เรื่องมีอยู่ว่า . . .
เรามีเพื่อนสนิทคนนึงที่มีปัญหาเรื่องการเงินตั้งแต่ตอนมัธยม(ปัจจุบัน27ปี) เป็นคนมือรั่วมีเงินเท่าไหร่ใช้หมดแถมสร้างหนี้ด้วยและพอยืมชอบคืนไม่ตรง
ออกแนวไปทางโกหกอย่างเช่น ตู้พัง Appเสีย ค่าอันนั้นมาจำเป็นต้องจ่ายก่อน บลาๆๆๆๆ
ปัจจุบันทุกคนในกลุ่มโดนแชทหรือโทรยืมตลอด คนที่โดนบ่อยสุดคือดิฉัน เพราะสนิทและพูดคุยกันเรื่อยๆ
ทุกคนมีภาระหน้าความรับผิดชอบหลายอย่าง ผลัดกันให้ยืมบ้างวนเวียนไปเรื่อยๆ จนมาถึงจุดที่ทุกคนมาถามดิฉันว่าAมีปัญหาอะไรหรือเปล่า
ทำไมชอบมายืมเงินจัง คนที่ 1 2 3 4 5 6 ให้ความเห็นตรงกันว่า เราควรบอกไปตรงๆว่าภาระเราก็มีบางทีก็ไม่มีนะ ต้องใช้จ่าย เราช่วยได้เท่าที่ช่วย บลาๆๆๆ
เราเป็นตัวแทนของกลุ่มเพื่อที่จะไปพูดคุยกับA และเริ่มด้วยประโยค สถานะการเงินตอนนี้เป็นยังไงบ้าง Aบอกแย่เลยหมุนไม่ทันอันนั้นอันนี้เข้ามาพูดกันหมด
(ประโยคนี้ได้ยินแต่เด็กๆ) Aต้องเมเนจตัวเองให้ดีกว่านี้ถ้าอะไรที่ไม่เป็นจำเป็นอย่าไปใช้ฟุ่มเฟือย อันไหนลดได้ลด ไม่ใช่มีเท่าไหร่ต้องใช้หมดให้นึกถึงตอนที่ไม่มีใครจะมาช่วยเราได้ตลอดอย่าไปหวังพึ่งคนอื่นตลอดสุดท้ายแล้วตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ที่บอกนี่คือเป็นห่วงคนนั้นก็พูดคนนี้ก็แชทมาถามว่าAแชทมายืมเงินอีกแล้ว เราไม่อยากให้คนอื่นมองAไม่ดี เราไม่เคยได้ยินคนมานินทาต่อหน้าให้ฟังแต่ได้ยินปากต่อปากมาเรื่อยๆ ที่พูดตรงๆหวังว่าจะไม่โกรธกันนะ Aบอกเข้าไม่ไม่โกรธ นางก็ยอมรับว่านางยืมบ่อยจริงๆ(1วันโทรมา3รอบยังมี)
แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ผ่านไปได้ไม่นาน Aก็ทักและโทรมายืมเหมือนเดิม เราตอบกลับไปว่าเคยบอกเคยเตือนกันแล้วว่าอย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก คนที่เสียคือAนะ เราพูดคุยแบบดีนะคะไม่ใช้น้ำเสียงกระแทก-ดันใดๆทั้งสิ้นเพราะเราไม่อยากให้Aรู้สึกไม่ดี แต่แล้วก็มีประโยคที่ว่า
-มีเรื่องจำเป็นต้องใช้ด่วน
-มายืมเพื่อนบ่อยก็เกรงใจแต่มันจำเป็นจริงๆ
-สัญญาจะคืนตามกำหนด
-ไม่มีที่พึ่งแล้ว
-ตันแล้ว
ทุกอย่างวนลูปเดิม วนอย่างกะเราไม่เคยพูดอะไรออกไปเลย
ตั้งแต่เปิดใจคุยกันเรายังให้ยืมบ้างแต่ไม่ทุกครั้งเหมือนเมื่อก่อน ให้ยืมแค่หลักร้อยค่ะ เพราะอะไรหรอ เพราะว่าเราต้องเมเนจตัวเองให้ตรงตามแพลนที่เราแพลนว่าว่าเดือนนี้มีค่าใช้จ่ายอะไร ต้องซื้ออะไร บางทีเราก็อยากช้อปปิ้งบ้าง คือเงินที่เราหามาเราก็อยากใช้โดยภูมิใจว่าซื้อได้นะ ไหนจะปัญญหาสุขภาพจิต บอกตรงๆเลยว่าแย่ด้วยประโยคที่ว่า "ยืมเงินหน่อย" คุณคิดดูนะคะว่าเราต้องเจอกับประโยคนี้มาตลอด สุขภาพจิตมันจะเสียขนาดไหน
อยากให้ทุกคนมาแชร์ให้ฟังด้วยค่ะว่าเจอรูปแบบอะไรบ้างและแก้ไขปัญหานี้ยังไง
ปล.ยืมตั้งแต่หลักร้อยถึงหลักหมื่น
