คนเราอายุมากขึ้นมักจะ"คิดถึงอดีตเก่าๆเสมอ" มันคงจะจริง เเละ อดีตที่เราฝังใจ มันคงไม่มีวันลืม เเม้จะนานเเค่ไหน....ที่กล่าวมาก็เเค่อยากจะใช้พื้นที่ตรงนี้ระบายความในใจที่เก็บมานานเกือบๆ20 ปี(น่าจะประมาณนั้น) ยุคโนเกีย 3310 ตัวท็อป ก่อนที่จะเป็นตำนานอ่ะ...ขอสาบานว่าไม่ได้เเต่งขึ้น หรือมโนใดๆ เเละ"ไม่ได้ดูซีรีย์มาก"...เเต่ซีรีย์บางเรื่องมันดันมาตรงกับผม "จนผมไม่อาจลืมเรื่องนี้ของผม เเม้จะนานเเค่ไหนก็ไม่ลืม.." ตอนจบผมมีคำถามในหัวที่อยากถามเพื่อนๆในนี้
      เรื่องมีอยู่ว่า ยุคสมัยที่โลกโซเชี่ยลยังไม่หลากหลายเเละมากมายเข้าถึงง่ายดายขนาดนี้ ยุคที่เเชทผ่านเวปบนมือถือด้วยโปรเเกรมเเชทที่ค่ายมือถือสร้างขึ้นมา มีเวปนึง(จำชื่อไม่ได้)ของค่ายAIS ผมได้รู้จักกับ ผญ.คนนึง เธอใช้ชื่อว่า ม.(ขอใช้ตัวย่อนะครับ) เราคุยกันอยู่ได้ สัก เดือนนึง ในเเชท ผมนึกอยาก สานต่อกับเธอให้มากกว่าคนคุยเล่นไปวันๆ เลยขอเบอร์เธอ เเล้วเธอก็ให้มา ผมไม่รอช้า รีบโทรทันที(ตอนนั้น21.00โดยประมาณ) ผมขอใช้ชื่อผมว่า อ. นะครับ........เมื่อเธอรับสาย.....
ม.-ฮัลโหล 
อ.เบอร์ ม. ป่าวครับ....
ม.-ใช่ค่ะ จากไหนค่ะ   
อ.-เราอ.ไงที่คุยกัน ในเเชทอ่ะ ที่ขอเบอร์เมื่อกี้..
ม.-เเชท? เเชทอะไรค่ะ เราไม่เคยเเชทนะค่ะ คุณคงโทรผิดเเล้วเเหละ
....ขณะนั้นเราคิดในใจล่ะว่า เอาเเล้ววววว โดนหลอกเเล้ว ให้เบอร์มั่วๆมานี่หว่า เเต่เอ๊ะ!! ชื่อ ม. ก็ตรงนี่นา เลยถามอีกที...นี่ชื่อ ม. หรือเปล่าครับ เธอก็ตอบว่า ใช่ค่ะ เเต่เราไม่รู้จักกันนะค่ะขอโทษค่ะ เเล้วเธอ ก็วางสายทันที...เรางงไปพักนึง เเล้วก็เข้าเวปในมือถือเพื่อคุยกับ ม. ในเเชท ให้เเน่ใจ ว่าไม่ได้ผิดเบอร์ เเต่"ออฟไลน์"-*- 
    ผมก็ด้วยความค้างคาใจ เลยตัดสินใจส่งข้อความไปที่เบอร์นั้นอีกที ว่า..ตกลงยังไงเนี่ย ให้เบอร์มา กลับบอกว่าไม่ใช่คนที่คุยในเเชท ชื่อก็ตรงนะ
...สักพัก เธอส่งกลับมา - ฉันไม่เคยเเชท
   ยุคนั้นจะส่งรูป ต้องส่งผ่านมัลติอะไรนี่เเหละ(เรียกยาก) เเถมเสียเงินค่าส่งอีก เลยไม่มีการ เเคปจอส่งเเบบสมัยนี้
ผมกับเธอ ตอบ-ถามกันใน SMS สักพัก จนผมบอกไปในSMS ว่า เงินหมดละ ไม่เป็นไร ถ้าผิดคนก็ขอโทษเเล้วกัน...ฝันดีนะครับ(หยอดๆไปนิดนึงเพราะปลายสายเสียงน่ารักดี ตอนคุยครั้งเเรก)....เธอก็โทรกลับมาเฉยเลย!!!!
