ปล.ไม่อนุญาตให้คอมเม้นต์ ให้อ่านอย่างเดียวฮ่าๆ
ปล2. ไม่ใช่วันเกิด จขกท ฮ่าๆๆ
สุขสันต์วันเกิด
27 สิงหาคม 2562 เกิดมาก็พึ่งจะเคย 26 ปีกับเขานี่แหละ เฮ้อ ไม่เค๊ยไม่เคยเลย ชีวิตหลังจากนี้มันจะเป็นยังไงไม่รู้ แต่ค่ำคืนนี้ขอสนุกก่อนละกัน
เดี๋ยวก่อน ขณะนี้ ห้าทุ่มห้าสิบกว่านาทีของวันที่ 26 เอง หญิงสาวนับถอยหลังพอเวลาคืบคลานเข้าสู่ 0.00 นาฬิกา เธอจุดพลุ ตึ้มๆ เฮ้! ฮ่าๆไม่ใช่และ เธอแค่รอเวลาจะมาโพสต์ในหน้าฟีดของเฟซบุ๊กก็แค่นั้นแหละ
HBD TO ME
แค่นี้จริงๆ จูนไม่ลืมส่งข้อความอวยพรให้แม่ของเธอ ที่ให้เธอได้เกิดมา สุขภาพแข็งแรงนู้นนี่นั้น พรุ่งนี้เช้าแม่เปิดอ่านเธอหวังว่าแม่คงจะปลื้ม ดีใจ ป่าวหรอกเธอแค่เตือนแม่ว่า วันเกิดลูกนะแม่ของขวัญด้วยนะแม่ ฮ่าๆ บรื้ยๆย้อเย่นหน่า (ยกมือขึ้นมาหมุนซ้ายหมุนขวา คำเตือนห้ามทำหน้าทำตาเวลาไปทำกับคนอื่น อาจจะโดนตบปากได้ อิอิ)
จากนั้นก็ล้มตัวลงนอน ตอนแรกเธอนอนแล้วแหละ ตั้งแต่สี่ทุ่มโน้น เธอตั้งนาฬิกาปลุกไว้อยากอวยพรตัวเองตอนเที่ยงคืนเฉยๆ จูนขอนอนก่อนละกัน ถึงพรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดยังไงก็ต้องไปทำงาน ไม่ได้หยุดสักหน่อย
กริ๊ง...กริ๊ง. เสียงนาฬิกาปลุกอีกรอบตอนตีหน้าสี่สิบ
จูนงัวเงียไม่อยากตื่น รู้สึกอึนๆหนักอึ้งที่หัวแปลกๆ เพราะเธอนอนไม่พอไงล่ะ นอนเที่ยงคืนตื่นตีห้า ปกติตื่นแปดโมงเช้า วันนี้พิเศษหน่อย เธอจะไปทำบุญถวายสังฆทาน แฟนเธอแต่งตัวเสร็จก่อนแล้วเปิดทีวีดูข่าวตอนเช้าๆรอ
จูนแต่งตัวเสร็จก็หกโมงเช้าพอดี สองคนถือข้าวของที่จะไปทำบุญช่วยกันคนละไม้คนละมือ มีสังฆทานสองชุด มีข้าวสารอาหารแห้ง มีหลอดไฟนีออนสองสามอัน เธอตั้งใจจะไปวัดใกล้ๆหอพักนี่แหละ แต่ต้องไปเช้าหน่อยกว่าจะถึงกว่าจะกลับก็กินเวลานานพอสมควร
ถวายเสร็จรับศีลรับพรแล้วก็พากันกลับ จูนย้อนกลับไปส่งแฟนของเธอที่ทำงานเลย สายนิดหน่อยไม่เป็นไร แฟนลาหัวหน้างานไว้แล้ว จากนั้นเธอก็ขับรถกลับห้อง ดูเวลาแล้วเหลือเฟือ ขอนอนต่อสักงีบละกันยังไงก็อาบน้ำแล้ว ถึงเวลาก็แค่เปลี่ยนชุด เติมแป้งเติมลิปติกอีกนิดหน่อยก็ไปทำงานได้เลย เธอตั้งนาฬิกาปลุกอีกรอบตอนเก้าโมงสามสิบนาที เธอเข้างานตอนสิบโมงตรง
