ถุงมือกวีลำดับที่ 2 ยังคง "โชว์เดี่ยว" อยู่นะครับ ^^

มาในแนวเชิญชวนให้ไปท่องเที่ยว "จังหวัดระนอง" เอ้อ! กรรมการก็ยังไม่เคยไปเลยนะเนี่ย

จขถม. เป็นชาวระยองฮิเหรอครับ ? ไปแอ่วซักกำดีก๊าาา (ไปเที่ยวซักทีดีไหม) ??? ล้มทับ จขถม. ซะหน่อยเป็นไร ^^

เขียนมาด้วยฉันทลักษณ์ ร่ายสุภาพ ครับ ซึ่งมีลักษณะดังต่อไปนี้ :

ลักษณะโดยทั่วไปคือ 1 บท มีอย่างน้อย 5 วรรค แล้วจบด้วย โคลงสองสุภาพ (3 วรรค อาจมี สร้อยโคลง ได้) วรรคละ 5 คำ มักจะอ่านเป็นแบบ 3+2 หรือไม่ก็ 2+3 รับสัมผัสคำที่ 1,2 และ 3 ของวรรคถัดไป และ ถ้าหากยึดตามกฎโดยเคร่งครัด ท่านว่า ส่งวรรณยุกต์ใด ต้องรับด้วยวรรณยุกต์นั้น! (บ่ะ!!...)

สัมผัสระหว่างบท เป็นแบบ ลิลิต, คำท้ายบท ส่งรับสัมผัสคำที่ 1,2 และ 3 ของวรรคแรกแห่งบทถัดไป

หากเป็น ร่ายดั้น ต้องจบด้วย บาทสาม และบาทสี่ ของโคลงดั้น และวรรคละ 5 คำนั้น อาจเป็น 4-7 คำก็ได้ และมักจะเป็นคำ ลหุ (เสียงสั้น)

สุดท้าย คำท้ายบทส่ง นั้น ต้องไม่ใช่ คำสร้อย คือ ห้ามมิให้ใช้คำสร้อย มานอ มาเฮย อะไรไม่ได้ (บ่ะ!!...อีกที!)

OK !! มาอ่านกันครับผม เล่นของยากๆ แบบนี้ สงสัยจะเล็งเป้ากันไม่ยากแล้นนน... ^^