ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 ที่เราไปป่าบงเปียง เพื่อนมาชวนเช้า ก็รีบตกลงเลย เพราะเพื่อนมีรถโฟร์วีลซึ่งจะสะดวกมากกับการไปทริปนี้

เราไปครั้งแรก โดย เอารถไปจอดที่น้ำตกแม่ปาน แล้วโทรเรียกรถชาวบ้านมารับ ค่ารถรับส่งไปกลับ 700 บาท ทางนี้เป็นทางใกล้สุดแต่สภาพถนนเป็นโคลนเละเทะ ลื่นมาก นั่งรถขย่มๆไปประมาณ 20 นาที ถ้ากินข้าวมาอิ่มมากไปโปรดระวังอ้วก ตอนนั้นเป็นเดือน พย. ข้าวกำลังเหลืองพอดี แต่โดนพายุข้าวเลยล้มระเนระนาด

ไปครั้งที่ 2 ไปกับเพื่อนที่มีรถโฟร์วีลคนเดียวกับครั้งที่ 3 ไปทางน้ำตกแม่ปานเหมือนเดิม ทางโหดเหมือนเดิม ดีที่เพื่อนขับรถเก่งชำนาญมาก แต่ขากลับทางก็ทั้งมืดทั้งลื่น เรามีแอบสวดมนต์เหมือนกัน กลัวรถลื่นตกเขานี่จบข่าวเลย เพื่อนมาบอกตอนหลังว่ามีจังหวะหนึ่งเกือบลื่นล้อฟรีเหมือนกัน ตอนนั้นน่าจะเป็นเดือน กค. เป็นช่วงหน้าฝน กำลังเริ่มปลูกข้าว ข้าวเขียวชอุ่ม ตอนนั้น ฝนก็ตกเหมือนกัน แต่ไปถึงเร็ว เลยได้อยู่ถ่ายรูปนานหน่อยจนแสงหมด

ส่วนครั้งที่ 3 นี้ เราไปปลายเดือน กค. 62 เป็นช่วงเริ่มปลูกข้าวพอดีเหมือนครั้งที่ 2 ข้าวกำลังเขียวสวย และมีช่องว่างเห็นน้ำในนา เราออกจากตัวเมืองเชียงใหม่ประมาณ บ่าย 3 คราวนี้ต้องไปทางอ้อม เพราะทางตรงที่ไปทางน้ำตกแม่ปานปิดทำถนน เพื่อนเสียดายมาก เพราะอยากไปทางตรง เพราะมันสั้นดี ไม่ต้องอ้อม  คือแบบนางไม่สนว่าถนนโคลนลื่นเละหนักมากเพราะนางชำนาญการขับทางวิบากมาก ส่วนทางอ้อมที่ต้องไปวันนี้ คือไปทางอำเภอแม่แจ่ม ตรงไปจนเจอที่ว่าการอำเภอแม่แจ่ม แล้วเลี้ยวขวา ขับผ่านน้ำออกฮู แล้วไปตามทางที่ไป "บ้านทุ่งยาว"ต่อ ทางนี้ถนนก็เป็นคอนกรีตบ้าง ลูกรังบ้าง บางช่วงถนนก็พังเป็นหลุมเป็นบ่อลึก เล็กบ้างใหญ่บ้าง ถ้าขับมาเองคงต้องปาดเหงื่อหลายรอบ แต่ก็มีรถเก๋งขับมาได้หลายคันเหมือนกัน (เห็นเขาสวนมา) เก่งจัง มาคราวนี้เชื่อกูเกิ้ลมากไป เหมือนมันตั้งค่าใหม่ระหว่างทาง พาขับหลงวนจนจะกลับทางเดิมอีกต่างหาก ดีที่เพื่อนไหวตัวทัน จอดถามชาวบ้าน เขาบอกเลยมาแล้ว อ้าว ซะงั้น  เสียเวลาถ่ายรูปไปอีก

ไปจนเกือบถึงป่าบงเปียง หันไปทางขวามือจะมีวิวหุบเขาให้ถ่ายรูปได้ ต้องเอารถหลบจอดแนบข้างทางเพราะถนนแคบ