เมื่อเสียงนาฬิกาปลุกอีกรอบเก้าโมงครึ่ง ตอนนี้ค่อยยังชั่วหน่อยได้นอนเพิ่ม จูนรีบไปเติมแป้งเติมลิปติก ส่องกระจกดูความเรียบร้อยก่อนออกไปทำงาน วันนี้แหละเธอจะขอผู้จัดการหยุดฉลองวันเกิดสักสองวัน
จูนมาถึงออฟฟิศเปิดประตูกระจกใสๆเพราะป้าแม่บ้านเพิ่งขัดเสร็จเมื่อสักครู่นี่เอง ป้าแม่บ้านแอบมองอยู่หน่อยๆกลัวมีรอยนิ้วมือติด มองประมาณว่ากูเพิ่งขัดเสร็จนะเว้ย เธอเดินเข้ามานั่งประจำโต๊ะทำงานของตัวเอง หน้าตาสดใสเบิกบานเพราะเพิ่งไปทำบุญมาเมื่อเช้า ความเบิกบานอาจไม่เต็มร้อยเนื่องจากง่วงนอนอยู่นิดๆ แต่เธอก็จะคิดว่าเธอเบิกบานละกัน
แต่เอทำไมวันนี้บรรยากาศมันดูเงียบๆหลอนๆชอบกล แปลกๆว่ะแปลกอย่างบอกไม่ถูก เพื่อนหายไปไหนหมด มาทำงานไม่กี่คนเอง อีนังเพื่อนสนิทเธอก็ยังไม่มาทำงาน ทำไมมาสายจังเลย
เอ๊ะ หรือจะเซอร์ไพรส์เธอกันแน่ หึหึ เธอผู้ไม่ชอบการเซอร์ไพรส์เอาสะเลย เมื่อคิดแบบนั้นก็ใจเต้นตุบตับ เหมือนจะทะลุออกมาจากอกให้ได้เลยเชียว ไม่ชอบจริงๆนะการเซอร์ไพรส์เนี่ย เธอภาวนาอย่าให้เป็นเหมือนอย่างที่คิดเลย สาธุ!
จูนนั่งคิดคนเดียวในใจ เมื่อมองรอบๆออฟฟิศแล้วมันเงียบวังเวงพิลึก ไม่เหมือนทุกๆวัน แล้วเธอก็ก้มหน้าจัดการงานในส่วนของเธอต่อ เพื่อนๆอาจจะลาพร้อมกันก็ได้เนอะ อะไรก็เป็นไปได้ ทีกูลาซ้อนกันนั่นน๊า ไม่ได้อย่างนั้น ไม่ได้อย่างนี้ พี่ผู้จัดการผีบ้านิ (รักแกนะหยอกเล่นเจ๋ยๆ) เธอรู้อยู่แล้วพนักงานอะไรจะมาลาพร้อมกันสำนักงานใหญ่คงยอม มันต้องมีเซอร์ไพรส์ให้เธอแน่นอน
แฮปปี้ เบิร์ด เดย์ ทูยู เฮ้ๆ แฮปปี้ เบิร์ด เดย์ ทู ยู เฮ้ๆ แฮปปี้ เบิร์ด เดย์ แฮปปี้ เบิร์ด เดย์ แฮปปี้ เบิร์ด เดย์ ทู ยู (เปาะแปะ เปาะแปะ เสียงปรบมือรัวๆของเพื่อนๆพี่ๆในออฟฟิศ ) ดังมาจากหน้าประตูขณะที่เธอก้มหน้าก้มตาทำงาน เธอเงยหน้าขึ้นมาพยายามเบิกตาที่ตีบๆเล็กๆของเธอให้โตที่สุด และอ้าปากค้าง
นั่นไงกูว่าละ พวกพี่ๆคุณเมริง จัดเซอร์ไพรส์กูจริงๆด้วย แต่จูนก็ดีใจที่ผู้จัดการ และพี่ๆให้ความสำคัญกับเธอ ก่อนหน้านั้นเธอบอกแล้วว่าวันเกิดไม่ต้องเซอร์ไพรส์นะ ไม่ชอบ ไม่อยากตื่นเต้น หัวใจจะวายตาย ฮ่าๆ จริงๆนะเธอไม่ชอบการเซอร์ไพรส์จริงๆ
