สวัสดีค่ะ 

กระทู้วันนี้อยากขอความคิดเห็นจากพี่ๆ หรือเพื่อนๆ ที่มีประสบการณ์ด้านความรักค่ะ ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าดิฉันกับแฟนเป็นความรักทางไกลค่ะ 

เรื่องมีอยู่ว่าดิฉันกับแฟนได้พบกันทางโลกออนไลน์ค่ะ ได้พูดคุยสานสัมพันธ์กันมาประมาณสามสี่เดือนก็ตกลงเป็นแฟนกัน แต่ตอนนั้นเรายังไม่ได้เจอกันนะคะเพียงแต่คุยกันผ่านทางข้อความและแชร์รูปภาพชีวิตประจำวันกันเท่านั้น ในตอนนั้นดิฉันรู้สึกว่าความสัมพันธ์เป็นไปได้ด้วยดี เราสองคนมีเรื่องชีวิตประจำวันของแต่ละคนมาแบ่งปันกันอยู่เสมอ  

จากนั้นต่อมาประมาณหนึ่งปีดิฉันก็ตัดสินใจบินไปหาแฟนที่ต่างประเทศก่อน เนื่องจากอยากพบหน้าและเห็นตัวเป็นๆ ^-^ ในตอนนั้นทั้งตื่นเต้นทั้งอายทั้งเขินปนๆ กันไป แต่ดิฉันพยายามเก็บอาการ แต่ดิฉันก็ดูออกว่าทางเค้าเองก็ตื่นเต้นเช่นกัน ตัวจริงของเขาดูมีอายุกว่าในรูปที่เคยส่งให้ดู แต่ดิฉันไม่ได้ให้ความสำคัญกับรูปลักษณ์มากมาย หลังจากอยู่เที่ยวในเมืองที่เค้าพักอาศัยเป็นเวลา 5 วัน ตลอดเวลาเค้าดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี กินอิ่มนอนหลับและการพบกันครั้งแรกก็ผ่านไปอย่าราบรื่น  

หลังจากนั้นมาเราสองคนก็สานสัมพันธ์กันต่อมาเรื่อย ๆ โดยดิฉันพยายามหาเวลาว่างหรือวัดหยุดเพื่อบินไปหาเค้าบ่อย ๆ ดิฉันอายุน้อยกว่าเค้าหลายปีทีเดียว พอความสัมพันธ์เริ่มเปลี่ยนมาเป็นแฟนกันทำให้ดิฉันรู้สึกว่ามันดูจะจริงจังมากขึ้น ข้อเรียกร้องของดิฉันที่มีกับเค้าก็มากขึ้นตามไปด้วย บ่อยครั้งที่ดิฉันเอาแต่ใจ หรือแสดงนิสัยงี่เง่าแบบเด็ก ๆ ออกมา อาทิ เนื่องจากว่าเราทั้งสองคนทำงานด้วยกันทั้งคู่ ในช่วงเวลากลางวันจึงมีเวลาในการส่งข้อความน้อยครั้งมาก พอเวลานานเข้าดิฉันรู้สึกว่าเวลาในการพูดคุยกันไม่มี แต่ตอนกลางคืนเรายังโทรหากันเป็นปกติในเกือบทุกวัน 

 ดิฉันเริ่มไม่พอใจและคิดว่าทำไมถึงไม่ตอบข้อความที่ดิฉันส่งไปในตอนกลางวัน หรือตอนเย็นก่อนเลิกงาน และตอนกลางคืนดิฉันก็เริ่มทะเลาะกับเขาในเรื่องนี้อยู่บ่อย ๆ ซึ่งดิฉันเพียงแต่คิดว่าระยะทางเราก็ไกลพออยู่แล้ว อยากให้เราได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นในทางความรู้สึก ซึ่งดิฉันก็ไม่ทราบว่าที่คิดแบบนี้ถูกหรือไม่ แต่ดิฉันมองว่าในทุก ๆ วันคนเรายังไงก็มีมือถือไม่ห่างกายอยู่แล้ว ในการตอบข้อความทีส่งไปทำไมถึงเป็นเรื่องยากเย็นสำหรับเค้านักเราทะเลาะเรื่องนี้กันบ่อยมาก จนดิฉันขอเลิก ทางเค้านั้นไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้นและบอกว่าจะตอบข้อความให้มากขึ้น  

มีอยู่ครั้งนึงตอนที่เราสองคนทะเลาะกันหนักมาก เค้าพูดขึ้นมาว่าคิดถึงตอนที่คุยกันใหม่ๆ ชอบความรู้สึกในตอนนั้นที่ทั้งสองฝ่ายสบายๆ ต่อกัน ดิฉันไม่รู้จะตอบว่าอย่าไรในตอนนั้น เมื่อเรื่องนี้ผ่านไปก็มีเรื่องอื่น ๆ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นดิฉันเองที่เป็นคนเปิดประเด็นเรื่องราวต่าง ๆ ขึ้นมา ซึ่งทางเค้าเองไม่ได้มีประเด็นอะไรเลยในระหว่างที่เราคบกัน เค้าก็เคยถามดิฉันว่าทำไมมีแต่ดิฉันที่เป็นคนเปิดประเด็น ทำไมเค้าถึงไม่เคยมีประเด็นอะไรเลยหรือแม้แต่สิ่งที่อยากให้ดิฉันทำ ในมุมมองดิฉันมองว่าหรือว่าเค้าไม่ได้สนใจ หรือไม่ได้ใส่ใจเรามากพอที่จะหาประเด็นที่จะหยิบยกขึ้นมาให้เราได้ปรับตัวเข้าหากัน ความสัมพันธ์ตลอดเวลาหนึ่งปีกว่าที่คบกันมาทะเลาะกันเรียกได้ว่าแทบจะทุกวัน และเค้าจะเป็นคนที่อยู่เฉยๆ คอยปลอบฉัน คอยบอกให้ฉันใจเย็นๆ ไม่ทำตัวงี่เง่ามาตลอด ดิฉันกลับมองว่าเค้าเองก็ไม่อยากจะแตะเส้นบาง ๆ ที่จะทำให้ทั้งสองฝ่ายต้องทะเลาะกันขึ้นมาจริงๆ เค้าจึงพยายามหลีกเลี่ยงการปะทะมาโดยตลอด 

ดิฉันไม่รู้ว่าตัวเองรักเขาหรือเปล่า หรือทำไมความสัมพันธ์เราถึงลุ่มๆ ดอนๆตลอดและตลอดระยะเวลาที่เราคบกันเรามีความรักให้กันหรือเปล่า หรือเป็นแค่ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กันเท่านั้น ดิฉันอยากปรึกษาว่าจะทำอย่างไรดีให้สถานการณ์ตอนนี้ดีขึ้น หรือดิฉันควรเดินออกมาดีคะ