ถ้าคุณขอแฟนแต่งงานมาแล้ว10ครั้ง
แล้วฝ่ายหญิงปฎิเสธทุกครั้ง
ผมควรทำอย่างไรดีครับ
ทำงานแล้ว
หน้าที่การงานดี
มีรถ มีบ้าน
ส่วนตัวผม ผมคิดว่าผมพร้อมแล้วที่จะแต่งงานและดูแลใครซักคน
คบกับแฟนมาก็นานมาก10กว่าปี ตั้งแต่สมัยยังเรียน
แต่ขอแต่งงานกี่ครั้งก็ไม่สำเร็จซักที
หรือผมควรถอดใจแล้วจบเรื่องนี้ได้แล้วครับ
=========================================
update
ไม่คิดว่าจะมีคนมาสนใจขนาดนี้ ตกใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกครับ
นิสัยส่วนตัวผม
ไม่กินเหล้า ไม่กินเบียร์ ไม่สูบบุหรี่ (เคยลองแค่1แก้ว เพราะอยากรู้รสชาติ หลังจากนั้นไม่กินอีกเลย)
ชอบดูหนัง ฟังเพลง อยู่บ้าน ปลูกต้นไม้ อ่านหนังสือ เล่นเกมส์ ไปเที่ยวทะเล น้ำตก
ไม่เที่ยวกลางคืน แต่ก็มีบ้าง2-3เดือนครั้งเพราะต้องไปกับลูกค้าแต่ก็กลับบ้านไม่เกิน5ทุ่ม
ผมกับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกัน อยู่กันคนละที่เพราะต่างคนก็ต่างทำงาน อยู่กับครอบครัวของตัวเอง
เคยคุยกับแฟนแล้ว แฟนผมให้เหตุผลว่าเธอยังไม่พร้อมเพราะที่บ้านเธอยังไม่อยากให้แต่งงาน (จะ30แล้ว)
ผมก็เคยถามว่า แล้วเมื่อไหร่จะพร้อม เธอก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกัน แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้
เคยขอเธอแต่งงานมาแล้วหลายแบบ
ทั้งแบบเซอร์ไพรส์ แบบโรแมนติก แบบสนุกสนาน แบบเป็นกันเอง ก็ได้แต่คำตอบเดิมๆ
จนหลายครั้งก็เคยสงสัย ที่เราเป็นแฟนกัน เพราะเรารักกัน หรือเพราะเราต่างไม่มีใคร?
ผ่านสุข ผ่านทุกข์กันมาก็มากมายตั้ง10กว่าปีตั้งแต่ยังเด็ก ตั้งแต่เรียน จนเข้ามหาลัย จนเรียนจบทำงาน
หลายครั้งที่ไม่เข้าใจว่าเราพลาดตรงไหน เราขาดอะไร
ไปที่บ้าน ไปหาแฟน ก็ไปลามาไหว้ เข้าตามตรอกออกตามประตูตลอด ไม่เคยทำอะไรให้เสียหาย/เสื่อมเสีย
พ่อแม่เขาก็ดูไม่ได้รังเกียจผมนะ
ลึกๆมันก็รู้สึกคาใจอยู่เหมือนกันว่าทำไม ทำไม และ ทำไม
แต่ก็ยอมรับตามตรงผมก็คิดเผื่อไว้แล้วแหละ ว่าต้องทำใจ
แต่มันก็เศร้านะ คนที่รู้จักกันมา 10กว่าปี ผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย สุข ทุกข์ เศร้า ร้องไห้ ดีใจ มาด้วยกัน แล้วทุกๆอย่างก็ดูเงียบแล้วก็จางหายไป
ผมก็ไม่อยากให้ถึงวันนั้นนะ วันที่ไม่มีเธออยู่ข้างๆ แต่ มันก็คงจริงอย่างที่หลายๆคนบอกในคอมเม้น
เราคงไม่ใช่สำหรับเขา
หลายๆคอมเม้นอาจจะพูดแรง แต่ก็ตรงประเด็นและเข้าใจง่าย
ไม่ว่าใครจะคอมเม้นแบบไหน ผมก็ขอบคุณมากๆนะครับ
มันทำให้ได้สติ กลับมานั่งคิดทบทวนอะไรใหม่ ขอบคุณที่ทำให้กลับมามีสติอีกครั้ง
บางทีความรัก กับความคาดหวังก็อยู่ใกล้ๆกัน
ผมเคยบอกเธอว่า