อ่ะอธิษฐานเอา อยากได้อะไรก็ขอเอา อย่าขอเยอะเดี๋ยวจะเป็นภาระสิ่งศักดิ์สิทธ์ท่านป่าว ฮ่าๆ ไอ้น้องรัก พี่คนหนึ่งที่เธอสนิทมากพูดขึ้น จูนซึ้งใจมาก แต่ไม่ร้องนะ เหี้ยมมากจิตใจเธอ ฮ่าๆ จากนั้นเธอก็ยกเค้กประมาณสองปอนด์ได้ รสช็อกโกแลตที่เธอชอบช็อกโกแลตล้วนๆเลย อะไรจะรู้ใจน้องคนนี้ได้ขนาดนั้น (ป่าวหรอกปีที่แล้วกูเอาเค้กรสนมสดมาให้เมริง เมริงไม่ยอมรับประทานไง ปีนี้เมริงเองนั้นแหละที่บอกพวกกูจัดช็อกโกแลตมาให้ พี่คนหนึ่งคิดในใจ )
จูนอธิษฐานขอพรเสร็จแล้วก็เป่าเค้ก จากนั้นทุกคนก็ตบมือรัวๆ สนุกสนานเฮฮากันม่วนชื่นโฮแซว เหมือนวันนี้จะไม่ได้การได้งานยังไงไม่รู้อ่ะ เธอมีความสุขโคตรๆเลย จากนั้นก็เป็นการแจกจ่ายเค้กกันคนละก้อนสองก้อน ยังนะยังอยู่ในกฎระเบียบอยู่ ไม่มีการป้ายหัวป้ายหางป้ายใบหน้ากันใดๆทั้งสิ้น
จากนั้นเธอก็ปลี่เข้าไปหาผู้จัดการทันที หลังจากเหตุการณ์แฮปปี้เบิร์ดเดย์สงบลง เธอนั่งคุกเข่าลงกับพื้นกระเบื้องสีขาวนวลอันเงาวั๊บ ยกมือขึ้นมานวดแขนหนวดขาผู้จัดการทีสองที
“แฮ่ๆ พี่ผู้จัดการคะหนูขอลาหยุด 28-29 นะคะ
28 แฮงค์ 29 ทำบุญ นะๆผู้จัดการนะ “ เธอทำหน้าทำตาหลับตาปริบๆ อ้อนผู้จัดการให้อนุมัติวันหยุดให้เธอทีเถอะ
“จะไปแฮงค์ที่ไหน ไปด้วยได้ปะ”. ผู้จัดการพูดไปด้วยยิ้มไปด้วย
“หนูไปกับผัวค่ะ ฮ่าๆ”
“บู้ย ไหนบอกโสด”
“อ่อโสดค่ะ ที่เห็นอ่ะคู่ซ้อม ซ้อมทุกอย่าง ซ้อมมือซ้อมteen ซ้อมนอน ฮ่าๆโอเค ก็ได้”
“ใครซ้อมใคร ซ้อมอะไรบ่อยที่สุด” ผู้จัดการพูดและยิ้มแบบคิดอะไรอยู่ แน่ถามอยู่ได้ จะอนุมัติมั้ย
“หนูนิละซ้อมมัน ซ้อมนอนบ่อยสุด ฮ่าๆ” ตามด้วยเสียงหัวเราะของผู้จัดการ
ไม่ลามกอะไรนะ ขำๆไป ในออฟฟิศใช้ภาษากันเองเป็นกันเอง เธอรักงานนี้ที่สุดเลย สังคมน่ารัก เพื่อนร่วมงานน่ารัก ผจก ใจดี(เป็นบางวัน)
เธอสงสัยว่าผู้จัดการเธอแมร่งพูดเล่นหรือพูดจริงวะ เอ้าไปก็ไป ได้หมดถ้าสดชื่น ฮ่าๆ เธอคิดและแอบยิ้มออกมา
“ยิ้มอะไร” แนะผู้จัดการยังสามารถเห็นอีก อุตส่าห์แอบยิ้ม
“ป่าว” แล้วเธอก็ลุกเดินไปที่โต๊ะทำงานของเธอ ไม่ได้ทำงานนะ ค้นหาร้านเหล้ากับเพื่อนอยู่
คืนนี้เจอกันนะจ๊ะ......
HBD TO YOU นะ
ผู้ที่ไหนหล่อบอกต่อด้วย ฮ่าๆ
.............................................................................
