สวัสดีค่ะ ขอเริ่มด้วยการเล่ารายละเอียดส่วนตัวคร่าวๆนะคะ

เราอายุ26ปี เป็นคู่รัก ญ-ญ ค่ะ เเฟนเราอายุ40 เราเองอยากมีลูกมากค่ะ เเต่ไม่สามารถรักกับผู้ชายได้จริงๆ
พื้นฐานครอบครัวเราอบอุ่นค่ะ พ่อเเม่ญาติๆน่ารัก เคยรับเด็กมาเลี้ยงช่วงนึง ที่บ้านเอ็นดูมาก ไม่ทำหรือพูดให้เด็กรู้สึกมีปมด้อยเลย เเต่ปีกว่าๆเเม่เค้าก็มาเอาคืน (ไม่ได้ทำเอกสารค่ะ) เราไม่กลัวเรื่องปมมีเเม่ญ-ญนะคะ เรามั่นใจว่าครอบครัวเราสามารถจัดการเรื่องนี้ได้ค่ะ
ส่วนเเฟนเราเขามีลูกคนนึง(บุตรบุญธรรมจากญาติห่างๆ)ค่ะ ตอนนี้น้องอายุจะ20เเล้ว เรามีศักดิ์เป็นเเม่เลี้ยงนะ เเต่ความเอ็นดูมันได้เเค่น้องอ่ะค่ะเพราะเราห่างกันไม่มาก

ก่อนหน้านี้ศึกษาการท้องด้วยวิทยาศาสตร์มาตลอด เเต่ด้วยกฏหมายทุกวันนี้ยากขึ้นมาก เนื่องจากคู่ของเราไม่ใช่ ช-ญ จึงถอดใจนิดๆ
จนเมื่อไม่นานมานี้มีโอกาสได้อ่านเจอเรื่องราวเกี่ยวกับรับเด็กเป็นบุตรบุญธรรม เราจึงเริ่มสนใจค่ะ ได้ช่วยเหลือเด็กด้วย

ทีนี้เลยเกิดคำถามสับสนในหัวว่า เด็กที่เกิดโดยวิทยาศาสตร์ยังไงก็เป็นลูกเราอยู่เเล้วอันนี้เราไม่ติดใจอะไร เเต่อยากทราบข้อดีข้อเสียการรับบุตรบุญธรรมค่ะ

-DNA มีผลต่อนิสัยใจคอเด็กมากน้อยเเค่ไหนคะ
-ลูกจะเสียใจไหมคะเมื่อวันนึงรู้ว่าไม่ใช่ลูกเรา
-ข้อดีข้อเสียอื่นๆ....

ใครมีประสบการณ์ทั้งเป็นผู้รับเเละเป็นบุตรบุญธรรมเอง รบกวนขอความคิดเห็นด้วยนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