ตามหัวข้อเลยค่ะ คือเขาชอบเพื่อนเรามานานพอสมควรแล้วค่ะ (เขาเป็นคนเล่าให้ฟัง+อาการมันฟ้อง) แต่เขามีนิสัยที่เพื่อนคนอื่นรับไม่ได้ เพื่อนเราคนนี้ก็ไม่ชอบเขา แล้วคือเราเป็นพวกจิตใจอ่อนไหว ทำให้เกิดความสงสาร (เพราะความขี้น้อยใจเพื่อน เรื่องเล็กๆน้อยๆก็แบบเก็บมาคิด ทำให้เราคิดว่าเราเข้าใจครสและสงสารเขา) เพราะเราก็ไม่เคยเห็นบางมุมจากเขาที่เรารู้จักตอนเกลียดเขา ทำให้รู้จักตัวตนเขามากขึ้น นั่นแหละค่ะ เราเริ่มรู้ตัวว่าเราแอบมองเขาบ่อยขึ้น เราอยากอยู่ใกล้ๆ อยากเล่นด้วย แล้วก็เริ่มเกิดอาการหึงเวลาเขามาเล่นกับเพื่อนในกลุ่ม เราก็จะแสดงนิสัยเสียออกไป เช่น เล่นเกมในห้องอยู่ๆ ก็ลุกหนีไปทำอารมณ์เสีย ก็ตีเนียนไปว่า แพ้เกมแล้วหัวร้อนไรงี้555 ยิ่งเขาเป็นพวกติดสกินชิพอะ คุยกับใครก็ต้องโดนเนื้อโดนตัว แต่เขาก็ไม่ได้ทำกับเราคนเดียว เลยน้อยใจแอบโกรธเขาบ่อยๆ เราไม่เคยบอกเพื่อนของเราเลยว่าชอบเขาตอนไหน เพราะเวลาเลิกเรียนหรือพักที่ว่าง เราเป็นพวกไม่ชอบลงไปต่อคิวโรงอาหาร ก็ติดนิสัยใช้เพื่อนบ้าง แวะๆไปดูร้านห่างผู้คนบ้างก็เลยต้องอยู่บนห้องรอเพื่อนซื้อขนมขึ้นมาให้ พักหลังๆมานี้ เขาก็ไม่ค่อยลงไป ฝากเพื่อนเราซื้อบ้าง เราก็จะอยู่ด้วยกัน นั่งเล่นเกมกันบนห้อง อยู่ด้วยกันขนาดที่เพื่อนเก่าที่อยู่อีกห้อง เข้ามาแซวแล้วก็คิดว่าเป็นแฟนกันจริงๆ555 เราก็ปัดๆไปว่าไม่ได้ชอบ แต่ในใจมันก็แอบฟินไปบ้าง ไม่เว้นแต่เพื่อนในกลุ่มก็แซว ระวังเหอะเดี๋ยวเผลอๆจะได้กัน ไอ้เราก็ต้องเก๊กไว้ก่อน ว่าไม่มีทาง แรกๆก็เป็นแบบนั้นค่ะ พอหลังๆมานี้เริ่มรู้สึกไปเอง อย่างที่บอกว่าอยากคุยอยากเล่นด้วย เพื่อนของเราคนที่เขาชอบก็ไม่ได้สนใจเขา เรายิ่งอยากดูแลเขาไปอีก คือซีนพระรองมาก แต่ต้องเก๊กว่าไม่ชอบเขา หลังจากที่เพื่อนเราไม่สนใจเขาก็ห่างๆมาแต่ก็ดูเหมือนยังอาลัยอาวรณ์เพื่อนเรา เราก็แบบไม่อยากให้เขายังมีครสนั้น เลยไม่ค่อยให้เพื่อนคนนี้อยู่กับเราเวลาที่อยู่กับเขา พยามแยกตัวมาอยู่กับเขาใช้ข้ออ้างกับเพื่อน คือเราก็เหมือนจะทุ่มเทให้มากขึ้นทุกครั้งที่เจอกัน เราเริ่มยอมเขาทั้งที่เมื่อก่อนเถียงกันหัวชนฝา โกรธอะไรบ้าง จนตอนนี้เวลาทำอะไรจะต้องถามความเห็นเค้า ***ตรงนี้คือจะขิงเหตุการณ์ที่เราเรียกว่า หมาหยอกไก่(คือคล้ายๆกับว่า ทำให้เราคิด แต่เขาไม่คิด)***
