สวัสดีครับ เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ผมขอคำปรึกษาเพื่อนๆใน pantip หน่อยครับ 
คือ ผมกับภรรยาแต่งงานอยู่กินกันมา 8 ปี มีลูก 3 คนแล้ว ผมจะไม่ขอพูดถึงเรื่องอดีตหรือนิสัยอะไรที่ไม่ดีของเขานะครับ
ทุกคนมีด้านดีและไม่ดีซึ่งผมก็รับได้ในจุดนั้น
ภรรยาผมตั้งรหัสไลน์ไว้ ซึ่งเขาไม่รู้ว่าผมเข้าดูได้ ฉะนั้นเวลาเขาคุยอะไรกับใครเขาเลยไม่ได้ลบ
ก่อนหน้านี้เคยมีปัญหาว่าเขาคุยกับผู้ชายคนอื่นในลักษณะหมาหยอกไก่ หยอกกันไปหยอกกันมา แล้วเขาลบข้อความ แล้วผมต่อว่าไป
ว่าผมไม่ชอบที่มาทำแบบนี้ มีสามี มีลูกแล้ว เขาไม่รู้รึไง เขาก็รับปากว่าจะไม่ทำอีก แล้วก็มาตั้งรหัสไลน์โดยเหตุผลไม่เข้าเรื่อง
ปัญหาที่มันเกิดขึ้นคือ มีผู้ชายอีกคนเข้ามาคุยกับภรรยาผมในไลน์ ซึ่งรู้จักกันโดยการทำงานที่ต้องมีการประสานงานกัน
ซึ่งลักษณะการคุยจะเป็นเรื่องานบ้าง คุยเล่นบ้าง คุย คะ ขา กันบ้าง  บทสนทนานี้เกิดขึ้นในไลน์เนื้อหาประมาณนี้ครับ
ผู้ชายคนนี้ได้ถามภรรยาผมว่าอยากให้พาไปเที่ยวในเมืองหน่อยพอจะว่างช่วงเย็นสะดวกไหมซึ่งภรรยาผมตอบไปทันทีว่าได้
ผู้ชายคนนี้ก็บอกว่าโอเคผมจะบอกเวลาอีกทีนะวันพรุ่งนี้
วันต่อมาตอนเช้าผมกับภรรยาไปทานเข้ากันตอนเช้าประมาณ 9 โมง ประมาณ 9 โมงครึ่งผู้ชายคนนั้นไลน์มาถามภรรยาผมว่าว่างใช่มั๊ย
พาเขาไปเที่ยวหน่อยนะ เขาจะกลับบ้านเขาแล้ว  ภรรยาผมตอบว่าได้ค่า หลังบ่ายสองนะคะ เจอกัน ส่งสติ๊กเกอร์อ้อนวอน
ผมซึ่งรู้อยู่แล้วว่าวันนี้เขามีแผนจะทำอะไรก็เลยลองใจถามเขาดูว่าวันนี้ต้องไปทำงานใช่ไหมเขาบอกว่าใช่งานสำคัญมาก
เพราะวันจันทร์หยุดวันแม่ด้วย  เลยต้องรีบจบงาน เราถามเขาว่าจะกลับมึดไหม เขาบอกมืดอาจจะพาทีมงานไปเลี้ยงอาหารด้วย
ซึ่งตอนนั้นผมก็ใจเสียมาก  ด้วยความอยากรู้ว่าเขาจะทำอะไร เลยปล่อยให้เขาไป  โดยเขาบอกจะไปทำงานช่วงเที่ยง
พอเขาออกจากบ้านไป ผมก็ตามเขาไปด้วยวิธีติดตามของผม ทำให้ทราบว่า เขาไม่ได้ไปทำงาน เขาไปล้างรถ และเลยไปรับผู้ชายคนนี้
ไปนัดเจอกันที่ห้างแห่งหนึ่งในตัวเมืองหลังจากนั้นจึงขับรถออกไปด้วยกันไปเที่ยวภรรยาผมเป็นคนขับ
ผมก็ตามมา จนมาเจอว่าเขาหยุดอยู่สถานที่แห่งหนึ่ง เป็นสถานที่ไหว้พระ เขาไปไหว้พระกัน และวางแผนจะไปที่อื่นอีก
ใจจริงผมอยากจะตามเขาไปให้ถึงสุดท้าย  ว่าเขาจะไปไหนกันบ้างและที่เขาบอกกลับมืดเขาจะไปไหน
แต่ด้วยความใจร้อน และเห็นห่วงลูกที่บ้าน ผมเลยนั่งดักรอเขาตรงทางออกสถานที่นั้น
