> > อาทิตย์ที่แล้วเป็นวันเกิดของผมเป็นเช้าที่ผมตื่นมาแล้วรู้สึกไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่
> > จากนั้นผมก็เลยลงไปทานอาหารเช้า
> > โดยหวังว่าภรรยาผมจะแฮปปี้เบิร์ดเดย์กับผมแล้วก็มอบของขวัญเล็กๆ สักชิ้นให้...
> > แต่...กลับกลายเป็นว่าเธอไม่แม้แต่จะอรุณสวัสดิ์ผม ลืมไปได้เลยเรื่อง
> > แฮปปี้เบิร์ดเดย์ อ่ะ ผมก็คิดเอาว่า เอาน่านี่แหละการแต่งงาน แต่ ลูกผมไง
> > พวกเค้าจะจำวันนี้ได้
> > แต่ลูกผมก็ลงมาทานข้าวข้างล่างแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรซักคำเลย...จากนั้นผมก็ไปออฟฟิศ
> > ไปทำงาน ด้วยความรู้สึกต่ำต้อย และ ค่อนข้างแย่ พอผมไปถึงออฟฟิศ  
> > "เจน" เลขาผมก็เข้ามาทักว่า 'สวัสดีค่ะเจ้านาย' แล้วก็ 'สุขสันต์วันเกิดนะคะ'
> > ผมก็รู้สึกดีที่ว่าอย่างน้อยก็มีซักคนที่จำวันเกิดผมได้น่า
> > จากนั้นผมก็ทำงานไปเรื่อยๆจนถึงบ่ายโมงแล้วเจน ก็มาเคาะประตูห้องผมแล้วถามว่า
> > วันนี้ช่างเป็นวันที่อากาศดีจริงๆ เลย
> > แล้ววันนี้ก็เป็นวันเกิดเจ้านายด้วยทำไมเราไม่ไปกินข้าวเที่ยงกันสองต่อสอง
> > แค่ฉันกับคุณ 'พอได้ยินอย่างนั้น ผมก็ตอบไปว่า
> > 'แน่นอนสิ นั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ผมได้ยินตั้งแต่เช้าเลยนะ'
> > จากนั้นเราก็ไปทานข้าวเที่ยงกัน
> > แต่เราไม่ได้ไปที่เราไปกินกันตามปกติเจนเลือกร้านที่ค่อนข้างเงียบ
> > (เป็นส่วนตัว) หน่อย แล้วเราก็เลือกโต๊ะเฉพาะไว้
> > เราก็สั่งมาร์ตินี่มาดื่มกันคนละสองแก้ว
> > จากนั้นระหว่างทางกลับไปออฟฟิศเจนบอกกับผมว่า  
> > 'วันนี้ช่างเป็นวันที่อากาศดีจริงๆ เลย เราคงไม่ต้องรีบกลับกันไปที่ออฟฟิศหรอกนะคะ'
> > ผมก็ตอบไปว่า 'อืม คงไม่จำเป็นมั้ง ว่าแต่ เจน คุณคิดว่าไงล่ะ'
> > เจนเลยตอบว่า 'งั้นแวะไปอาพาร์ทเม้นชั้นก่อนมั้ยล่ะ
> > อยู่แค่ตรงหัวมุมด้านหน้านี่เอง' พอเราไปถึงอาพาร์ทเม้นของเจน
> > เจนก็บอกกับผมว่า  
> > 'บอสค่ะคุณคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ยถ้าฉันจะเข้าไปในห้องนอนซักพักนึงก่อน
> > แล้วจะกลับมาหาบอสนะคะ' ผมก็ตอบ 'โอเค' ไปแบบตะกุกตะกัก
> > ไม่มั่นใจเจนเข้าไปในห้องของหล่อนเพื่อทำอะไรกันแน่..แต่ที่แน่ๆ โอกาสดีๆ มาละ ผมจึงถอดเสื้อผ้ารอรับของขวัญจากเจน...จากนั้นเธอก็ออกมา
> > พร้อมกับเค้กวันเกิดก้อนใหญ่ พร้อมกับ ภรรยาผม ลูกๆ ผม เพื่อนๆของผมเป็นโขยง
> > เพื่อนร่วมงาน แล้วทุกคนก็ร้องเพลง สุขสันต์วัน เกิดให้ผม..
> > แล้วผมก็นั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น บนโซฟาของเจนในชุดวันเกิด.......

ปล.ชื่อที่ใช้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ปากกาสีขาว...