ผมรักเธอไม่ใช่เพราะต้องการให้เธอมารักผม แต่ผมรักเธอเพราะผมรักเธอเพราะอยากให้เธอมีความสุข
บางทีความคาดหวังในความรักที่มีต่างหากที่ทำให้เราเปลี่ยนไป
ขอบคุณทุกๆคนอีกครั้งครับ
========================================================
อ้อ อัพเดทเพิ่มนิดนึงสำหรับใครที่คิดว่าผมขี้ตืด เป็นพวกไปไหนมาไหนต้องหาร2หรือเปล่า หรือเป็นพวกปลิง แมงดาเกาะผู้หญิงกิน
เวลาผมไปไหนมาไหนกับแฟน ผมไม่เคยให้แฟนออกเงินนะครับ แฟนผมจะออกเงินเองก็ต่อเมื่อซื้อของใช้ส่วนตั๊วส่วนตัวของผู้หญิงครับ
ค่าข้าว ค่าที่พัก ค่ารถ ค่าจิปาถะต่างๆเวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน ผมจ่ายหมดครับและผมก็เต็มใจจ่ายอยู่แล้ว เพราะผมคิดว่า ถ้าผมรับผิดชอบเรื่องแค่นี้ไม่ได้ ผมจะรับผิดชอบชีวิตแฟนผมได้ยังไง
ส่วนเรื่องงานบ้าน ไม่ต้องคิดมากครับ ที่บ้านผมมีrobotทำความสะอาด เสื้อผ้าจ้างเขาซักรีด เสาร์อาทิตมีแม่บ้านมาทำงานบ้าน จะขาดก็แค่คนทำกับข้าวเท่านั้นแหละครับ(ผมทำกับข้าวไม่เป็น ทำเก่งสุดก็แค่ไข่ตุ๋น ไข่ดาว ไข่เจียว)
ไม่มีอะไรหรอกครับ บอกไว้เผื่อคนที่อาจหลงประเด็นไปเรื่องพวกนี้เฉยๆครับ
ถ้าคุณขอแฟนแต่งงานแล้วเขาปฎิเสธตลอด จะทำยังไงดี
แล้วฝ่ายหญิงปฎิเสธทุกครั้ง
ผมควรทำอย่างไรดีครับ
ทำงานแล้ว
หน้าที่การงานดี
มีรถ มีบ้าน
ส่วนตัวผม ผมคิดว่าผมพร้อมแล้วที่จะแต่งงานและดูแลใครซักคน
คบกับแฟนมาก็นานมาก10กว่าปี ตั้งแต่สมัยยังเรียน
แต่ขอแต่งงานกี่ครั้งก็ไม่สำเร็จซักที
หรือผมควรถอดใจแล้วจบเรื่องนี้ได้แล้วครับ
=========================================
update
ไม่คิดว่าจะมีคนมาสนใจขนาดนี้ ตกใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกครับ
นิสัยส่วนตัวผม
ไม่กินเหล้า ไม่กินเบียร์ ไม่สูบบุหรี่ (เคยลองแค่1แก้ว เพราะอยากรู้รสชาติ หลังจากนั้นไม่กินอีกเลย)
ชอบดูหนัง ฟังเพลง อยู่บ้าน ปลูกต้นไม้ อ่านหนังสือ เล่นเกมส์ ไปเที่ยวทะเล น้ำตก
ไม่เที่ยวกลางคืน แต่ก็มีบ้าง2-3เดือนครั้งเพราะต้องไปกับลูกค้าแต่ก็กลับบ้านไม่เกิน5ทุ่ม
ผมกับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกัน อยู่กันคนละที่เพราะต่างคนก็ต่างทำงาน อยู่กับครอบครัวของตัวเอง
เคยคุยกับแฟนแล้ว แฟนผมให้เหตุผลว่าเธอยังไม่พร้อมเพราะที่บ้านเธอยังไม่อยากให้แต่งงาน (จะ30แล้ว)
ผมก็เคยถามว่า แล้วเมื่อไหร่จะพร้อม เธอก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกัน แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้
เคยขอเธอแต่งงานมาแล้วหลายแบบ
ทั้งแบบเซอร์ไพรส์ แบบโรแมนติก แบบสนุกสนาน แบบเป็นกันเอง ก็ได้แต่คำตอบเดิมๆ
จนหลายครั้งก็เคยสงสัย ที่เราเป็นแฟนกัน เพราะเรารักกัน หรือเพราะเราต่างไม่มีใคร?