   เเล้วเราก็คุยกัน จนเข้าใจว่าเธอ น่าจะโดนเพื่อน ญ.ของเธอ แอบอ้างชื่อ เเต่ไม่เข้าใจ ว่าทำไมถึงให้เบอร์ เธอไป อาจเพราะ เห็นว่าเธอ เพิ่งโดนเเฟนทิ้งหรือเพราะอะไร เเต่ช่างเถอะ เราคุยกับนายเเก้เบื่อก็สนุกดี(เธอบอกเเบบนี้) เราคุยกัน ยาวเลยคืนนั้นไม่รู้คุยไรบ้าง ทั้งๆที่ผมคุยไม่เก่งนะ เเต่ไหงคุยได้ยันเช้า
 ข้ามวันมาอีกวัน ผมก็ ส่งข้อความไปหาเธอ " ดีครับ ตื่นยัง" ไม่เกิน5 นาที เธอโทรกลับมาเลย เเล้วก็คุยๆๆๆๆๆๆ(ยาวตามเคย)
 เราคุยกันเเบบนี้ ได้ 1 เดือน มั้งไม่ก็เเค่ 3 อาทิตย์ ผมก็บอก อยากเจอตัวจริงอ่ะ นัดเจอได้ป่าว
เธอก็ลังเลๆ ผมก็ตื้อๆๆๆ จนเธอยอม เเล้วก็นัดเจอกัน วันอาทิตย์ ว่าจะเจอกัน
   เเล้วก็ถึงวันนัด เธอขับรถมารอที่ปั๊ม ตรงข้ามซอยบ้านผม เเล้วโทรตาม ผมที่รออยู่ ปากซอย ผมเดินข้ามสะพานลอยไป คุยไปในสาย ถามว่าคันไหน(มองไปด้วย) จนมาถึงรถ...ผมชะงักไปนิดนึง คิดในใจ(เฮ๊ย!!!ขับเบ๊นซ์มาเลยหรอเนี่ย!!!) ใจผมแป๊วเลย คิดในใจ จบละ รวยๆขนาดนี้ เราเเค่ ยาจก เห็นเรา นางคงสตาร์ทรถ เเล้วเหยียบมิดไมล์ หนีไปเเน่-*-
 ผมยืนอยู่ตรงหน้ามินิมาร์ทในปั๊ม ใกล้รถเธอ..เธอ เปิดกระจกรถ เรียก
นี่!!! อ. ป่าวค่ะ ผมก็ ค ค ค ครับ นี่ ม.หรอ 
ม.- ขึ้นมาสิ ยืนทำไรร้อนๆ งงไรอยู่
อ. - เห็นรถก็ไม่กล้าขึ้นอ่ะ เลยรอให้เเน่ใจ ว่ารับเราได้
ม. - เป็นไรจะรับไม่ได้ คนเหมือนกัน หน้าก็ไม่โจรขนาดต้องรับไม่ได้นี่
 เอาไงต่อไปไหนดี ม. ไม่ดูหนังนะ ไม่ค่อยอยากดู
อ.เเล้วเเต่ อยากไปไหนละ กินข้าวก่อนป่ะ
ม.ไม่อ่ะ อ. หิวหรอ เค้าไม่หิวอ่ะ 
ผมก็คิดไม่ออก(อ้าว หนังไม่ดู ข้าวไม่กิน เเล้ว จะไปไหนละทีนี้ งง ครับ) ไม่เคยนัดสาวซะด้วย
ม.งั้นเเถวนี้ห้างไหนไกล้ ไปซื้อของเดินเล่นกันดีกว่า
อ.โอเค ได้ ไปเดอะมอลล์บางเเคละกัน (ดีสุดในย่านนั้น ตอนนั้น)
   ระหว่างทางเราก็คุยกันไปด้วยถึงเรื่อง เเรกๆ ที่เราคุยกัน ก็งงๆ กัน ไป ว่า เเชทอะไร ตกลงใครเเชท รื้อเรื่องวันเเรกที่โทรหามาคุยไรงี้..... ระหว่างเดินห้าง ขอข้ามไปเลยละกัน ไม่มีไรพิเศษ ...จนถึงตอนจะต้องเเยกทาง เธอบอก เดี๋ยวไปส่งเเล้วถึงบ้านจะโทรหานะ ถ้า จะสานต่อ(คบจริงๆ)
ม.จะกลับบ้านเลยป่าวเดี๋ยวไปส่ง
อ.ไม่อ่ะ วันนี้วันอาทิตย์ เราว่าจะกลับห้อง(ห้องพักที่เช่าใว้ เวลาทำงาน เลิกงานจะนอนที่นั่น)
ม.อ้าวหรอ งั้นเดี๋ยวไปส่งที่ห้องละกัน
อ.อืม ได้(สาบานว่าผมไม่ได้คิดเรื่อง พา สาวขึ้นห้องเลย)
  จนมาถึงหน้าตึก ม. ก้ บอก ให้ขึ้นไปดูห้อง ได้ป่ะ วันหลัง มา จะ ได้ มาหาที่นี่ง่ายดี ไม่ต้องไปนัดในปั๊มอีก
ผมก็ไม่ได้คิดไรนะ(จริงๆ) เค ไปดิ อยากขึ้นไปก็ขึ้น พอถึงห้อง(เเคบๆ) ม.ก็นั่งลงตรงที่นอน(ทั้งห้องมีเเค่ ที่นอน กับทีวี เเละตู้เสื้อผ้า เต็มห้องละ)
