หลายคนดูภาพยนตร์เพราะความบันเทิง... แต่คนจิตใจปกติละหรือ จะได้ความบันเทิงจาก Midsommar 
เพราะความบันเทิงของ Midsommar คือการได้เสพความหดหู่และเคราะห์กรรมที่เกิดกับเด็กกลุ่มนึง
ผ่านหนังสยองขวัญ ที่จ้องวนเวียนอยู่กับความตาย ..ผ่านงานภาพสวยๆ งานกำกับที่เป็นเอกลักษณ์ ซาวด์ที่แค่เพียงได้ยิน ก็ชวนคุณคิดไป
ต่างๆนานาๆ  ทั้งๆที่ภาพบนจอไม่ได้เคลื่อนไหวไปไหน

หนังเรื่องนี้ หาความสนุกไม่ได้ ...ใช่ครับ มันเป็นแบบนั้น เพราะมันไม่ได้ให้คุณดูแล้วสนุก..
มันเป็นหนังสำหรับคนชอบจินตนาการ ... ถ้าความบันเทิงของคุณคือการได้ปลดปล่อยจินตนาการกับหนังสยองขวัญ
ถ้าความสุขของคุณคือ การได้เห็นตัวละครกรีดร้อง ด้วยความเศร้าโศกแค้นเคือง ราวกับจิตใจจะสลาย ....
และอยู่ๆก็มีกลุ่มคนที่คุณไม่รู้จักคนมากรีดร้องตามคุณ จนไม่เป็นภาษามนุษย์  ... คุณควรไปดูเรื่องนี้ครับ

แต่ถ้าจิตใจคุณลั้นลา ชอบดูละครไทย ชอบหนังตลาดทั่วไปของอเมริกา ...คุณจะเดินออกมาจากโรงพร้อมกับการเสียดายเวลา 2ชมครึ่ง
คุณจะเสียดายตัง และคุณจะไม่ดูหนังของผกกคนนี้ และคุณอาจจะบอกคนอื่นต่อ ว่าหน้งมันอัปปรีย์

แต่สำหรับผม ผมออกมาจากโรง.. ผมก็บอกกับตัวเองเหมือนกัน หนังมันอัปปรีย์จริงๆ ..เพราะมันทำให้ผมหลุดไปสวีเดน
ผมได้ไปดูคนถูกบังคับให้มีอะไรกับเด็กวัยเพิ่งขึ้นเพิ่อทำลูก ไปพร้อมๆกับกลุ่มผู้หญิงแก้ผ้า ที่มายืนบิ้วข้างๆ..
ผมเพื่งเดินออกมาจากโรงนา ที่เต็มไปด้วยเพื่อนๆที่ถูกถลกหนัง....ผมเพิ่งถูกจับพันด้วยดอกไม้และโดนบังคับให้กินอะไรก็ไม่รู้ และมองเพื่อนๆ
โดนเผาตาย 
ใช่ หนังมันอัปปรีย์  แต่มันเป็นหนังที่ผมจะไม่ลืม...ไปอีกแสนนาน