สวัสดีครับ ก่อนอื่นเลยผมจะมาแนะนำ ตัวละครในเรื่องนี้ก่อน แฟนใหม่ของผม เธอเป็นลูกสาวของเจ้าของธุรกิจแห่งหนึ่ง ซึ่งมีฐานะและหน้าตาที่บอกเลยว่าหนุ่มๆต่อคิวจีบกันเลยก็ว่าได้ แถมการเรียนดีเยี่ยม จบเกียรตินิยมอันดับ 1 จากมหาลัยชื่อดัง คณะบริหารธุรกิจ แถมเป็นดาวคณะอีกด้วย (ทุกคนอาจจะสงสัยว่า ผมรู้จักเธอได้อย่างไร ผมและแฟนของผม เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยประถม น่าจะร่วม 17 ปีได้ (2545-ปัจจุบัน) เราเป็นรักแรกของกันและกัน ตั้งแต่สมัยประถม แต่เราก็มีเหตุจำเป็นที่ต้องจากลากันเมื่อสิบกว่าปีก่อน (2548-2559) เหมือนพรหมลิขิตให้ผมได้เจอเธออีกเมื่อ 2-3 ปีก่อน (2559) เราจึงตัดสินใจคบกันจนถึงวันนี้) ผมขอใช้ จ เป็นอักษรย่อแฟนใหม่ของผมล่ะกันนะ เรามาพูดถึงแฟนเก่าของผมบ้าง เราคบกันมาประมาณ 2 ปี (2556-2558) ผมมีความสุขกับคนๆนี้นะตั้งแต่เริ่มคบ แต่อยู่มาวันหนึ่งเธอก็ได้เดินออกจากชีวิตผมไป โดยไม่บอกสาเหตุหรืออะไรผมเลย ซึ่งก็สร้างความไม่พอใจกับเพื่อนๆผมเป็นอย่างมาก ตามต่อว่าสารพัด (ผมลืมบอก ผมเป็นโรคหัวใจ นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่เพื่อนผมไม่พอใจกับการกระทำของแฟนเก่าผม เพราะ หลังจากที่เขาจากผมไป ผมเสียใจจนอาการของผมแย่ลง) ส่วนแฟนเก่าผมให้ ต เป็นอักษรย่อนะ จนเรื่องนี้ไปถึงหูของแฟนใหม่ของผมเมื่อปีก่อน (2560) คุณ จ ก็ใช้เส้นสายในการตามสืบประวัติและอะไรที่เกี่ยวกับ ต ทุกอย่าง (ลืมบอกไปแฟนผมเป็นคนที่ไม่ยอมใคร เห็นคนที่เขารักเจ็บ เขาก็จะทำคืน) ซึ่งมีอยู่วันนึง ต ก็ได้มาสมัครงานในที่ทำงานของ จ (ผมและ จ ได้ดำรงตำแหน่งผู้บริหารกิจการ ดังนั้นบุคคลากรทุกคนจะได้ต้องผ่านพวกผมสองคน) ผมไม่ทราบนะว่า ต ทราบหรือไม่ว่าผมทำงานที่นี้ ผมได้มีโอกาสดูโปรไฟล์ในใบสมัครวันนั้นผมก็คิดในใจว่าทำไมชื่อมันคุ้นๆ และเมื่อผมนึกขึ้นได้ ผมก็เชิญเขามาสัมภาษณ์ ทันทีที่เขาได้เจอผม เขาดูตกใจนิดๆ และเราได้มีโอกาสได้คุยกันตามประสาคนรู้จัก จน จ ได้เข้ามา และดูเหมือนว่า จ ไม่ได้ตกใจอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลย หนำซ้ำยังพูดด้วยความเย็นชาว่า "ออกไป" แต่ด้วยความที่ผมรู้จัก ต ดี ว่าเขาต้องการมาหางานจริงๆ เพราะ ครอบครัวเขาก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ผมจึงขอ จ ว่า "ให้เขาทำงานที่นี้ได้ไหม ผมอยากให้ ต มีงานทำ" แฟนผมก็พูดกับผมว่า "ไปสงสารมันทำไมในเมื่อ ต ทำร้ายจิตใจผมมากขนาดไหน" ตอนนั้นผมรู้สึกโกรธและเห็นใจ ต ในเวลาเดียวกัน