 ระหว่างนั้น ก็นั่งคุย กันไป เรื่อย จนจู่ๆ เราก็ สปาร์คคคคคคคค!!!!! เเล้วเราก็......เซ็นเซอร์นะครับ ณ.จุดนี้
เเต่ไม่ได้เกินเลยตามที่คุณๆคิดนะครับ เราเเค่ จูบกันเฉยๆ เเล้วก็ถึงเวลาที่เธอต้องกลับ
    หลังจากนั้น เราก็ โทรคุยกันมากกว่าเดิมอีกไม่ต่ำกว่าตี3ทุกคืน เเละนัดกัน ทุก อาทิตย์ หรือ 2 อาทิตย์ เจอกัน บางที เธอก็มา เเบบ เซอร์ไพส์ วันทำงาน เราก็ สนิท กันมากขึ้นเเละลึกซึ้งไปขั้นนั้นในที่สุด ผมหลงเเละรักเธอมากๆเลยเเหละ สวย น่ารัก คุยเก่ง เอาใจใส่เราดีมาก
  "โลกของความรักมันทำให้เราสดชื่นได้ทุกวัน" เเม้ว่าจะไม่ได้หลับเลยทั้งคืนเพราะเอาเเต่โทรคุยกันยันเช้า ทุกวันๆ มีหลับคาสายบ้าง..555
เราคบกันจริงๆจังได้สักพัก วันนึงเธอก็บอกกับผมว่า
ม.- ที่รัก ...เค้าต้องไป ผ่าตัดที่อเมริกา เปลี้ยนลิ้นหัวใจ ป้าที่นั่น ได้คิวมาเเล้ว เดือนหน้า(อีก7-8 วันนี่เเล้ว) น่าจะเดินทาง ในอีก 2-3 วันนี้ เพื่อไป นอน ปรับ สภาพ ร่างกาย ที่นั่น
อ. - ทำไมไม่เคยบอกกันเลยอ่ะ มาบอกกระทันหันจัง(ผมรู้เเค่ว่าเธอเป็นโรคหัวใจ)
ม. - เค้าก็เพิ่งได้รับโทรศัพท์ ป้าเมื่อวานนี้เอง ว่า จะ ต้องไป ที่นั่นเเล้ว ไม่อยากไปเลย เเต่ก็ต้องไป
 เธอน้ำตาคลอ ทำให้ผม น้ำตาเริ่มออกมาเหมือนกัน ....ใจมันห่อเหี่ยวเหมือนกับว่า เธอ ไปครั้งนี้ จะไม่กลับมาอีกเเล้ว ไม่ได้หมายถึงจากไปลับนะ เเต่มันกลัวเธอจะไปเเบบ หายไปเลย(เลิกกันไรงี้)
ม. - เค้ากลับเลยดีกว่า กลัวอยู่นาน .อ. จะคืดมาก เดี๋ยวโทรหานะ (ม.จูบผมเเล้วก็ เดิน ลงไป )
 ผมเดินไปส่งที่รถ ด้วยสีหน้าเเละเเววตาที่ เหมือนคน กำลังเสียคนรักไป(ทั้งๆที่ไม่ได้เลิกกัน เเค่ไป รักษาตัว) ทำไมผมคิดเเบบนั้น ละ เพราะ เราต่างกันหรือเปล่า เธอ หาเรื่องเลิกเราหรือเปล่า เธอ พยายาม ตีตัวออกห่างหรือ???? ไม่น่า เธอก็บอกรักๆๆๆๆ อยู่เสมอนี่นา เอาใจทุกอย่าง 
 เธอโทรมาปกติ ทุกวัน จนวันเดินทางเเล้วเธอก็ ขอเบอร์ บ้านผม(โทรถูกกว่าถ้าโทรจาก ตปท.) เค้าไม่ได้เอามือถือไปนะ ใว้จะโทรไป ที่บ้านนะ ..เธอหายไป เกือบ 1 อาทิตย์ จนเที่ยงคืนวันเสาร์(ทุกวันเสาร์ผมนอนบ้าน) เสียงโทรศัพท์ดัง ผมรีบไปรับสายทันที ม.โทรมาจาก เมกา เย้!!! คิดถึงจัง ผ่าตัดเป็นไงบ้าง หายเมื่อไร กลับเมื่อไร คิดถึงมากรู้มั๊ย ผมรัวเป็นชุดเลย
    ม.- ใจเย็น ที่รัก เค้ายัง ไม่ได้ผ่าเลย พรุ่งนี้ถึงจะผ่าวันนี้หลังเที่ยงคืนจะต้องงดทุกอย่างละ กลัวจัง กลัวไปหมด กลัวหลับไปเลย(เสียงพูดพร้อมน้ำตาเริ่มมาอีกครั้ง)
  อ.ไม่เป็นไรนะ ทำใจให้สบาย อย่าเครียด จะได้ กลับมาเร็วๆไง สู้ๆนะ  อ. จะรอ
  ม. อ. อย่ามีคนอื่นนะ รอ ม. นะ หายเมื่อไร จะรีบกลับ ไปกอดให้หนำเลย คิดถึงมากๆๆๆๆ
 .......เราก็ปลอบใจกันไปมา 30 นาทีได้ ผมก็บอก พักผ่อน เถอะ จะ ได้เเข็งเเรงพอ ผ่าตัดได้....