แชร์ประสบการณ์เพื่อนชอบโทรมายืมเงิน
เรามีเพื่อนสนิทคนนึงที่มีปัญหาเรื่องการเงินตั้งแต่ตอนมัธยม(ปัจจุบัน27ปี) เป็นคนมือรั่วมีเงินเท่าไหร่ใช้หมดแถมสร้างหนี้ด้วยและพอยืมชอบคืนไม่ตรง
ออกแนวไปทางโกหกอย่างเช่น ตู้พัง Appเสีย ค่าอันนั้นมาจำเป็นต้องจ่ายก่อน บลาๆๆๆๆ
ปัจจุบันทุกคนในกลุ่มโดนแชทหรือโทรยืมตลอด คนที่โดนบ่อยสุดคือดิฉัน เพราะสนิทและพูดคุยกันเรื่อยๆ
ทุกคนมีภาระหน้าความรับผิดชอบหลายอย่าง ผลัดกันให้ยืมบ้างวนเวียนไปเรื่อยๆ จนมาถึงจุดที่ทุกคนมาถามดิฉันว่าAมีปัญหาอะไรหรือเปล่า
ทำไมชอบมายืมเงินจัง คนที่ 1 2 3 4 5 6 ให้ความเห็นตรงกันว่า เราควรบอกไปตรงๆว่าภาระเราก็มีบางทีก็ไม่มีนะ ต้องใช้จ่าย เราช่วยได้เท่าที่ช่วย บลาๆๆๆ
เราเป็นตัวแทนของกลุ่มเพื่อที่จะไปพูดคุยกับA และเริ่มด้วยประโยค สถานะการเงินตอนนี้เป็นยังไงบ้าง Aบอกแย่เลยหมุนไม่ทันอันนั้นอันนี้เข้ามาพูดกันหมด
(ประโยคนี้ได้ยินแต่เด็กๆ) Aต้องเมเนจตัวเองให้ดีกว่านี้ถ้าอะไรที่ไม่เป็นจำเป็นอย่าไปใช้ฟุ่มเฟือย อันไหนลดได้ลด ไม่ใช่มีเท่าไหร่ต้องใช้หมดให้นึกถึงตอนที่ไม่มีใครจะมาช่วยเราได้ตลอดอย่าไปหวังพึ่งคนอื่นตลอดสุดท้ายแล้วตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ที่บอกนี่คือเป็นห่วงคนนั้นก็พูดคนนี้ก็แชทมาถามว่าAแชทมายืมเงินอีกแล้ว เราไม่อยากให้คนอื่นมองAไม่ดี เราไม่เคยได้ยินคนมานินทาต่อหน้าให้ฟังแต่ได้ยินปากต่อปากมาเรื่อยๆ ที่พูดตรงๆหวังว่าจะไม่โกรธกันนะ Aบอกเข้าไม่ไม่โกรธ นางก็ยอมรับว่านางยืมบ่อยจริงๆ(1วันโทรมา3รอบยังมี)
แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ผ่านไปได้ไม่นาน Aก็ทักและโทรมายืมเหมือนเดิม เราตอบกลับไปว่าเคยบอกเคยเตือนกันแล้วว่าอย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก คนที่เสียคือAนะ เราพูดคุยแบบดีนะคะไม่ใช้น้ำเสียงกระแทก-ดันใดๆทั้งสิ้นเพราะเราไม่อยากให้Aรู้สึกไม่ดี แต่แล้วก็มีประโยคที่ว่า
-มีเรื่องจำเป็นต้องใช้ด่วน
-มายืมเพื่อนบ่อยก็เกรงใจแต่มันจำเป็นจริงๆ
-สัญญาจะคืนตามกำหนด
-ไม่มีที่พึ่งแล้ว
-ตันแล้ว
ทุกอย่างวนลูปเดิม วนอย่างกะเราไม่เคยพูดอะไรออกไปเลย
ตั้งแต่เปิดใจคุยกันเรายังให้ยืมบ้างแต่ไม่ทุกครั้งเหมือนเมื่อก่อน ให้ยืมแค่หลักร้อยค่ะ เพราะอะไรหรอ เพราะว่าเราต้องเมเนจตัวเองให้ตรงตามแพลนที่เราแพลนว่าว่าเดือนนี้มีค่าใช้จ่ายอะไร ต้องซื้ออะไร บางทีเราก็อยากช้อปปิ้งบ้าง คือเงินที่เราหามาเราก็อยากใช้โดยภูมิใจว่าซื้อได้นะ ไหนจะปัญญหาสุขภาพจิต บอกตรงๆเลยว่าแย่ด้วยประโยคที่ว่า "ยืมเงินหน่อย" คุณคิดดูนะคะว่าเราต้องเจอกับประโยคนี้มาตลอด สุขภาพจิตมันจะเสียขนาดไหน
อยากให้ทุกคนมาแชร์ให้ฟังด้วยค่ะว่าเจอรูปแบบอะไรบ้างและแก้ไขปัญหานี้ยังไง
ปล.ยืมตั้งแต่หลักร้อยถึงหลักหมื่น