รอยทราย...
# ความทรงจำวันวานอ่อนหวานยิ่ง
ภาพน้ำปิงงดงามดั่งความฝัน
ตาสบตาใจสื่อใจสายสัมพันธ์
น้ำปิงกลั่นเป็นน้ำใจให้พลัง
# "นวรัฐ"มัดใจคนไกลบ้าน**
คือสะพานเชื่อมชลคนสองฝั่ง
ใจเชื่อมใจไมตรีคงจีรัง
ภาพงดงามนั้นยังจำฝังใจ
# ทุกรอยเท้าก้าวผ่านคือบันทึก
บน"สันทราย"ฝังลึกรู้สึกได้***
แม้ร่องรอยฝังกลบลบเลือนไป
แต่รอยใจใสกระจ่างยังเรืองรอง
# เมื่อรอยเท้าก้าวเพลินเราเดินพลาด
เพราะมิอาจยื้อยุดฉุดเราสอง
คงเดินสวนทางกันต่างคัลลอง
หมดสิทธิ์ร้องเรียกให้เดินใกล้กัน
# ความทรงจำวันวานอ่อนหวานยิ่ง
ภาพน้ำปิงงดงามดุจความฝัน
กระพริบตาภาพก็ดับลงฉับพลัน
น้ำปิงกลั่นเป็นน้ำกรด...รันทดใจ
"ครูเปี๊ยก"
19 สิงหาคม 2562
เครดิตภาพ : สะพานนวรัฐ (ขัวเหล็ก) จากอินเตอร์เนต
** สะพานนวรัฐ จากชุมชนวัดเกตุการามข้ามไปกาดวโรรส ซึงผู้เขียนเคยพลัดบ้านมาพำนักอยู่ช่วงวัยเด็ก
***สันทราย คือสันดอนทรายในแม่ปิงฤดูแล้ง สามารถเดินข้ามไปมาได้ เมื่อได้กลับมาอีกครั้งผู้เขียนเคยเดินข้ามไปมา และฝากร่องรอยไว้ใน ขณะเรียนฝึกหัดครู ที่กรุงเทพฯ ปี 2510
รอยทราย