เริ่มเเรก ผมกับเขารู้จักกันผ่านโซเชียลผมคุยกับเขามานานร่วม 1 ปี
ผมจะเเทนเเฟนผมคนนี้ว่า pในฐานะเพื่อน โดยเขามักจะมีปัญหากับเเฟนเขาเพราะ ผช ชอบทำร้ายความรู้สึก p เขาจึงมาปรึกษาผม ตอนนั้นผมเพียงเเค่คนปรึกษา มันเลยทำให้เขาเริ่มมีใจให้ผม ผมก็ชอบpนะเเต่เราจะก้าวก่ายไปมากกว่านี้ก็ไม่ได้ ในใจผมที่มาคุยกับp ก็เพราะลืมเเฟนเก้าไม่ได้เหมือนกันเลยหาเพื่อนคุย
เเต่เพราะยิ่งคุยมันทำให้ผมสบายใจ ละpก็สบายใจ ผมเเนะนำให้เขาไปคุยกันดีๆ จนเขาคืนดีกัน p ก็เป็นห่วงเเฟนเขาว่าถ้าคุยกับผมมันจะทำให้เขาสับสนผมเลยเลือกไปด้วยตัวเอง ผ่านไป หลายเดือน pมากดไลค์ผมในไอจี ผมเห็นไม่ได้เจอกันนานเลยทักไปสบายดีไหมในตอนนั้นผมมีเเฟนไหม่เเล้ว เราเป็นเหมือนเพื่อนกัน ผมตอบคุยไปนิดหน่อย
จากนั้นก็ไม่ได้พิมหาอีกเพราะเป็นห่วงเเฟนปัจจุบัน จากนั้นไม่นาน ผมก็เลิกกับเเฟนปัจจุบัน เพราะเธอหมดรักผม ส่วนpก็ทะเลาะกับเเฟน ง่ายๆผช ยังทำนิสัยเเย่ๆเหมือนเดิม จนpตัดสินใจเลิกกับเเฟนที่คบกันมานาน 3 ปี ขอเสริมอีกหน่อย มีรอบนึงเรากลับมาคุยกันเพราะเเฟน p ทำให้ p เสียใจ จนเธอเริ่มมีความรู้สึกดีๆกับผม ในตอนนั้น p เลือกจะอยู่กับผม เเต่ p ก็เป็นห่วงความรู้สึก เเฟน จึงไม่เลือกจะมาอยู่กับผม ผมในตอนนั้น จึงบอกให้ p เลือก
ผมเลือกไม่ได้ ผลสุดท้าย p เลือกอยู่กับเเฟนเขา ต่อๆ หลังจากที่ p ตัดสินใจเลิกกับเเฟนที่คบมานาน 3 ปี ในตอนนั้น p เลือกที่จะอยู่คนเดียว เเต่เพราะผมปลอบเธอตรงๆเลยผมรักpไปตอนไหนผมไม่รู้ เเต่ผมในตอนนั้นเองก็เพิ่งโดนทิ้งมา จึงทำได้เเค่คุยเพราะก็ห่วงเเฟนเก่าผมเหมือนกัน ผ่านไปหลายต่อหลายเดือน
ผมจึงบอกความรู้สึกของผมไปผ่านไปไม่นานเราก็คบกัน p ก็บอกว่าเขายังลืมไม่ได้ ผมจึงตอบไปว่า ลืมไม่ได้ไม่เป็นไร อยู่กับผมไปนานๆ เดี๋ยวมันก็ลืมไปเอง จากนั้นเราคบกันมานาน 1 ปี รวมๆก็คุย1ปี คบ 1 ปี มีทะเลาะบ้างไรบ้าง เเต่ด้วยนิสัยผมเป็นคนชอบอยู่กับเเฟนติดเเฟน มันทำให้เขาชอบในตัวผมที่คอยดูเเลเทคเเคร์ จนมีบางครั้ง p รู้สึก หวนคิดถึงไม่นาน เเฟนเก่าก็ทักมาคุย มันทำให้ p สับสนกับความรู้สึกตัวเอง
ผมที่เป็นเเฟนปัจจุบันของ p ผมทำได้เเค่พูดปลอบใจ มันก็ทำให้ p ดีขึ้น เเต่ไม่สามารถทำให้ p หายกับความรู้สึกนี้ได้ ผมเองก็มีเเฟนเก่าทักมาบ้าง เเต่ผมตอบเสร็จก็ไม่ได้คุยไรกันอีก p ก็รู้ก็หวงก็หึง ผมจึงลบเเฟนเก่าผมทิ้งไปเพื่อให้ p สบายใจ ไม่นาน เเฟนเก่า p ก็มาวนเวียนมาคุย จนปัจจุบัน เธอ ตัดสินใจเลิกกับผม เพราะกลัวผมเจ็บผมก็เห็นนะที่คุยกัน p เป็นห่วงความรู้สึกผมมาก ผมรู้ว่า p รักผม เเต่p ยังสับสนกับความรู้สึก ถึงผมจะบอกไม่ให้ไปคุย เเต่ p ก็ทำไม่ได้ เเม้ผมจะบอกว่า กลับไปอยู่กับเขาไหม p ตอบผมว่าเธอไม่อยากกลับไป