แต่ความสุขของเธอต้องจบลงหมดสิ้นเพียงเพราะมีข้อความจากแขกไม่ได้รับเชิญส่งมาอวยพร....เพื่ออะไร 😕
เรื่องสั้นวันเกิดเพื่อน
ปล.ไม่อนุญาตให้คอมเม้นต์ ให้อ่านอย่างเดียวฮ่าๆ
ปล2. ไม่ใช่วันเกิด จขกท ฮ่าๆๆ
สุขสันต์วันเกิด
27 สิงหาคม 2562 เกิดมาก็พึ่งจะเคย 26 ปีกับเขานี่แหละ เฮ้อ ไม่เค๊ยไม่เคยเลย ชีวิตหลังจากนี้มันจะเป็นยังไงไม่รู้ แต่ค่ำคืนนี้ขอสนุกก่อนละกัน
เดี๋ยวก่อน ขณะนี้ ห้าทุ่มห้าสิบกว่านาทีของวันที่ 26 เอง หญิงสาวนับถอยหลังพอเวลาคืบคลานเข้าสู่ 0.00 นาฬิกา เธอจุดพลุ ตึ้มๆ เฮ้! ฮ่าๆไม่ใช่และ เธอแค่รอเวลาจะมาโพสต์ในหน้าฟีดของเฟซบุ๊กก็แค่นั้นแหละ
HBD TO ME
แค่นี้จริงๆ จูนไม่ลืมส่งข้อความอวยพรให้แม่ของเธอ ที่ให้เธอได้เกิดมา สุขภาพแข็งแรงนู้นนี่นั้น พรุ่งนี้เช้าแม่เปิดอ่านเธอหวังว่าแม่คงจะปลื้ม ดีใจ ป่าวหรอกเธอแค่เตือนแม่ว่า วันเกิดลูกนะแม่ของขวัญด้วยนะแม่ ฮ่าๆ บรื้ยๆย้อเย่นหน่า (ยกมือขึ้นมาหมุนซ้ายหมุนขวา คำเตือนห้ามทำหน้าทำตาเวลาไปทำกับคนอื่น อาจจะโดนตบปากได้ อิอิ)
จากนั้นก็ล้มตัวลงนอน ตอนแรกเธอนอนแล้วแหละ ตั้งแต่สี่ทุ่มโน้น เธอตั้งนาฬิกาปลุกไว้อยากอวยพรตัวเองตอนเที่ยงคืนเฉยๆ จูนขอนอนก่อนละกัน ถึงพรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดยังไงก็ต้องไปทำงาน ไม่ได้หยุดสักหน่อย
กริ๊ง...กริ๊ง. เสียงนาฬิกาปลุกอีกรอบตอนตีหน้าสี่สิบ
จูนงัวเงียไม่อยากตื่น รู้สึกอึนๆหนักอึ้งที่หัวแปลกๆ เพราะเธอนอนไม่พอไงล่ะ นอนเที่ยงคืนตื่นตีห้า ปกติตื่นแปดโมงเช้า วันนี้พิเศษหน่อย เธอจะไปทำบุญถวายสังฆทาน แฟนเธอแต่งตัวเสร็จก่อนแล้วเปิดทีวีดูข่าวตอนเช้าๆรอ
จูนแต่งตัวเสร็จก็หกโมงเช้าพอดี สองคนถือข้าวของที่จะไปทำบุญช่วยกันคนละไม้คนละมือ มีสังฆทานสองชุด มีข้าวสารอาหารแห้ง มีหลอดไฟนีออนสองสามอัน เธอตั้งใจจะไปวัดใกล้ๆหอพักนี่แหละ แต่ต้องไปเช้าหน่อยกว่าจะถึงกว่าจะกลับก็กินเวลานานพอสมควร
ถวายเสร็จรับศีลรับพรแล้วก็พากันกลับ จูนย้อนกลับไปส่งแฟนของเธอที่ทำงานเลย สายนิดหน่อยไม่เป็นไร แฟนลาหัวหน้างานไว้แล้ว จากนั้นเธอก็ขับรถกลับห้อง ดูเวลาแล้วเหลือเฟือ ขอนอนต่อสักงีบละกันยังไงก็อาบน้ำแล้ว ถึงเวลาก็แค่เปลี่ยนชุด เติมแป้งเติมลิปติกอีกนิดหน่อยก็ไปทำงานได้เลย เธอตั้งนาฬิกาปลุกอีกรอบตอนเก้าโมงสามสิบนาที เธอเข้างานตอนสิบโมงตรง
