กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผมนะครับ รู้สึกเกร็ง ๆ เหมือนกัน Tag ก็ไม่รู้ว่า Tag ถูกผิดไปรึเปล่า ยังไงผมก็ขออภัยด้วยนะครับ อาจจะเล่ายาวหน่อยนะครับ 

คือเรื่องมีอยู่ว่าผมได้ไปเจอผู้หญิงคนนึงครับ เธอเป็นพนักงานในเซเว่นแห่งหนึ่งแถวเลียบมอเตอร์เวย์ ลาดกระบัง
ผมรู้สึกชอบตั้งแต่แรกเจอครับ น้องเขา(คิดว่าน่าจะอายุน้อยกว่า)ค่อนข้างที่จะเป็นคนพูดเป็น อัธยาศัยดี และที่สำคัญน่ารักครับ น่ารักมาก ฮ่าๆ  
พักนี้หลังจากที่ผมเลิกงาน ทุกๆหกโมงเย็นถึงสองทุ่ม ผมจะชอบมาแวะที่เซเว่นนี้ตลอดครับ บางทีไม่รู้จะซื้ออะไรแต่ก็อยากเข้าไปครับ แบบอยากไปเจอหน้าน้องเขาเฉยๆครับ เวลาผมเลือกของเสร็จจะจ่ายเงิน ผมก็จะคอยส่องดูว่าเคาน์เตอร์ที่น้องเขาอยู่ว่างรึเปล่า? ถ้าไม่ว่างผมก็รอห่างๆครับ ฮ่าๆๆ พอว่างเมื่อไหร่ก็จะเดินไปทันทีครับ เวลาถึงคิวจ่ายผมก็จะหน้านิ่งครับเหมือนไม่สนใจแต่ในใจคือโคตรประหม่าเลยครับ (ไม่รู้จะเก๊กทำไม) พอน้องเขาแนะนำอะไรก็ซื้อครับ ซื้อเก่งเป็นที่สุด ประนึงว่าซื้อเวลาตอนอยู่ใกล้ๆกัน วันไหนถ้าไปแล้วไม่เจอก็จะหงอยๆครับ ผมเองก็ยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับน้องเขามากครับ ก็หวังว่าถ้ายังไม่มีแฟนก็คงจะดี  

ผมเองก็เป็นคนที่เริ่มต้นคุยกับใครไม่ค่อยเก่งครับ แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนๆก็จะอีกอย่างนึงเลย แต่พอเจอคนน่ารักทีไรก็จะจอดสนิทครับไปไม่เป็น อยากรู้จักครับ แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง เห้ออออ ถอนหายใจ 

ปล : เกือบลืมไปครับ ผมทำงานเป็นไปป์เอ็นจิเนียร์ (เป็น ผรม. ที่ทำงานให้กับโรงกลั่นน้ำมันแห่งหนึ่งย่านอุดมสุข ชุดทำงานจะเป็นสีส้ม มีแถบสะท้อนแสง)