อย่างวันนี้เขาชวนเราไปดูหนังมาหลายอาทิตย์ เราก็ว่างไม่ตรงสักที จนเรามั่นใจครสตัวเองแล้วว่าชอบแน่ๆ กับ กลัวว่าเขาจะไม่ชวนเราอีกเพราะผิดนัด เลยลองไปดูด้วย (ตอนแรกกะจะให้มีโมเม้นถ่ายตั๋วหนังลงสตอรี่แต่พอหน้าโรงเขาเก็บตั๋วใส่กระเป๋าเลยเป็นงง เหมือนรู้ทัน555) ซึ่งเราก็ไม่ได้บอกเพื่อนเลยว่ามากับเขา แถมยังโกหกอีกว่าบังเอิญ แล้วพักหลังๆนี้เขาก็ยิ่งทำให้เราคิดเหมือนหมาหยอกไก่ เวลาอยู่ในห้องเรียน เขาก็จะมีมาแตะตัวหรือยืนใกล้ๆให้ชนกัน แต่เราก็ไม่เคยขยับหนีอะ แต่บางทีมีสายตาเพื่อนส่งมาก็จะเบ้ปาก แล้วเถิบออกอะ 5555 คือตลกตัวเองที่ไม่ซื่อสัตย์อะ อย่างวันนี้เราเฟลเรื่องๆนึง เราเลยอยากเว้นระยะห่างเวลายืนด้วยกัน แต่ยิ่งเราห่างเค้า เค้าก็จะขยับมาให้โดนแขนมั่ง ตอนดูหนังกัน แขนก็ชนกันตรงที่พักแขน แล้วประเด็นคือ ดูหนังที่ลุ้นระทึกอะ เลยแบบเนียนเหมือนนางเอกซีรีส์ตกใจแล้วหันไปทางพระเอกงี้5555 แต่แบบนางนิ่งมาก นึกว่าดูหนังคนละเรื่องกันเลย 5555 แต่นางก็มีแกล้งให้ตกใจบ้าง เอาแขนมาชนให้ตกใจก็มี คือบางซีนลืมกลัวไปเรย มัวฟินน อย่างเวลาเล่นเกมกัน เค้าก็จะโทรเฟสมา บางวันเพลินคุยกัน2-3ชั่วโมงก็มี เขาเริ่มส่งคลิปส่งเพลงต่างๆมาให้ดู เวลามีการบ้านหรืองานที่ไม่ได้ส่ง เขาก็จะส่งให้ลอก เขาก็จะพิมพ์ข้อความ ว่าให้ค่อยๆทำนะ รอนะ ทำเสร็จแล้วทักมา ใจนึงก็ไม่อยากคิดไปเอง ใจนึงก็ชอบแต่กลัวเพื่อนจะจับโป๊ะไหนว่าเกลียด บลาๆๆ จนเราอยากลองดูว่าเขายังมีใจให้เพื่อนเรารึป่าว วันนี้เลยแกล้งๆถามวันเกิดไม่ให้ไรเพื่อนเราหรอ เขาก็เหมือนสองจิตสองใจเพราะว่าไม่ได้คุยกับเพื่อนเรานานแล้ว แต่เขาก็เลือกจะซื้อให้ แต่ไม่ให้เราบอกว่าเขาฝากให้ เราก็โอเครรับปากว่าจะฝาก แต่ก็นั้นแหละค่ะ ใจนึงก็เพื่อน ใจนึงก็อยากให้เขาตัดใจจากเพื่อนเรา เพราะเพื่อนเราไม่ได้ชอบเขาเลย ดูเหมือนเป็นคนเห็นแก่ตัวลางๆ5555 เราอึดอัดนะเราไม่อยากจะพัฒนาคสพนี้ แต่ก็อยากจะมีเขาไปเรื่อยๆ เราควรจะเผื่อใจหรือยังไงดีคะ ตอนนี้เวลาอยู่กับเพื่อนก็พยายามแอ๊บว่าไม่ชอบเขา แต่ใจคืออยากตีปากตัวเองที่ไปว่าเขาไม่ดี เราควรซื่อสัตย์กับใจตัวเองมากน้อยแค่ไหน ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