลอดเวลาปิดเทอมอาจะพาพี่หนึ่งมาอยู่กับย่าแม่ก็พาเราไปอยู่กับย่าเหมือนกัน 
ย้อนไปเมื่อ.......》》》 สมัยเราอยู่ปีหนึ่ง
ตอนปีหนึ่งเราจะทำงานงานพาร์ทไทม์หลังเลิกเรียนเป็นร้านกาแฟแถวๆบ้าน ด้วยความอยากช่วยพ่อแม่ลดค่าใช่จ่ายในบ้านลงบ้างเล็กๆน้อยพอเป็นค่าขนมให้กับตัวเองจะได้ไม่ต้องขอพ่อแม่เพิ่มก็มีเพื่อนในม.เเต่เรียนกันคนล่ะสาขามาทำด้วยด้วยความที่เราเป็นหน้านิ่งๆถ้าไม่รู้จักใครก็จะแบบเงียบๆเรียบร้อยเรียบนิดๆถ้าได้รู้จักก็พูดมากพูดจนลำคาญเลยก็ว่าได้ด้วยที่เป็นเด็กต่างจังไม่เคยทำงานมาเเบบไม่รู้จักใครว่าเเรกที่เข้ามาทำงานก็เด้อๆนิดๆ5555
พี่มิว(เป็นพี่เจ้าของร้าน)
พี่มิว: น้องที่มาสมัคงานใหม่เมื่อวานใช่ใหม่ค่ะ ?
เรา: ค่ะ
พี่มิว: เราชื่ออะไร
เรา: ชื่อวายค่ะ ?
พี่มิว: เคยทำงานเเบบนี้มาไม่ ?
เรา: ไม่เคยค่ะ แต่ค่อยช่องเเต่เวลามีเเขกมาเยี่ยมโรงเรียนหรือผู้ใหม่มาดูโรงเรียนค่ะพี่
พี่มิว: งั้นก็คงไม่อยากเนอะ (พี่มิวก็อธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับการทำงานให้เราฟัง) เดี่ยวพี่จะให้เราเสริฟก่อนเนอะก็ค่อยๆเรียนๆไปถ้าเป็นไงก็ค่อยเข้าเครื่อง
เรา: ค่ะพี่
พี่มิว: พี่เอม พี่ฝากดูน้องด้วยเดี่ยวพี่จะไปข้างนอก
เอม: ค่ะพี่ น้องชื่อวายใย่ไม่ ?
เรา: ค่ะ พี่อายุเท่าไร ?
เอม: ....ปี วายล่ะ ?
เรา: ....ปีเหมือนกันค่ะ
เอม: รุ่นเดี่ยวกันทำตัวสบายๆก็ได้
เรา: เออ เอมเธอมีไรให้เราช่วยทำบอกได้น่ะ ช่วยสอนเราด้วย 😁
เอม: ได้สบายอยู่เเล้ว อันดับเเรกเธอก็เอาอันนี้ไปเสริฟเเล้วก็เก็บโต๊ะนั่นที่ลูกค้ากินเสร็จมาล้างก่อน
เรา: ออ ได้เลย
ออในร้านมีพี่ทำงานด้วยสองคนรวมเรากับเอมด้วยดป็นสี่คนร้านก็ใหญ่พอสมควรเเต่จะมีเรากับเอมที่ทำงานพาร์ทไทม์ส่วนพี่ทำเป็นพนักงานประจำช่วงเย็นๆเป็นเวลาเลิกเรียนลูกค้าก็จะเยอะหน่อยๆช่วงเช้ากับช่วงบ่ายๆลูกค้าไม่ค่อยเยอะเหมือนตอนเย็นก็มีพี่แพรกับพี่ฝ้ายอยู่ร้านช่วยกันสองคนบ่างที่พี่มิวก็มาช่วยด้วยถ้าลูกค้าเยอะมากๆ เราก็ทำไปเรื่อยๆจนประมาน 2 ทุ่มกว่าๆ ก็มีกลุ่มนักเรียนชายกลุ่มหนึ่งนางพากันเข้ามา 3 คน
คนเเรก: เเดกไรว่ะ ?
คนที่สอง: ชาเขียวปั่น
คนที่สาม: กูเอาด้วย
คนเเรก: เออเดี่ยวสั่งไปนั่งรอเลย
คนสอง/สาม: เออ
คนเเรก: เอาชาเขียว..
พี่เเพร: กับนมสดปั่นใช่ไม่ ?
คนแรก: ตามนั่น เท่าไร
พี่ฝ้าย: .......บาทค่ะ
นางก็จ่ายๆเงินเเล้วก็เดินไปหาเพื่อนนาง
พี่เเพร: เอมบีมาเอาไปเสริฟสิ!! ทำทำเองหรือจะให้พี่ทำให้ ?
เอม: พี่ทำเลย!! วายแกเอาไปเสริฟน่ะ
เรา: ออได้!! ( อาไรว่ะงง ? ทำไม่เอมเขินๆเหมือนทำตัวไม่ถูก)
พอพี่เเพรทำเสร็จเราก็ยกไปเสริฟโต๊ะสามคนนั้น
เรา: นมสดปั่น กับชาเขียนปั่นได้เเล้วค่ะ
บี: เอาของพวกมี!!(นางก็ยกให้เพื่อนนาง)
จี: เออว่างไว้ก่อน
พี: รีบกินวันนี้รีบกลับบ้าน!! จะกลับกับกูไม่ถ้าจะกลับรีบกิน!!
จี: เออแปปดิเดี่ยวตาย
บี: (เรากับลังจะหันหลังกลับ)เดี่ยวเธอเด็กใหม่เหรอ ?
เรา: ค่ะ(ส่งใสลูกค้าประจำรู้ด้วยว่าเรามาใหม่)
มีอะไรหรือป่าวค่ะ ?
บี: ป่าว
เรา: ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรขอตัวไปทำงานก่อนน่ะค่ะ
เราก็เดินออกมาเลย
เอม: บีถามอะไรเหรอ ?
เรา: ออ ถามว่าเรามาใหม่เหรอ ?
เอม: ออ
เรา: มีอะไรเหรอ ?
เอม: ป่าว
เรา: ออ