สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องขอเเนะนำตัวก่อน เราอายุ 16 ปี เราเป็นพี่คนโต มีน้องชาย 1 คน ตอนเด็กเราอาศัยอยู่กับยายที่บ้านนอก ทำให้เป็นคนติดยายมากกว่าพ่อเเม่ พอขึ้นประถมเราก็ย้ายมาอยู่กับพ่อเเม่ เเล้วพ่อเเม่ก็มีน้องหนึ่งคน ตอนนั้นน่าจะเป็นตอนที่ความรู้สึกเเย่ๆเริ่มเข้ามา (เราอยากเป็นลูกคนเดียวมากกว่า) พอน้องเกิดมาจากที่เราไม่เคยได้อยู่กับพ่อเเม่อยู่เเล้ว เราจึงอยากให้เขาดูเเลใส่ใจ ให้ความสนใจ เเต่พ่อกับเเม่จะเเคร์เเค่น้องมากกว่า ตอนเเรกเราก็คิดเเค่ว่า เออ น้องเพิ่งเกิด ยังคงต้องการความรักความอบอุ่น เเต่พอนานเข้า ความรู้สึกอิจฉามันเริ่มเเทรกเข้ามาเรื่อยๆ น้องมักจะได้ทุกอย่างที่เราไม่ได้ ของเล่นที่น้องอยากได้เเม่ก็ซื้อให้ เเต่ทีเราขอเเม่ไม่เคยให้เลย (เราไม่เคยได้ของเล่นเลย เพราะตอนที่อยู่กับยาย ยายไม่มีเงิน) เราจึงอิจฉาที่น้องได้ทุกๆอย่าง พ่อเเม่เเคร์เเค่น้องถามเเต่น้องว่า หิวมั้ย? อยากกินอะไรรึเปล่า? เราก็เริ่มรู้สึกว่าเราไม่สำคัญ เเต่ก็พยายามคิดว่าเราโตเเล้วนะ พอขึ้นมัธยม ความรู้สึกเเย่ๆบวกกับทัศคติที่ลบมันยิ่งทำให้เรารู้สึกไม่ดีมากขึ้น เเต่เราไม่ได้เกลียดน้องนะ เราเคยได้รับการประเมิน EQ หลายครั้งเเละทุกครั้งเราก็มีปัญหาตลอด มีอยู่ครั้งหนึ่งเราลืมไดอารี่ไว้ที่ห้องประจำชั้น ครูมาเห็นจึงอ่าน เรียกเราไปพบเเละให้เล่าเรื่องราวอยู่หลายชั่วโมง พร้อมกับให้ประเมินโรคซึมเศร้า ความเครียดเเละความสุข ผลออกมาว่า เรามีภาวะซึมเศร้ารุนเเรง มีความเครียดมาก เเละความสุขน้อยกว่าคนปกติ เราเครียดมากขึ้นกลัวว่าครูจะโทรไปหาพ่อเเม่ เพราะเราไม่ค่อยสนิทกับพ่อเเม่ ถ้าพ่อเเม่รู้คงด่าอีกเเน่ๆ เราเคยทะเลาะกับเเม่หนัก เเละเเม่เผลอพูดว่า ถ้าย้อนกลับไปได้จะไม่มีเราเลย ในใจเราอยากจะเถียงกับว่า เราก็ไม่อยากเกิดมานักหรอก เเค่ถ้าพูดออกไปเเม่ต้องเสียใจมากเเน่ๆ จนตอนนี้คำพูดนั้นมันคอยย้ำเตือนเราตลอด ระยะห่างของเรากับเเม่มันมากกว่าขึ้น เรารู้สึกอึดอัด เราควรจัดการกับความรู้สึกที่มันเเย่ๆพวกนี้ได้ยังไง ช่วยเเนะนำหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