สวัสดีครับ ผมชื่อ เอ (นามสมมุติ) ลักษณะนิสัย ก็เป็นคนเฮฮ่านะครับ กล้าได้กล้าเสีย ยอมหักไม่ยอมงอ ไม่พูดขอโทษง่ายๆครับแต่เป็นที่รักของพี่ๆที่ทำงานนะครับ เพราะเป็นคนเรียนรู้ไวและชอบช่วยเหลือทุกคนครับ เข้าเรื่องเลยนะครับ
**คือผมทำงานอยู่ห้างห้างนึงครับ ที่ทำงานก็จะมีเพื่อนที่สนิทหลายคนนะครับแต่ที่สนิทที่สุดคือ บี (นามสมมุติ) นิสัยมันก็เงียบๆนะ ขรึมๆ  แต่ถ้ารู้จักจริงๆจะรู้ว่ามันเฮฮ่า บ้ากาม แต่มันเป็นคนไม่คิดเยอะอะครับ แบบช่างมัน ทุกเรื่อง ต่อนะครับ คือผมกับไอบีที่สนิทกันมากเพราะเคยเรียนด้วยกันตั้งแต่ตอนมหาลัยแล้วครับ แล้วคราวนี้มันชวนมาทำงานก็เลยมาทำ เรียกได้ว่าเป็นคู่หูเลยครับ ไม่ว่าจะเติมของ ประกอบของ ไปส่งของ ไปเที่ยว กินข้าวหรือดูหนัง กินเหล้า ก็จะไปด้วยกันนะครับ ปกติมันไม่ค่อยไปไหนแต่ถ้าผมชวนจะเปอร์เซ็นไปสูงครับ  พวกผมก็สนิทกันมาจนพักหลังๆ มี ซี (นามสมมุติ)เข้ามาทำงานแผนกใกล้เคียงกัน หลังจากนั้นไอบีก็เปลี่ยนไปครับ เริ่มคุยกับผมน้อยลง ส่วนมากจะคุยกับไอซีแล้วผมยืนอยู่ด้วยฟังมันคุยกันเลยเหมือนมันคุยกับผม จนพักหลังๆ ถ้าไอซีไม่มามันก็จะอยุแต่ในแผนก ไม่เดินมาคุยกับผมเลย  ช่วงนี่หนักสุดเลยครับ  เดินผ่านผมไม่ทักเลยครับทั้งวัน แต่มันก็คุยกับคนอื่นปกตินะครับ จนจะกลับบ้านถึงเดินมาคุยนิดนึงละก็กลับบ้าน แต่ตอนไปพักกอนข้าวมันก้จะมาเรียกไปกินด้วยกินนะครับ วันไหนไอซีมามันถึงออกมาคุยกับไอซี และก็มีบ้างที่หันมาคุยกับผม คือต้องบอกก่อนว่าพวกผมเป็นเพื่อนที่ทะเลาะกันบ่อยนะครับ แต่ไม่ได้ทะเลาะเพื่อต่อยกันครับ ทะเลาะเพื่อให้เข้าใจครับ ถ้ามีเรื่องอะไรข้องใจผมจะไปถามเลยครับเพราะกลัวเสียเพื่อน ถ้าผมผิดผมจะขอโทษทันทีครับ (ปกติไม่ขอโทษง่ายๆนะครับแต่เพราะสนิทมาก) เนี้ยครับ ช่วงนี้มันเป็นแบบนี่ เคยถามแล้วว่าไม่สบายใจที่มีกูเป็นเพื่อนรึเปล่าทำไมช่วงนี้แปลกๆว่ะ  มันก็ขำแล้วบอกว่าคิดไปเองครับ  แต่ตอนนี่ผมมั่นใจมากว่าไม่ได้คิดไปเอง  คนเป็นเพื่อนอะครับ มันต้องรู้สึกอ่ะครับ  ตอนนี่ผมกำลังคิดว่าจะย้ายที่ทำงานแล้วครับ ผมไม่อยากให้เพื่อนไม่สบายใจ  ถ้ามันลำบากใจผมจะได้ไปทำงานที่อื่นครับ หรือผมควรทำยังไงครับ