อยากไล่เขาไปหางานที่อื่น แต่อีกใจก็ทำไม่ลง ผมเลยขอ จ ว่า "ผมขอให้เขาทำงานที่นี้นะ ไปทำสาขาต่างจังหวัดก็ได้" จ ก็โอเค แต่ผมลืมนึกไปว่า เขาอาจจะไปลำบากกว่าที่นี่ ผมเลยขอ จ ไปว่า "ผมขอร้องให้เขาทำงานที่นี่ ได้ไหม ผมขอล่ะกัน" จ ดูท่าทางไม่ค่อยพอใจ แต่ผมรู้จักแฟนผมดีว่า ถ้าผมขออะไรเขาก็จะยินดีเสมอ รวมถึงครั้งนี้ ต ได้ทำงานในแผนกการเงิน การบัญชีและควบการตลาดไปด้วย แต่แผนกนี้มันต้องคุยและประชุมกับตัวผมและ จ บ่อยๆ ผมจึงคิดไม่ตกว่าจะมีเรื่องกันหรือเปล่า เพราะ ขนาดวันสมัครงาน ยังมีปะทะคารมณ์กันอยู่เลย ซึ่งผมไม่ได้บอกกับใครหรือพนักงานคนไหนเลยว่า ต คือ แฟนเก่าของผม บอกไว้แค่ ต คือ เพื่อนเก่าของผม  เพราะ มันอาจจะกระทบกับงานได้ และตั้งแต่วันนั้นแผนกาเอาคืนของ จ ก็เริ่มต้นขึ้น เมื่อปลายปีก่อนมันมีงานเลี้ยงประจำปีของบริษัท มันจะเป็นงานกึ่งคอกเทล งานเต้นรำ และเมื่อมีงานเต้นรำ ผมและ จ ก็ได้เต้นรำคู่กัน โดยเป็นการเปิดฟอลล์ ซึ่ง จ การได้จูงผมไปเต้นแถวๆที่ ต ยืน และเมื่อถึงเวลใกล้จบเพลงผมและ จ ต้องจูบกัน ซึ่งผมจะพยายามลาก จ ไปห่างๆ ต ให้มากที่สุด และยิ่งไปกว่านั้น วันนั้นผมวางแผนไว้ว่าผมจะขอ จ แต่งงาน ยิ่งทำให้แผนของ จ ดูร้ายยิ่งขึ้น เมื่อ จ ได้เชิญ ต มาอวยพรให้ผมและ จ ในโอกาสจะแต่งงานกัน ในฐานะเพื่อน ผมสงสาร ต อย่างมาก และอยากขอโทษ ต แทน จ จริงๆ หลังจากเสร็จงาน ผมไปเห็น ต นั่งร้องไห้อยู่ เลยเข้าไปขอโทษสำหรับวันนี้ เพราะ ผมไม่ทราบเลยว่า จ จะเตรียมอะไรไว้ แต่การขอแต่งงานน่ะ ผมเตรียมไว้ก่อนแล้ว ต พูดขึ้นว่า "เธอไม่ผิดหรอก นี่แหละมั้งคือผลที่เราทำกับเธอไว้ แฟนเธอเลยจงใจเอาคืนให้เธอ" ผมสงสารเธอมาก นั่งอยู่กับเธอจน ต ดีขึ้น ต บอกผมว่า "ขอโทษกับสิ่งที่เขาเคยทำกับผมไว้" หลังจากนั้นแผนการของ จ ก็ยังไม่หมด เมื่อการเตรียมงานแต่งมันต้องคุยกับแพลนเนอร์ ซึ่ง จ ได้เรียก ต มาลิสต์รายการที่แพลนเนอร์ได้คุยกับผมและ จ ซึ่งปกติเลขาของผมสองคนจะต้องมารับหน้าที่ตรงนี้ ผมเลยถามว่า ทำไมเป็น ต แทนที่จะให้เลขามาทำ จ บอกกับผมว่า "จ บอกแล้วว่าใครที่มันทำผม ฉันจะทำให้มันเจ็บมากกว่าพันเท่า" ซึ่งผมถามว่า ผมแคร์ ต อยู่ไหม ผมเป็นห่วงความรู้สึก ต นะ ถ้าเป็นผม ผมก็เจ็บ ให้มานั่งจดสาระสำคัญของแฟนเก่าที่กำลังจะแต่งงานกับแฟนใหม่ แต่จะทำยังไงได้ครับ ผมโฟกัสงานแต่งของผมกับ จ เป็นอันดับแรก เพราะ มันสำคัญกับผมและ จ จริงๆ ต ก็ยอมทำทั้งๆที่ในใจ ผมว่าเจ็บช้ำมาก หลังจากที่คุยจบ ผมบอกให้ ต ลาออกเถอะ อยู่ต่อไปมีแต่เจ็บเปล่าๆ แต่ ต บอกว่า ยังอยากทำงานที่นี้ ถึงแม้จะเจ็บแค่ไหน แต่เงินเดือนที่เขาได้รับมันสามารถเลี้ยงครอบครัวได้สบาย ผมเห็นใจเธอทุกอย่างนะ แต่ผมก็แอบคิดในใจว่า นี่อาจจะเป็นผลของการกระทำที่เคยทำไว้กับผม ผมไม่อยากเจาะลึกนะว่าเขาทิ้งผมไปอะไรยังไง ผมง้อ ต มากแค่ไหน แต่สิ่งที่ ต ได้รับ ผมว่ามันน้อยไปสำหรับการกระทำของ ต ที่ทำกับผมไว้ และเมื่อสดๆร้อนๆไม่นานมานี้ ผมได้ไปถ่ายพรีเวตดิ้งรอบแรก ตก็ไปด้วยตามคำสั่งของ จ ซึ่งมันมีภาพบาดตาบาดใจ ต พอสมควร อย่างภาพการกอด การหอม การจูบหรือภาพโรแมนติกทั้งหลายแหล่ แต่หลังๆมานี้เท่าที่ผมดู ต ก็มีการ แซะ จ มากขึ้น ปะทะคารมณ์ก็มีการเถียงกลับและไม่ยอม จ เหมือนแรกเริ่ม ส่วน จ ก็เริ่มอ่อนข้อลงบ้าง เมื่อผมก็ได้ขอเธอให้เบาเรื่องนี้ลงหน่อย ปกติ จ เวลาเดินกับผมจะแกะแขนหรือไม่ก็ควงแขนผมไว้เสมอ แต่เมื่อไหร่ที่ผมและ จ เดินผ่าน ต จากที่ควงแขนปกติ จ จะยิ่งเชิดหน้าแล้วยิ้มออกแนวเยาะเย้ย ต เบาๆ และยิ่งไปกว่านั้น เวลาพวกเราจะจัดทริปไปเที่ยวให้กับพนักงาน เช่น การไปต่างประเทศ เวลาเล่นน้ำที่สระ จ จะใส่ชุดบีกีนี่แล้วมักจะมองนอนกอดผมข้างๆสระเสมอ เพราะ ผมไม่ค่อยได้เล่นน้ำ เพื่อเย้ย ต อยู่เสมอ ผมได้มีโอกาสคุยกับ ต อย่างจริงๆจังๆ ตอนผมได้ไปส่งเธอที่บ้านหลังจะดีลกับลูกค้า ต พูดขึ้นว่า "ขอให้มีความสุขกับ จ นะ ความจริง เราอยากมาขอคืนดีกับเธอ แต่เราไปหาเธอที่บ้านแล้ว ที่บ้านบอกว่าเธอมาทำงานที่นี่ เราเลยมาลองสมัครดู และที่บ้านก็บอกเราว่า เธอกำลังจะหมั้นกับลูกสาวเจ้าของธุรกิจใหญ่โต เราเลยอยากมาดูว่าเธอเป็นยังไง มันอาจจะเป็นเวรกรรมของเรามั้งที่เคยทำไม่ดีกับเธอไว้" ผมนั่งขับรถไป น้ำตาคลอจนต้องจอดรถ และบอกกับ ต ว่า "ผมขอโทษและอภัยให้ทุกเรื่องที่ ต ได้ทำไว้กับผม" และเหมือนบรรยากาศมันพาไปผมได้จูบ ต ไป ผมรู้สึกตัวว่าผมจูบ ต ก็เลย ดึงตัวผมออกามาและขอโทษที่จูบเธอ ต ก็บอกว่าไม่เป็นไร (ผมรู้ตัวว่าผมทำผิด ผมจึงไปบอก จ และเล่าทุกอย่างให้ จ ฟัง แต่เธอไม่โกรธผม และถามผมกลับว่าเคลียร์กันแล้วใช่ไหม และจะพยายามมองข้าม ต ไป" (แต่ถึงทุกวันนี้ผมก็เห็นมันยังทะเลาะกันอยู่เลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดก็ตาม อีกคนไปซ้าย อีกคนไปขวา อีกคนไปหน้า อีกคนไปหลัง กระทู้นี้อาจจะไม่ได้มีอะไรมาก แต่อยากเล่าประสบการณ์ให้ทุกคนได้ฟังกันว่า "บางทีความรักมักจะเล่นตลกกับเราเสมอ ไม่ว่าจะรูปแบบใด สิ่งใดที่คุณทำไว้กับความรักเช่นใด ความรักก็จะตอบแทนกลับไปเช่นนั้น"