ในที่นี้ของเราหมายถึงtoxicในการอยู่ด้วย ไม่ใช่เราไม่รักหรืออะไรเเต่อยู่ด้วยกันมันรู้สึกอึดอัด สู้เจอกันเป็นครั้งๆไม่ได้เเบบนั้นทำให้เรารู้สึกดีกว่า พ่อเเม่เราไม่ได้ให้ความรู้สึกอบอุ่นหรือกล้าพูดด้วยทุกอย่าง เเต่เด็กจนโต โดยเฉพาะเเม่เรามักใช้คำพูดในการถากถางหรือพูดให้เราเสียความรุ่สึกเสียใจ โดยเอาความลำบากหรือความทุกข์ที่เราไม่ได้เป็นคนสร้างมาใช้ในคำพูด เเต่เราไม่เคยตอบโต้หรือบอกความรู้สึกจริงๆของเราเลย จนเรารู้สึกว่าทำไมคนเปฌนพ่อเเม่ถึงทำให้ลูกเสียใจได้ไม่ว่าจะเป็นด้วยคำพูดหรือการกระทำต่างๆเเต่ในทางกลัลกันถ้าคนเป็นลุกลองทำเเบบนั้นกลายเป็นว่า จะถูกตราหน้าว่าเป็นลูกที่ไม่ดี ทุกวันนี้เราเเค่รู้สึกว่าเค้าเป็นคนทำให้เราเกิดมา เราไม่ได้เลือกอยากจะมาเกิดทำไมเราต้องมาเจออะไรที่ทุกข์ใจเเบบนี้ เมื่อดูกับคนอื่นเราคือ0 อย่างวันนี้ที่ให้เรารู้สึกเเย้มากคือการเค้าเอาโทรศัพท์เราไปดู เรารู้สึกว่ามันคือของๆเราของส่วนตัวเราว่าทุกคนอยากมีพื้นที่ส่วนตัว ครอบครัวเราเวลาอะไรนิดหน่อยก้คือเงียบมันทำให้เรารู้สึกอัดอัดมากๆที่จะอยู่บ้าน...เราอยากออกมาอยู่คนเดียวเหมือนที่เราอยู่หอเราโคตรสบายใจ เราไม่เคยได้รับของดีๆทุกอย่างที่เรามีวันนี้คือคนอื่นซื้อให้ทั้งนั้น เเต่เรารู้เเหละว้าเค้าพยายามเเล้วเเต่ช่วง2-3ปีสุขภาพจิตเราเเย่มากเราเก็บทุกอย่าง ไม่เคยพูดอะไรที่รู้สึก เรากล้าพูดเลยนะคะว่าทุกวันนี้ที่ทำอยู่ก็ทำเพื่อเค้าตลอดไม่อย่างนั้นเราคงไม่ขวนขวายขนาดนี้ เเต่พูดอีกเจอเเบบนี้เราก็หมดกำลังใจ บ้านสำหรับเรามันไม่ใช่บ้านเลยตอนนี้ เเละครอบครัวก็ไม่ใช่เซฟโซนเรา  ใครจะบอกว่าเรื่องเงินสำหรับครอบครัวไม่สำคัญอยากให้ลองคิด เพราะการไม่มีเงินมันส่งผลกระทบหลายๆอย่างพ่อเเม่เครียดเเล้วปล่อยมาสู่ลูก

ปล.1 เราเเค่อยากระบายอาจจะงงๆเพราะพิมพ์ในโทรศัพท์ไม่ถนัดค่ะ ไว้จะมาพิมต่อให้ในคอม

ปล.2 ขอข้อความที่ไม่ทำให้เรารู้ดาวน์ไปมากกว่านี้นะคะ🙏🏻