ขอออกตัวก่อนนะครับ ว่าคู่ของผมเป็นคู่ ชาย-ชาย
ผมคบกับพี่ที่ทำงานแบบลับๆมาได้สองปีกว่าแล้ว โดยบางคนในที่ทำงานก็พอรู้เรื่องนี้บ้าง แต่เขาไม่พูด เรื่องมันมีอยู่ว่า พักหลังๆเขางานยุ่งมาก บวกกับปัญหาที่บ้านเขา จนไม่ค่อยมีเวลาให้เรา จนเราแอบน้อยใจและคิดไปเองว่าเขามีคนใหม่ วันนึงเราเลยชวนเขาไปขับรถเล่น หาโอกาสคุย เราเริ่มต้นคำถามว่า ทำไมพักนี้ไม่ค่อยมีเวลาให้ ซึ่งเขาก็อธิบายเหตุผล ว่างานยุ่งที่บ้านยุ่ง ซึ่งมันก็ฟังขึ้น คำถามที่สองถามตอกย้ำความสัมพันธ์ ว่าเราเป็นอะไรกัน เขาก็ตอบว่า เราก็รู้ใช่ไหมว่าที่บ้านเขาไม่มีทางรับเรื่องนี้ (บ้านเขาเป็นครอบครัวคนจีน) เราก็คบกันดูแลกันเหมือนเพื่อน แต่มากกว่าเพื่อน แต่ถ้าเราเจอคนใหม่ที่ดีกว่า และเขาพร้อมเปิดตัวก็ไปได้เลย ขอแค่มาบอกเขาหน่อย แต่เขาก็บอกเขารักเรามากนะ เรารู้สึกเจ็บกับประโยคนี้ ว่าทำไมเขาถึงปล่อยเราไปง่ายดายขนาดนี้ ทั้งที่เราก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรเลย คำถามที่สาม เราถามเขาว่า แล้วเขามีคุยกับคนอื่นอีกไหมที่สถานะเดียวกันกับเราหรือมากกว่าเรา เขาก็เลี่ยงประเด็นว่า เวลาอยู่ด้วยกันอย่าพูดถึงคนอื่น จนเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ เลยบอกเขาไปว่า ถ้ามีคนอื่นขอให้บอก แล้วจะไปเดี๋ยวนี้เลย เจ็บแค่ไหนก็จะไป เพราะเป็นข้อเดียวที่เรารับไม่ได้ ร้องไห้ไปด้วยขณะพูด เขาก็จับมือเรา ว่าคิดไปเองไปกันใหญ่แล้ว ปลอบจนเราเย็นลง เรารู้สึกอึดอัดกับความสัมพันธ์แบบนี้ ยอมรับว่าเราคาดหวังกับเขามากเกินไปเอง ใจบางมากตอนนี้ กลับตัวก็ไม่ได้ เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง แวะมาบ่น อึดอัดมากกกก