ผ่านสุข ผ่านทุกข์กันมาก็มากมายตั้ง10กว่าปีตั้งแต่ยังเด็ก ตั้งแต่เรียน จนเข้ามหาลัย จนเรียนจบทำงาน
หลายครั้งที่ไม่เข้าใจว่าเราพลาดตรงไหน เราขาดอะไร
ไปที่บ้าน ไปหาแฟน ก็ไปลามาไหว้ เข้าตามตรอกออกตามประตูตลอด ไม่เคยทำอะไรให้เสียหาย/เสื่อมเสีย
พ่อแม่เขาก็ดูไม่ได้รังเกียจผมนะ
ลึกๆมันก็รู้สึกคาใจอยู่เหมือนกันว่าทำไม ทำไม และ ทำไม
แต่ก็ยอมรับตามตรงผมก็คิดเผื่อไว้แล้วแหละ ว่าต้องทำใจ
แต่มันก็เศร้านะ คนที่รู้จักกันมา 10กว่าปี ผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย สุข ทุกข์ เศร้า ร้องไห้ ดีใจ มาด้วยกัน แล้วทุกๆอย่างก็ดูเงียบแล้วก็จางหายไป
ผมก็ไม่อยากให้ถึงวันนั้นนะ วันที่ไม่มีเธออยู่ข้างๆ แต่ มันก็คงจริงอย่างที่หลายๆคนบอกในคอมเม้น
เราคงไม่ใช่สำหรับเขา
หลายๆคอมเม้นอาจจะพูดแรง แต่ก็ตรงประเด็นและเข้าใจง่าย
ไม่ว่าใครจะคอมเม้นแบบไหน ผมก็ขอบคุณมากๆนะครับ
มันทำให้ได้สติ กลับมานั่งคิดทบทวนอะไรใหม่ ขอบคุณที่ทำให้กลับมามีสติอีกครั้ง
บางทีความรัก กับความคาดหวังก็อยู่ใกล้ๆกัน
ผมเคยบอกเธอว่า
ผมรักเธอไม่ใช่เพราะต้องการให้เธอมารักผม แต่ผมรักเธอเพราะผมรักเธอเพราะอยากให้เธอมีความสุข
บางทีความคาดหวังในความรักที่มีต่างหากที่ทำให้เราเปลี่ยนไป
ขอบคุณทุกๆคนอีกครั้งครับ
========================================================
อ้อ อัพเดทเพิ่มนิดนึงสำหรับใครที่คิดว่าผมขี้ตืด เป็นพวกไปไหนมาไหนต้องหาร2หรือเปล่า หรือเป็นพวกปลิง แมงดาเกาะผู้หญิงกิน
เวลาผมไปไหนมาไหนกับแฟน ผมไม่เคยให้แฟนออกเงินนะครับ แฟนผมจะออกเงินเองก็ต่อเมื่อซื้อของใช้ส่วนตั๊วส่วนตัวของผู้หญิงครับ
ค่าข้าว ค่าที่พัก ค่ารถ ค่าจิปาถะต่างๆเวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน ผมจ่ายหมดครับและผมก็เต็มใจจ่ายอยู่แล้ว เพราะผมคิดว่า ถ้าผมรับผิดชอบเรื่องแค่นี้ไม่ได้ ผมจะรับผิดชอบชีวิตแฟนผมได้ยังไง
ส่วนเรื่องงานบ้าน ไม่ต้องคิดมากครับ ที่บ้านผมมีrobotทำความสะอาด เสื้อผ้าจ้างเขาซักรีด เสาร์อาทิตมีแม่บ้านมาทำงานบ้าน จะขาดก็แค่คนทำกับข้าวเท่านั้นแหละครับ(ผมทำกับข้าวไม่เป็น ทำเก่งสุดก็แค่ไข่ตุ๋น ไข่ดาว ไข่เจียว)
ไม่มีอะไรหรอกครับ บอกไว้เผื่อคนที่อาจหลงประเด็นไปเรื่องพวกนี้เฉยๆครับ