สวัสดีครับ

ผมไม่รู้จะเขียนเรื่องนี้ให้ใครฟังดี เลยขอพื้นที่ตรงนี้แล้วกันครับ 

ผมเป็นคนที่มีความฝันบางอย่าง แต่ความฝันผมสะดุดลงด้วยความบพพร่องของร่างกายบางประกาย (ตาบอดสี) ทำให้ไม่สามารถประกอบอาชีพนั้นได้ แม้ว่าจะสอบเข้าไปได้แล้ว แต่ต้องมาสะดุดลงเพราะเรื่องตาบอดสี (ผมตาบอดสีในระดับที่อ่านสัญญาณไฟจราจรได้นะครับ เลยไม่มีปัญหากับการขับรถ)

ปัจจุบันผมเป็นพนักงานของบริษัทเอกชน (บริษัทต่างชาติ) ซึ่งงานก็มีความกดดันหลายๆอย่างทั้งเนื้องานเองและวัฒนธรรมองค์กร แต่ถือว่ามีความมั่นคงในระดับนึง แต่หลังจากเหตุการณ์นั้น ทำให้ผมกลายเป็นคนละคน ประกอบกับช่วงนี้มีความเครียดเรื่องงานรวมไปด้วย ทำให้อะไรหลายๆอย่างเริ่มแย่ลง จากเดิมที่เคยชอบเล่นกีฬา (ลงวิ่งมาราธอนเกือบทุกสัปดาห์) ก็เริ่มน้อยลงเรื่อยๆ อะไรที่เคยชอบก็กลับไม่สามารถทำได้เหมือนเดิม เพราะมีความคิดว่า ตัวเองทำไม่ได้หรอก 

ตอนนี้รู้สึกตัวเองไร้ค่ามากครับ พยายามทำทุกอย่างให้ดีขึ้น แต่เหมือนจะแย่ลง พยายามหาคอร์สเรียนเพื่อให้เข้าสังคมเจอคนมากขึ้น แต่ความคิดเดิมๆในวันนั้นมันยังติดอยู่ในใจผมตลอด แต่ทุกวันนี้คนรอบข้างยังคิดว่าผมเป็นปกติทุกอย่าง เพราะผมพยายามใช้ชีวิตให้ปกติที่สุด แม้กระทั่งแฟนผมเองก็ไม่ทราบเรื่องนี้ครับ

ตอนนี้กำลังคิดว่าอยากวางแผนไปเรียนภาษาต่างประเทศสักระยะ เผื่อว่าการได้ออกจากสังคมเดิมๆคงทำอะไรให้ดีขึ้นบ้างครับ

ขอบคุณที่รับฟังครับ