เขาเจอผมก็ทำหน้าตกใจนะและเดินเข้ามาหาผมถามผมว่ามาได้ยังไงตอนนั้นผมโกรธเหมือนกันแต่พอยับยั้งสติตัวเองไม่ทำอะไรไม่ดีลงไป
ผู้ชายคนนั้นพยายามจะเข้ามาคุยกับผม ผมบอกเขาว่าขอโทษนะนี่เป็นเรื่องในครอบครัวผม ขอผมคุยในครอบครัวก่อนเขาก็เดินถอยไป
ผมถามภรรยาว่าทำไมทำแบบนี้ ทำไมต้องหลอกกัน ไหนว่าจะมาทำงาน ทำไมถึงมาอยู่กับผู้ชายคนอื่นสองต่อสอง มาเที่ยวด้วยกันแบบนี้
เขาอธิบายว่าคนนี้เป็นลูกค้า เขาไม่เคยมาเที่ยวในเมือง เขาขอให้พามาเที่ยว  ภรรยาผมไม่ได้คิดอะไรแค่เหมือนพาเพื่อนมาเที่ยว นี่คือเหตุผลของเขา
ผมถามว่าแล้วทำไมต้องโกหกกัน แล้วมันใช่งานของเขารึเปล่า งานเขาไม่ใช่งานที่ต้องมาบริการพาคนมาเที่ยวอยู่แล้ว  แล้วโดยสามัญสำนึกน่ะ
แค่เป็นแฟนกันพาผู้ชายคนอื่นมาเที่ยวสองต่อสองมันก็ดูไม่ดีกับคู่รักตัวเองแล้ว จะไปไหนต่อก็ไม่รู้อีก  แล้วนี่แต่งงานกัน มีลูกด้วยกัน
โกหกกันเพื่อพาคนอื่นมาเที่ยว วันหยุดแทนที่จะอยู่กับลูกกับครอบครัว มันใช่มั๊ยสำหรับคนที่เป็นคนรักกัน  ไม่ให้เกียรติสามีตัวเอง
ด้วยความที่ผมโมโหมาก ก็เลยมีขึ้นกูนะ ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยเลย
เขาก็ไม่ยอมรับว่าเขาทำอะไรผิด ไม่ได้นอกใจ ไม่ได้มีชู้ หาว่าผมตามจ้องจับผิดเขาตลอด 
แต่ผมก็รับไม่ได้เหมือนกันที่เขามาทำแบบนี้กับผม ผมมีหลักฐานหมด ทั้งแชทคุย ทั้งภาพที่เขาไปเที่ยวด้วยกัน 
ถึงพวกเขาจะยังไม่ถึงขั้นไปทำอะไรไม่ดีเสียหาย แต่พฤติกรรมหลอกคนรัก แล้ววางแผนจะไปเที่ยวไหนต่อก็ไม่รู้ ที่ว่าจะกลับมืดอีก
ตลอดชีวิตครอบครัวที่อยู่ด้วยกันมาผมไม่เคยทำอะไรนอกใจเขา มีแต่เขาที่จ้องจับผิดผมกับอดีตเก่าๆของผม  จนเขามาทำเสียเอง
วันอังคารนี้เรานัดจะไปหย่าที่อำเภอครับ เพราะด้วยทิฐิหรืออะไรไม่รู้ เขาไม่ยอมรับ ไม่รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิดไม่มีแม้แต่คำขอโทษ 
แต่ผมไม่ยอมครับเรื่องนี้ งานบ้าน งานลูกเขาไม่สนใจผมไม่เคยว่า แต่เรื่องนี้ยอมไม่ได้จริงๆ สงสารลูกก็สงสารนะครับ 
มองลูกแล้วก็น้ำตาไหล ว่าเด็กทำไมต้องมารับกรรมอะไรพวกนี้  ผมก็จะไม่คิดทิ้งพวกเขาไปไหนอยู่แล้ว มีทางออกอื่นให้ผมอีกไหมครับ 
ตอนนี้ผมขนของแยกมาอยู่อีกที่มีลูกสาวมานอนเป็นเพื่อนด้วย  ลูกชายคนโตก็จะตามมาด้วย อยู่ในเขตหมู่บ้านเดียวกันไม่ห่างกันมาก

ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาให้คำปรึกษาครับ