เมื่อเสียงนาฬิกาปลุกอีกรอบเก้าโมงครึ่ง ตอนนี้ค่อยยังชั่วหน่อยได้นอนเพิ่ม จูนรีบไปเติมแป้งเติมลิปติก ส่องกระจกดูความเรียบร้อยก่อนออกไปทำงาน วันนี้แหละเธอจะขอผู้จัดการหยุดฉลองวันเกิดสักสองวัน
จูนมาถึงออฟฟิศเปิดประตูกระจกใสๆเพราะป้าแม่บ้านเพิ่งขัดเสร็จเมื่อสักครู่นี่เอง ป้าแม่บ้านแอบมองอยู่หน่อยๆกลัวมีรอยนิ้วมือติด มองประมาณว่ากูเพิ่งขัดเสร็จนะเว้ย เธอเดินเข้ามานั่งประจำโต๊ะทำงานของตัวเอง หน้าตาสดใสเบิกบานเพราะเพิ่งไปทำบุญมาเมื่อเช้า ความเบิกบานอาจไม่เต็มร้อยเนื่องจากง่วงนอนอยู่นิดๆ แต่เธอก็จะคิดว่าเธอเบิกบานละกัน
แต่เอทำไมวันนี้บรรยากาศมันดูเงียบๆหลอนๆชอบกล แปลกๆว่ะแปลกอย่างบอกไม่ถูก เพื่อนหายไปไหนหมด มาทำงานไม่กี่คนเอง อีนังเพื่อนสนิทเธอก็ยังไม่มาทำงาน ทำไมมาสายจังเลย
เอ๊ะ หรือจะเซอร์ไพรส์เธอกันแน่ หึหึ เธอผู้ไม่ชอบการเซอร์ไพรส์เอาสะเลย เมื่อคิดแบบนั้นก็ใจเต้นตุบตับ เหมือนจะทะลุออกมาจากอกให้ได้เลยเชียว ไม่ชอบจริงๆนะการเซอร์ไพรส์เนี่ย เธอภาวนาอย่าให้เป็นเหมือนอย่างที่คิดเลย สาธุ!
จูนนั่งคิดคนเดียวในใจ เมื่อมองรอบๆออฟฟิศแล้วมันเงียบวังเวงพิลึก ไม่เหมือนทุกๆวัน แล้วเธอก็ก้มหน้าจัดการงานในส่วนของเธอต่อ เพื่อนๆอาจจะลาพร้อมกันก็ได้เนอะ อะไรก็เป็นไปได้ ทีกูลาซ้อนกันนั่นน๊า ไม่ได้อย่างนั้น ไม่ได้อย่างนี้ พี่ผู้จัดการผีบ้านิ (รักแกนะหยอกเล่นเจ๋ยๆ) เธอรู้อยู่แล้วพนักงานอะไรจะมาลาพร้อมกันสำนักงานใหญ่คงยอม มันต้องมีเซอร์ไพรส์ให้เธอแน่นอน
แฮปปี้ เบิร์ด เดย์ ทูยู เฮ้ๆ แฮปปี้ เบิร์ด เดย์ ทู ยู เฮ้ๆ แฮปปี้ เบิร์ด เดย์ แฮปปี้ เบิร์ด เดย์ แฮปปี้ เบิร์ด เดย์ ทู ยู (เปาะแปะ เปาะแปะ เสียงปรบมือรัวๆของเพื่อนๆพี่ๆในออฟฟิศ ) ดังมาจากหน้าประตูขณะที่เธอก้มหน้าก้มตาทำงาน เธอเงยหน้าขึ้นมาพยายามเบิกตาที่ตีบๆเล็กๆของเธอให้โตที่สุด และอ้าปากค้าง
นั่นไงกูว่าละ พวกพี่ๆคุณเมริง จัดเซอร์ไพรส์กูจริงๆด้วย แต่จูนก็ดีใจที่ผู้จัดการ และพี่ๆให้ความสำคัญกับเธอ ก่อนหน้านั้นเธอบอกแล้วว่าวันเกิดไม่ต้องเซอร์ไพรส์นะ ไม่ชอบ ไม่อยากตื่นเต้น หัวใจจะวายตาย ฮ่าๆ จริงๆนะเธอไม่ชอบการเซอร์ไพรส์จริงๆ