เธอมีความรู้สึกห่วงเเต่เธอไม่อยากกลับ p อยากอยู่คนเดียว p บอกไม่อยากมีใครอีก p บอกผมดีจนทำให้ p เจ็บที่ทำเเบบนี้ ผม จึงบอกไปว่า ผมจะรอ p ผมรัก p เเต่ถ้า p ไม่โอเคร จะไปจากผม เริ่มต้นไหม่ หรือ อยากอยู่คนเดียวก็ตามเเต่ผมยังคงรัก p ไม่เปลี่ยนเเปลง ตัว p เองอยากอยู่กับผม เเต่เพราะ p ยังเลิกติดต่อกับเเฟนเก่าไม่ได้จึงทำให้ p รู้สึกเเย่ ผมในตอนนี้เเม้จะไม่มี ฐานะก็ตาม
ผมก็สัญญาจะดูเเล p ตลอดไปเเม้เธอจะไปมีคนอื่น ผมก็จะไม่คุยกับ p ผมเลือกให้เธอไปมีคนอื่นได้ เเต่ผมเลือกที่จะรักp คนเดียว เรื่องนี้ มันดูเป็นรักสามเศร้านะครับ ผญ เลือกคนใดคนนึงก็เจ็บ ถึงให้เธอเลือกอยู่คนเดียวก็ตาม ผมก็ยังอยู่ข้างๆเธอ ผมเลือกไม่พิมหาเธอก็ได้ เพื่อให้ผญ ที่ผมรักมีความสุข เเต่ตอนนี้
เธอไม่อยากขาดผมไป คนนึงห่วง อีกคนนึง รัก ผมควรจะอยู่ตรงไหนดีครับผมเลือกไปได้นะ เเต่ผมไม่อยากยอมเเพ้ ผมคิดว่าทางที่ผมเลือกผมอาจจะเป็น ฝ่ายเจ็บไปเรื่อยๆ เเต่ผมอยากพยายาม ผมรู้ตัวว่า ผมที่ผิดเองที่ไปคุยกับเขาตั้งเเต่เเรก เเต่ผมก็ไม่เสียใจเลยที่มาเจอกับ ผญ ที่เเคร์ผมมากขนาดนี้ เเล้วคิดยังไงกับเหตุการณ์เเบบนี้บ้างครับ
เเฟนเก่าเเฟนเราทักมาควรทำไงดี
ผมจะเเทนเเฟนผมคนนี้ว่า pในฐานะเพื่อน โดยเขามักจะมีปัญหากับเเฟนเขาเพราะ ผช ชอบทำร้ายความรู้สึก p เขาจึงมาปรึกษาผม ตอนนั้นผมเพียงเเค่คนปรึกษา มันเลยทำให้เขาเริ่มมีใจให้ผม ผมก็ชอบpนะเเต่เราจะก้าวก่ายไปมากกว่านี้ก็ไม่ได้ ในใจผมที่มาคุยกับp ก็เพราะลืมเเฟนเก้าไม่ได้เหมือนกันเลยหาเพื่อนคุย
เเต่เพราะยิ่งคุยมันทำให้ผมสบายใจ ละpก็สบายใจ ผมเเนะนำให้เขาไปคุยกันดีๆ จนเขาคืนดีกัน p ก็เป็นห่วงเเฟนเขาว่าถ้าคุยกับผมมันจะทำให้เขาสับสนผมเลยเลือกไปด้วยตัวเอง ผ่านไป หลายเดือน pมากดไลค์ผมในไอจี ผมเห็นไม่ได้เจอกันนานเลยทักไปสบายดีไหมในตอนนั้นผมมีเเฟนไหม่เเล้ว เราเป็นเหมือนเพื่อนกัน ผมตอบคุยไปนิดหน่อย
จากนั้นก็ไม่ได้พิมหาอีกเพราะเป็นห่วงเเฟนปัจจุบัน จากนั้นไม่นาน ผมก็เลิกกับเเฟนปัจจุบัน เพราะเธอหมดรักผม ส่วนpก็ทะเลาะกับเเฟน ง่ายๆผช ยังทำนิสัยเเย่ๆเหมือนเดิม จนpตัดสินใจเลิกกับเเฟนที่คบกันมานาน 3 ปี ขอเสริมอีกหน่อย มีรอบนึงเรากลับมาคุยกันเพราะเเฟน p ทำให้ p เสียใจ จนเธอเริ่มมีความรู้สึกดีๆกับผม ในตอนนั้น p เลือกจะอยู่กับผม เเต่ p ก็เป็นห่วงความรู้สึก เเฟน จึงไม่เลือกจะมาอยู่กับผม ผมในตอนนั้น จึงบอกให้ p เลือก
