ไม่น่าเชื่อครับ ว่าอายุสามสิบกว่าแล้วต้องมาเจอกับสถานะอกหัก

คบกันได้ประมาณ 2 เดือน คุยกันตลอดทางไลน์ทั้งวัน แต่จะเจอกันประมาณอาทิตย์ละ 2-3 ครั้ง แรกๆก็ไม่คิดอะไรเพราะด้วยวัย อาจจะไม่ต้องรักมุ้งมิ้งแบบวัยรุ่น มีเวลา มาหา มาอยู่ด้วย กินข้าว ละก็แยกย้ายตอนดึก

พอเริ่มนานขึ้น ผมอยากมีเวลามากขึ้นเลยชวนมาหาบ่อยขึ้น มีชวนค้างที่บ้านผม แต่ถูกปฏิเสธทุกครั้ง ผมคิดว่าคงเป็นเรื่องความเหมาะสม เค้าอาจจะระวังตัว ระวังผม
แต่ที่ไหนได้ ผมมารู้ความจริง ว่าทุกวันเธออยู่กับสามีเธอ อยู่ด้วยกันทุกวัน โดยอ้างว่าความสัมพันธ์มีปัญหา อยากเลิกกัน แต่ยังเลิกไม่ได้ ให้ผมเข้าใจและเชื่อใจ เราก็ดันรักเค้าและโง่เชื่อใจอีก
แต่ผ่านมาได้อาทิตย์นึง ผมรู้สึกว่าตัวเองจมความทุกข์ครับ มันอยู่ไม่ได้ มาไตร่ตรองดู ผมไม่อยากทำร้ายคนอื่นโดยการเป็นมือที่ 3 ผมอาจทำให้ครอบครัวต้องแตกแยกเพราะผม เลยตัดสินใจบอกลามาจากเธอ 

รู้สึกไม่เข้าใจเลย ว่าทำไมคนเราถึงไม่มีศีลธรรมกัน การที่เราเปิดโอกาสให้ตัวเองพบเจอคนใหม่ๆเป็นเรื่องที่ดีนะครับ แต่การทำทั้งๆที่มีคนรักอยู่แล้ว มันทำร้ายจิตใจคนอื่นอย่างมากเลย หรือผมเป็นคนล้าสมัยไม่แน่ใจที่คิดแบบนี้

ปล.ผมคงเป็นคนซวยนะครับ อยู่มาเกือบ 2 ปี ชอบผู้หญิงอยู่ 3 คน โดยที่จีบคนแค่ 3 คนนี้
คนที่ 1 คบกันได้ 3 เดือน กลับไปคืนดีกับสามี(ทะเลาะกันและแยกกันอยู่ช่วงที่คบผม)
คนที่ 2 ชอบมานาน เคยเข้าไปขอไลน์ แต่เธอบอกว่ามีแฟนแล้ว เวลาผ่านไป 5 เดือนไปขออีกรอบ เธอก็บอกว่ามีแฟนแล้ว(ขอรอบ 2 เผื่อเค้าเลิกกัน 555)
คนที่ 3 คนที่พูดถึงล่าสุด