อ่ะอธิษฐานเอา อยากได้อะไรก็ขอเอา อย่าขอเยอะเดี๋ยวจะเป็นภาระสิ่งศักดิ์สิทธ์ท่านป่าว ฮ่าๆ ไอ้น้องรัก พี่คนหนึ่งที่เธอสนิทมากพูดขึ้น จูนซึ้งใจมาก แต่ไม่ร้องนะ เหี้ยมมากจิตใจเธอ ฮ่าๆ จากนั้นเธอก็ยกเค้กประมาณสองปอนด์ได้ รสช็อกโกแลตที่เธอชอบช็อกโกแลตล้วนๆเลย อะไรจะรู้ใจน้องคนนี้ได้ขนาดนั้น (ป่าวหรอกปีที่แล้วกูเอาเค้กรสนมสดมาให้เมริง เมริงไม่ยอมรับประทานไง ปีนี้เมริงเองนั้นแหละที่บอกพวกกูจัดช็อกโกแลตมาให้ พี่คนหนึ่งคิดในใจ )
จูนอธิษฐานขอพรเสร็จแล้วก็เป่าเค้ก จากนั้นทุกคนก็ตบมือรัวๆ สนุกสนานเฮฮากันม่วนชื่นโฮแซว เหมือนวันนี้จะไม่ได้การได้งานยังไงไม่รู้อ่ะ เธอมีความสุขโคตรๆเลย จากนั้นก็เป็นการแจกจ่ายเค้กกันคนละก้อนสองก้อน ยังนะยังอยู่ในกฎระเบียบอยู่ ไม่มีการป้ายหัวป้ายหางป้ายใบหน้ากันใดๆทั้งสิ้น
จากนั้นเธอก็ปลี่เข้าไปหาผู้จัดการทันที หลังจากเหตุการณ์แฮปปี้เบิร์ดเดย์สงบลง เธอนั่งคุกเข่าลงกับพื้นกระเบื้องสีขาวนวลอันเงาวั๊บ ยกมือขึ้นมานวดแขนหนวดขาผู้จัดการทีสองที
“แฮ่ๆ พี่ผู้จัดการคะหนูขอลาหยุด 28-29 นะคะ
28 แฮงค์ 29 ทำบุญ นะๆผู้จัดการนะ “ เธอทำหน้าทำตาหลับตาปริบๆ อ้อนผู้จัดการให้อนุมัติวันหยุดให้เธอทีเถอะ
“จะไปแฮงค์ที่ไหน ไปด้วยได้ปะ”. ผู้จัดการพูดไปด้วยยิ้มไปด้วย
“หนูไปกับผัวค่ะ ฮ่าๆ”
“บู้ย ไหนบอกโสด”
“อ่อโสดค่ะ ที่เห็นอ่ะคู่ซ้อม ซ้อมทุกอย่าง ซ้อมมือซ้อมteen ซ้อมนอน ฮ่าๆโอเค ก็ได้”
“ใครซ้อมใคร ซ้อมอะไรบ่อยที่สุด” ผู้จัดการพูดและยิ้มแบบคิดอะไรอยู่ แน่ถามอยู่ได้ จะอนุมัติมั้ย
“หนูนิละซ้อมมัน ซ้อมนอนบ่อยสุด ฮ่าๆ” ตามด้วยเสียงหัวเราะของผู้จัดการ
ไม่ลามกอะไรนะ ขำๆไป ในออฟฟิศใช้ภาษากันเองเป็นกันเอง เธอรักงานนี้ที่สุดเลย สังคมน่ารัก เพื่อนร่วมงานน่ารัก ผจก ใจดี(เป็นบางวัน)
เธอสงสัยว่าผู้จัดการเธอแมร่งพูดเล่นหรือพูดจริงวะ เอ้าไปก็ไป ได้หมดถ้าสดชื่น ฮ่าๆ เธอคิดและแอบยิ้มออกมา
“ยิ้มอะไร” แนะผู้จัดการยังสามารถเห็นอีก อุตส่าห์แอบยิ้ม
“ป่าว” แล้วเธอก็ลุกเดินไปที่โต๊ะทำงานของเธอ ไม่ได้ทำงานนะ ค้นหาร้านเหล้ากับเพื่อนอยู่
คืนนี้เจอกันนะจ๊ะ......
HBD TO YOU นะ
ผู้ที่ไหนหล่อบอกต่อด้วย ฮ่าๆ
.............................................................................
แต่ความสุขของเธอต้องจบลงหมดสิ้นเพียงเพราะมีข้อความจากแขกไม่ได้รับเชิญส่งมาอวยพร....เพื่ออะไร 😕