มีอยู่ช่วงนึงเราได้คุยกับน้องคนนึงคะตอนนั้นเราอยุ่ม.4น้องอยู่ม.3เราคุยกันได้สักพักเค้าก็เป็นน้องที่รู้จักในร.รนะคะเราได้คุยกันเรื่อยๆจนรู้สึกดีบ้างแล้วตอนนั้นน้องเค้าก็หายไปเราก็เอะใจว่าทำไมเพราะอะไรเรารู้สึกดีกับเขาไปแล้วด้วยแล้วเรามารู้อีกทีว่าน้องเค้าหนีไปมีแฟนแล้วเราก็okก็ไม่เป็นไรตอนนั้นเราก็มีใครคุยด้วยพอน้องเค้าเลิกกับแฟนเค้าไปเราก็ได้กลับมาคุยกันอีกด้วยความบังเอิญแต่ครั้งนี้จะไม่เหมือนครั้งก่อนๆเราสนิทพูดคุยกันมากขึ้นเจอกันที่ร.รเราก็ทักทายกันเราส่วนมากจะเขินน้องเขาแต่น้องเขาก็เขินเราแต่ไม่ออกอาการเราคุยกันมากจนติดก่อนนอนบางวันก็ชอบคาสายเจอทีไรก้เริ่มมมาเลล่นด้วยจนทำให้เรารุ้สึกหวั่นไหวมากขึ้นเราห้ามใจตัวเองไม่ได้เลยเวลาที่เขาเข้ามาในเวลาต่างๆมันรู้สึกดีมากแตเราก็เคยถามน้องเค้าว่าตกลงจะเรียกมันว่าชอบหรือรักกันแน่เค้าบอกรู้สึกดีมันกว้างเกินไปเราเลยให้เขาตอบเขาบอกว่าคิดเอาแรกๆเราก็เหนื่อยนะที่เป็นแบบนี้แต่พอเราปรับตัวขึ้นก็ไม่ค่อยอะไรมากเราก็คุยก็เล่นกันลงสตอรี่ก็ลงคือทำทุกอย่างเหมือนแฟนแต่ไม่ได้เป็นอะไรกันเราอยากรู้ว่าเราจะเอายังไงดีกับความรู้สึกแบบนี้ปัจจุบันเราอยู่ม.5น้องเขาอยู่ม.4ถ้ารวมๆที่เคยคุยกันมาก็ประมาณปีนึงแล้ว