หลังจากคืนนั้น..........15วันผ่านไป โทรศัพท์ผม ไม่มีสายเรียกเข้าเลย ถามที่บ้านเเม่ เเม่ก็บอก ไม่มีคนโทรมา   ผมคิดถึง ม.จัง เป็นไงบ้างก็ไม่รู้  เอาวะ ไม่โทรมางั้นโทรไปละกัน ...เอ!!!ม. บอก ไม่ได้เอามือถือไป เอาน่า !! น่าจะมีคนรับบ้างเเหละ โทรๆๆๆ
  ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด - สวัสดีค่ะ
อ. ม. คิดถึงที่สุดเลย เป็นไงบ้าง ไม่หายดีอีกหรอ ไม่เห็น โทรมา อ. เลยรอไม่ไหว 
ปลายสาย- เอ่อ !! เดี๋ยวๆๆๆ ใครค่ะเนี่ย
อ. เอ้า (เสียงไม่คุ้น) นี่ใครครับ
ปลายสาย-พี่สาว ม . ค่ะ คุณเป็นใครค่ะ
อ.- ผมเป็นแฟน ม. ครับ ชื่อ อ.
พี่สาว ม .- หืมมมม ไรนะเดี๋ยวๆๆ ม. ไปคบเธอตอนไหน
อ. ผมกับ ม. คบกันมาสองเดือนละครับ(ไม่นับตอนจีบทางโทร) 
......เเล้วผมก็เล่าเรื่อง ผมกับ ม....
พี่สาว ม .- ฟังพี่นะ ตอนนี้ ม.เขา...(ผมใจสั่นเเรงมาก ม.เป็นอะไร ม.ๆๆๆ)
ตอนนี้ ม. เขา สูญเสียความจำ บางส่วน หมอบอกว่า เขาจะจำเรื่องราวบางส่วนไม่ได้ โดยเฉพาะ เรื่องที่เพิ่งเกิด ได้ ไม่นาน เเละเขา อาจ จะจำ อ. ไม่ได้ ด้วย ตอนนี้ ม. ยังอยู่ อเมริกา เเต่มือถือ เขาอยู่ที่พี่ เเต่ ต่อจากนี้ อ.อย่าเพิ่งโทรมาเบอร์ นี้นะ ตอนนี้ พี่ยุ่งๆอยู่ขอทำงานก่อน พี่ยัง สงสัย เรื่องเธอกับน้องสาวพี่ เอาใว้ พี่จะโทรไปนะ เบอร์นี้ใช่มั๊ย
อ.- ครับพี่ ขอบคุณครับ(วางสาย)......
    เรื่องต่อจากนี้ ผมจะกลับมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ ผมเล่าเรื่องไม่เก่ง บางช่วงบางตอน อาจไม่สนุกเท่าไร เเต่ มันมาจากความทรงจำผมที่ไม่ได้ปั้นเเต่ง ย้ำตรงนี้ว่า ไม่ได้เเต่งขึ้นมาเล่า เเต่เกิดขึ้นจริงทั้งหมด เล่าด้วยความคิดถึงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาอื่นใด
...................วันนี้ ที่ตัดสินใจลงเรื่องราวนี้ 14/8/2562.........ผมต้อง ออกไปทำงานละ กลับมาจะมาเล่าต่อ.....