เรากับแฟน คบกันมา 6 ปี แล้วเราเคยอยู่ด้วยตอนสมัยเรียน เกริ่นก่อนนะแฟนเราเป็นพี่ เขาเรียนจบเขาก็บวช 1 พรรษา เข้ากรม 6 เดือน ในขณะที่เขาบวชเราก็เอาของไปถวายเพลเดือนละ 1 ครั้ง ไปทหารเราก็ไปเยี่ยมทุกครั้งที่เขาเปิดเยี่ยม มันก็มีเหตุการ์ณที่ว่า แฟนเรากับแฟนเก่าเขาแอบไปมีอะไรกัน ซึ่งต่างฝ่ายต่างมีแฟนกันทั้งสองฝ่าย แต่เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 2 ปีก่อน เราก็ให้อภัยเขานะ  (เรารู้ได้จากแฟนเราถ่ายคลิปไว้ แล้ววันที่ถ่าย คือ ตรงกับวันเกิดเรา) 
        แล้วผู้หญิงคนนี้ ก็กลับมาอีกครั้ง กลับมา ณ ที่นี้ คือ เขาสองคนแอบคุยเหมือนเดิมซึ่งต่างฝ่ายต่างมีคนของใจเหมือนเดิมแล้วคนเดิมกันทั้งสอง
เรารู้ได้จากเมลล์ที่แจ้งเตือนของแฟนเราว่ามีการโอนเงินให้นางสาว........... เราจำได้ขึ้นใจเลย เรากำลังแต่งหน้าไปทำงาน ใจสั่น มือสั่น น้ำตาไหลแบบพูดไม่ออก เราก็แคปรูปไปถามแฟนเรานะว่า
                  เรา : คืออะไร ทำไมโอนเงินให้กัน
                  แฟนเรา  : บอกว่าผู้หญิงมายืมเงิน
                  เรา : ทำไมต้องยืมพี่แล้วแฟนเขาละ ทำไมไม่ให้แฟนเขาช่วย พี่น้อง ญาติพี่น้อง
                  แฟนเรา : บอกว่า ขอโทษ เขาผิดเอง
                  เรา : ถ้าพี่ทั้งสองคนรักกัน ทำไมไม่ไปคบกัน แล้วมาทำลับหลังเราทำไม
*****เรากับแฟนเก็บเงินแต่งงาน แล้วคิดว่า ม.ค. ปี 2563 นี้จะไปให้ผู้ใหญ่คุยกัน    
                  เรา : เรารับไม่ได้ ต่อให้เราอยู่ต่อไปเราคงไม่มีความสุขแน่นอน เราเลิกกันไหม เงินและทองก็แบ่งกัน
                  แฟนเรา : ตกลง ทองให้เราแล้วเงินแบ่งกันคนละครึ่ง  <ดิว>

         เราอยากรู้ว่าเราตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหม ที่ตัดสินใจแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่เราร่วมทุกข์น่วมสุขด้วยกันมาขนาดนี้แล้วทำไมเราไม่ได้ยืนข้าง ๆ เขา
เราผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะด่านพ่อแม่เรา สร้างเนื้อสร้างตัวให้เขายอมรับ โดยเราที่ไม่ต้องทำงานก็ได้ช่วยที่บ้านก็ได้... แต่เราเลือกมาลำบากที่กรุงเทพ ฯ เพื่อมาเก็บเงิน (แต่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันนะ ส่วนพี่เขาทำงานต่างจังหวัด) เรารู้สึกเหนื่อยและท้อนะ วันนี้คือคิดแค่ว่า เก็บเงินถึงสิ้นปีนี้แล้วเราจะกลับบ้านไปช่วยงานที่บ้านดีกว่า และอยากผ่านเวลานี้ไปให้เร็วที่สุด 

ถ้าพิมพ์ตก หรือ เนื้อหาวนไปวนมาก็ขออภัยไว้ด้วยนะ
**จริง ๆ คือ เรื่องราวมันเยอะกว่านี้มากที่ทำให้เราตัดสินใจแบบนี้... เราโดนทำร้ายจิตใจมามากพอแล้ว