จากนั้นขับต่อไปอีกนิดเดียวก็ถึง ป่าบงเปียงแล้ว ต้องจอดรถแนบข้างทางลาดชันตามแนวเขาเพราะถนนค่อนข้างแคบ จากนั้นก็แบก กล้อง พร้อมขาตั้งไปลุยกันเลย มาครั้งนี้คันนากว้างกว่าคราวที่แล้ว สามารถวาง 2 เท้าบนคันนาพร้อมกันได้ หรือเพราะลงคนละจุดกับคราวที่แล้วก็ไม่รู้ คราวแล้ววางเท้าได้เท้าเดียว ต้องเดินแบบแคทวอคบนคันนา คราวนี้เลยเดินง่ายขึ้นเยอะเลย

แดดกำลังส่องสะท้อนพื้นนาสวยมาก

ต่างคนต่างถ่ายตามมุมที่เลือกอย่างเมามัน

ขณะที่กำลังถ่ายกันอย่างเมามันได้แป๊บเดียวเท่านั้น น่าจะซัก 20 นาที ก็เห็นเงาฝนกำลังพุ่งตรงมาอย่างจัง แล้วแป๊บเดียวฝนตัวจริงก็ตามมา

ภาพเงาฝนกำลังไล่จากภูเขามาตรงนาขั้นบันไดพอดีเลย

พวกเราเลยต้องเข้ามาหลบฝนตรงนอกชานของบ้านพักที่ใกล้สุดตอนนั้น คือบ้านพักดูนา เป็นบ้านพักขนาดเล็ก สำหรับพัก 1-2 คน ต้องถอดรองเท้าก่อนขึ้นบนนอกชานเพราะเจ้าของจะได้ไม่ต้องมากวาดอีก เจอช่างภาพอีกคนที่มาถึงก่อนพวกเรา มาหลบฝนเหมือนกัน ขอดูรูปเขา โอ้โห ได้วีดีโอไทม์แลปอย่างงาม แล้วฝนจะหยุดเมื่อไหร่เนี่ย แสงก็จะหมดแล้วเพราะเสียเวลาหลงทางเกือบชั่วโมง  ฝนไม่มีทีท่าว่าจะหยุด พวกเราก็เลยเอาข้าวเหนียว หมูทอด (มันเยอะมาก ไม่ค่อยมีเนื้อ) ที่ซื้อมาจากตัวเมืองแม่แจ่ม มากินกันตรงระเบียงบ้านพักดูนา ขอขอบคุณพี่เจ้าของบ้านพักดูนามากๆ ที่อนุญาตให้พวกเรามาหลบฝนและกินข้าวกัน  ที่นี่ใช้ไฟจากโซลาเซล พอเริ่มมืดไฟก็ติด มีห้องน้ำอยู่ติดบ้านพักเลย เรานั่งกินกันจนเสร็จก็มืดพอดี อดถ่ายต่อเลย แสงหมด และเจ้าของบ้านพักเดินมาบอกว่า จะมีแขกเข้ามาพักพอดี เราก็เลยกลับกัน ตอนนั้นคิดว่าน่าจะซัก ทุ่มกว่าๆ ไม่ได้ดูนาฬิกา

วิวจากระเบียงบ้านพักดูนา

เบอร์ติดต่อบ้านพักดูนา

วันนี้ปิดทริปด้วยความเศร้า ที่มาตั้งไกล แต่ได้ถ่ายรูปแป๊บเดียว เป็นการมาบ้านป่าบงเปียงที่ได้ใช้เวลาอยู่ที่นี่สั้นที่สุด ตอนเดินกลับไปที่รถต้องระวัง เพราะทางก็มืด แถมคันนาโดนฝนเลยลื่นขึ้นเยอะ เดินลำบากกว่าขามา ถ้าลื่นตกคันนาหน้าทิ่ม กล้องก็เละอีกต่างหาก คราวนี้หลงนานไปหน่อย เกือบชั่วโมงเลยมีเวลาถ่ายน้อยมาก

วิวสุดท้ายก่อนกลับ

กลับถึงเชียงใหม่ประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆ  คราวหน้าคงได้มาอีก อาจจะมาทริปแบบค้างคืนก็น่าสนเหมือนกัน มีบ้านพักเพิ่มขึ้นเยอะเลยค่ะ เท่าที่ลองสอบถามมาเห็นคิดราคาเรทเดียวกันหมดคือ หัวละ 500 บาท รวมอาหารเย็นและอาหารเช้า