ผมเลือกไม่ได้ ผลสุดท้าย p เลือกอยู่กับเเฟนเขา ต่อๆ หลังจากที่ p ตัดสินใจเลิกกับเเฟนที่คบมานาน 3 ปี ในตอนนั้น p เลือกที่จะอยู่คนเดียว เเต่เพราะผมปลอบเธอตรงๆเลยผมรักpไปตอนไหนผมไม่รู้ เเต่ผมในตอนนั้นเองก็เพิ่งโดนทิ้งมา จึงทำได้เเค่คุยเพราะก็ห่วงเเฟนเก่าผมเหมือนกัน ผ่านไปหลายต่อหลายเดือน
ผมจึงบอกความรู้สึกของผมไปผ่านไปไม่นานเราก็คบกัน p ก็บอกว่าเขายังลืมไม่ได้ ผมจึงตอบไปว่า ลืมไม่ได้ไม่เป็นไร อยู่กับผมไปนานๆ เดี๋ยวมันก็ลืมไปเอง จากนั้นเราคบกันมานาน 1 ปี รวมๆก็คุย1ปี คบ 1 ปี มีทะเลาะบ้างไรบ้าง เเต่ด้วยนิสัยผมเป็นคนชอบอยู่กับเเฟนติดเเฟน มันทำให้เขาชอบในตัวผมที่คอยดูเเลเทคเเคร์ จนมีบางครั้ง p รู้สึก หวนคิดถึงไม่นาน เเฟนเก่าก็ทักมาคุย มันทำให้ p สับสนกับความรู้สึกตัวเอง
ผมที่เป็นเเฟนปัจจุบันของ p ผมทำได้เเค่พูดปลอบใจ มันก็ทำให้ p ดีขึ้น เเต่ไม่สามารถทำให้ p หายกับความรู้สึกนี้ได้ ผมเองก็มีเเฟนเก่าทักมาบ้าง เเต่ผมตอบเสร็จก็ไม่ได้คุยไรกันอีก p ก็รู้ก็หวงก็หึง ผมจึงลบเเฟนเก่าผมทิ้งไปเพื่อให้ p สบายใจ ไม่นาน เเฟนเก่า p ก็มาวนเวียนมาคุย จนปัจจุบัน เธอ ตัดสินใจเลิกกับผม เพราะกลัวผมเจ็บผมก็เห็นนะที่คุยกัน p เป็นห่วงความรู้สึกผมมาก ผมรู้ว่า p รักผม เเต่p ยังสับสนกับความรู้สึก ถึงผมจะบอกไม่ให้ไปคุย เเต่ p ก็ทำไม่ได้ เเม้ผมจะบอกว่า กลับไปอยู่กับเขาไหม p ตอบผมว่าเธอไม่อยากกลับไป
เธอมีความรู้สึกห่วงเเต่เธอไม่อยากกลับ p อยากอยู่คนเดียว p บอกไม่อยากมีใครอีก p บอกผมดีจนทำให้ p เจ็บที่ทำเเบบนี้ ผม จึงบอกไปว่า ผมจะรอ p ผมรัก p เเต่ถ้า p ไม่โอเคร จะไปจากผม เริ่มต้นไหม่ หรือ อยากอยู่คนเดียวก็ตามเเต่ผมยังคงรัก p ไม่เปลี่ยนเเปลง ตัว p เองอยากอยู่กับผม เเต่เพราะ p ยังเลิกติดต่อกับเเฟนเก่าไม่ได้จึงทำให้ p รู้สึกเเย่ ผมในตอนนี้เเม้จะไม่มี ฐานะก็ตาม
ผมก็สัญญาจะดูเเล p ตลอดไปเเม้เธอจะไปมีคนอื่น ผมก็จะไม่คุยกับ p ผมเลือกให้เธอไปมีคนอื่นได้ เเต่ผมเลือกที่จะรักp คนเดียว เรื่องนี้ มันดูเป็นรักสามเศร้านะครับ ผญ เลือกคนใดคนนึงก็เจ็บ ถึงให้เธอเลือกอยู่คนเดียวก็ตาม ผมก็ยังอยู่ข้างๆเธอ ผมเลือกไม่พิมหาเธอก็ได้ เพื่อให้ผญ ที่ผมรักมีความสุข เเต่ตอนนี้
เธอไม่อยากขาดผมไป คนนึงห่วง อีกคนนึง รัก ผมควรจะอยู่ตรงไหนดีครับผมเลือกไปได้นะ เเต่ผมไม่อยากยอมเเพ้ ผมคิดว่าทางที่ผมเลือกผมอาจจะเป็น ฝ่ายเจ็บไปเรื่อยๆ เเต่ผมอยากพยายาม ผมรู้ตัวว่า ผมที่ผิดเองที่ไปคุยกับเขาตั้งเเต่เเรก เเต่ผมก็ไม่เสียใจเลยที่มาเจอกับ ผญ ที่เเคร์ผมมากขนาดนี้ เเล้วคิดยังไงกับเหตุการณ์เเบบนี้บ้างครับ